.png){kind=logo}
10 januari
Anne Marieke is getrouwd met Robert en zij hebben 5 kinderen. Roemer (11 jaar), Veerle (9), Lieve (6) en Olivier & Floris (11 maanden). De tweeling Olivier & Floris, is veel te vroeg geboren met het twin to twin syndroom. De mooie en soms erg moeilijke uitdagingen die Anne Marieke en Robert in 2016 te wachten staan, deelt zij graag in haar blogs op Kindermusthaves.
Nieuwjaarsdag 2016. Samen zitten we nog wat slaperig aan het ontbijt. Robert, ik en de kinderen: Roemer (11 jaar), Veerle (9), Lieve (6) en Olivier & Floris (11 maanden). We praten na over de super gezellige avond bij vrienden.
"Wat is jullie mooiste moment van 2015?" vraagt Robert ineens aan de drie oudsten.
"Dat de broertjes geboren zijn!" antwoorden ze in koor.
"De broertjes", zo noemen de oudste drie onze tweeling Olivier & Floris.
Ik krijg een brok in mijn keel. Het antwoord maakt me op een of andere manier emotioneel.
Ons leven is vanaf de dag waarop de broertjes, onze eeneiige tweeling, veel te vroeg geboren werden, in het teken komen te staan van veel zorg. Met spoed werden ze gehaald vanwege het twin-to-twin syndroom. Buiten de buik was het veiliger dan daarbinnen.
We stapten op een sneltrein vol zorgen, onzekerheden en twijfels en veel onrust aan het thuisfront.
Gelukkig werd deze tijd verlicht door de enorme blijdschap en dankbaarheid om het leven van
deze twee kwetsbare jongens. Wat werden we gedragen door gebeden en de enorme steun van familie, vrienden en hulptroepen.
Terugkijkend op het jaar, is de komst van deze lieve vrolijke broertjes voor de drie oudsten de mooiste gebeurtenis van 2015. Ondanks het feit dat ook de leventjes van Roemer, Veerle en Lieve even behoorlijk overhoop werden gehaald. De broertjes lagen lang in het ziekenhuis en mama was daar altijd en papa zo veel mogelijk. Maanden van onderzoeken, therapieën, onzekerheid en onrust.
De sneltrein met zorgen dendert gestaag voort. Olivier blijkt doof en Floris heeft een hersenafwijking waarvan we de gevolgen nog niet kennen. Wat de toekomst ons zal brengen, weten we niet. Vertrouwen hebben we volop. We hebben geleerd dat we met elkaar redelijk rekbaar zijn. En dat ook een leven met zorg geluk geeft.
Veel nieuwe dingen en mensen zijn op ons pad gekomen. Zo zijn we gestart met het leren van gebarentaal (nooit bij stil gestaan dat er verschil bestaat tussen deze taal in het Nederlands en in het Vlaams) en zoeken naar aanpassingen voor de jongens en nieuwe manieren van communiceren met elkaar als gezin.
Zoals ik laatst tegen Veerle zei: "Met ieder kindje krijgen papa en mama een beetje super power erbij". (Al is de super power af en toe erg ver te zoeken).
We hebben er 5, dus we hebben extra veel superpower. We proberen in ieder geval samen met de kinderen in oplossingen te denken.
Er staan mij, werkende mama van 3 + 2, getrouwd met Robert en wonend in Brussel, voor het jaar 2016 allerlei mooie en soms erg moeilijke uitdagingen te wachten die ik in mijn blogs met jullie wil delen. Soms met en soms zonder super power.
Nieuwjaarsontbijtje
Familiefoto
"De broertjes"
Nieuwjaarsdag 2016. Samen zitten we nog wat slaperig aan het ontbijt. Robert, ik en de kinderen: Roemer (11 jaar), Veerle (9), Lieve (6) en Olivier & Floris (11 maanden). We praten na over de super gezellige avond bij vrienden.
"Wat is jullie mooiste moment van 2015?" vraagt Robert ineens aan de drie oudsten.
"Dat de broertjes geboren zijn!" antwoorden ze in koor.
"De broertjes", zo noemen de oudste drie onze tweeling Olivier & Floris.
Ik krijg een brok in mijn keel. Het antwoord maakt me op een of andere manier emotioneel.
Ons leven is vanaf de dag waarop de broertjes, onze eeneiige tweeling, veel te vroeg geboren werden, in het teken komen te staan van veel zorg. Met spoed werden ze gehaald vanwege het twin-to-twin syndroom. Buiten de buik was het veiliger dan daarbinnen.
We stapten op een sneltrein vol zorgen, onzekerheden en twijfels en veel onrust aan het thuisfront.
Gelukkig werd deze tijd verlicht door de enorme blijdschap en dankbaarheid om het leven van
deze twee kwetsbare jongens. Wat werden we gedragen door gebeden en de enorme steun van familie, vrienden en hulptroepen.
Terugkijkend op het jaar, is de komst van deze lieve vrolijke broertjes voor de drie oudsten de mooiste gebeurtenis van 2015. Ondanks het feit dat ook de leventjes van Roemer, Veerle en Lieve even behoorlijk overhoop werden gehaald. De broertjes lagen lang in het ziekenhuis en mama was daar altijd en papa zo veel mogelijk. Maanden van onderzoeken, therapieën, onzekerheid en onrust.
De sneltrein met zorgen dendert gestaag voort. Olivier blijkt doof en Floris heeft een hersenafwijking waarvan we de gevolgen nog niet kennen. Wat de toekomst ons zal brengen, weten we niet. Vertrouwen hebben we volop. We hebben geleerd dat we met elkaar redelijk rekbaar zijn. En dat ook een leven met zorg geluk geeft.
Veel nieuwe dingen en mensen zijn op ons pad gekomen. Zo zijn we gestart met het leren van gebarentaal (nooit bij stil gestaan dat er verschil bestaat tussen deze taal in het Nederlands en in het Vlaams) en zoeken naar aanpassingen voor de jongens en nieuwe manieren van communiceren met elkaar als gezin.
Zoals ik laatst tegen Veerle zei: "Met ieder kindje krijgen papa en mama een beetje super power erbij". (Al is de super power af en toe erg ver te zoeken).
We hebben er 5, dus we hebben extra veel superpower. We proberen in ieder geval samen met de kinderen in oplossingen te denken.
Er staan mij, werkende mama van 3 + 2, getrouwd met Robert en wonend in Brussel, voor het jaar 2016 allerlei mooie en soms erg moeilijke uitdagingen te wachten die ik in mijn blogs met jullie wil delen. Soms met en soms zonder super power.
Nieuwjaarsontbijtje
Familiefoto
"De broertjes"
.jpg)