Kindermusthaves

Blog: Mannen van Mars? JEP!

Blog: Mannen van Mars? JEP!
15 mei Vandaag verschijnt er weer een leuke blog van Cynthia (32 jaar) op Kindermusthaves! Zij woont samen met haar man Gerrit en hun kids Ruben (bijna 5) en Maxim (2,5) in Deventer. Lezen jullie mee?

Toen Gerrit en ik gingen samenwonen, hadden we eerst een heerlijk flatje. Niet perse eentje uit een boekje, maar we deden ons best. Met een schoonvader die bij één van de grootste groothandels voor bloemisten werkte, waren we verzekerd van de mooiste vaasjes, kaarsenstandaarden, sierbloemen en andere accessoires. Luxe magazins lagen netjes in een waaier op tafel en in de open inbouwkast sierden handgeblazen glaswerk en hier en daar wat lekker kitsch kristal. Irritaties hadden we eigenlijk niet. Zelfs niet over het dopje van de tandpasta ;-)

Hoé anders is dat sinds we kinderen hebben! Gerrit is van nature extreem geordend en opgeruimd. Ik...heel makkelijk (aka een rommelkont) en dat botst wel eens. Oeps!

Toen Ruben van baby naar peuter groeide en lanzgaam het huis ging ontdekken, verdween de prullaria en werd ons huis overgenomen door Vtech en Fisherprice. Als Gerrit thuis kwam begon hij, geïrriteerd om zich heen kijkend, op te ruimen. Hoe geïrriteerder hij werd, hoe laconieker ik erover deed. Wat hem weer irriteerde! 

Gerrit heeft zich met twee kids inmiddels overgegeven aan het feit dat het maar een paar uurtjes per dag netjes is (wat ik overigens nóóit van hem had verwacht!). Hij is een stuk relaxter geworden daar waar het gaat om rommel en de invasie van speelgoed van de kids.

Je leest het goed! Dat van de kids! Míjn rommel wil nog wel regelmatig voor de nodige irritatie in huis zorgen. Maar geloof me...zijn timing is vaak waardeloos! Heb je de hele dag van alles gedaan, is het eten op en sta je de boel weer op te ruimen... hoor je via de babyfoon ineens een mopperende man boven!

En ja, ik weet dat mijn kleren en schoenen van deze week overal liggen en ja, ook de gestreken was ligt nog in de mand. Maar hallo! Het is ook jóuw strijk! Ik merk dat ik al chagrijnig word voordat Gerrit überhaupt iets tegen me zegt erover. Maar dat zal wel een vrouwendingetje zijn. We vullen het voor onszelf alvast in en als manlief beneden komt, staat ons gezicht al op onweer. Hij boos omdat jij ineens zo nukkig doet en jij boos omdat hij altijd op het verkeerde moment zeurt over jouw rommel... En hij geïrriteerd omdat hij er nooit iets over mag zeggen! Ja... zo gaat dat ook bij ons. 

Gelukkig kunnen we er ook om lachen naderhand. Zo ook over de irritaties die we hebben als we op visite zijn met de jongens. Onze oudste doet nu niet echt meer dingen die niet mogen, maar de jongste des te meer. Je moet hem constant in de gaten houden en ik zie aan Gerrits' gezicht dat hij het liefst weer snel naar huis gaat na de koffie. Ik treed dan in een soort van zennnnn-modus. IRRITANT!! Hoé anders is dit dan voordat we kids hadden! Toen konden we úren ergens blijven plakken; "Ja gezellig, we eten wel mee... rij jij of rij ik terug?"

Waar ik me soms ook groen en geel aan kan ergeren, is de parkeerstrategie van mijn man. Mijn ongeduldige karakter kijkt als een havik om zich heen als we een parkeergarage inrijden, op zoek naar een gaatje. Terwijl ik wéét dat we waarschijnlijk boven op het dek eindigen. Onder het mom van: "Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?!" En je begrijpt, de man des huizes snapt er niks van dat ik me weer in een klein plekje wurm en er dan achter kom dat de kids en hij er niet meer uit kunnen.

Gerrit leert de jongens nu ook al dat ze áltijd... de rest van hun leven... op het vrouwenmens moeten wachten. Want als ik "bijna klaar ben", kunnen ze inderdaad nog wel even een filmpje opzetten. Tijd zat! Volgens mij heeft die schat van mij zich daar na 12,5 jaar wel bij neergelegd en past hij zijn eigen planning hierop aan ;-)

Maar ach... als dit onze problemen zijn, dan hebben we het meer dan goed samen. En soms is het gewoon ook even lekker om je te irriteren aan de ander. Het doet je even je eigen tekortkomingen vergeten! :-D