.png){kind=logo}
27 februari
Mijn naam is Hellen, een 35-jarige moeder met een ADHD brein. Ik ben de trotse mama van Isa (4). Mijn liefde voor Isa is één van mijn grootste drijfveren in de zoektocht naar balans...❤️ Ik werk parttime als onderwijsassistente.
Je weet dat het eerste jaar moederschap achter je ligt als:
Tijdens de 1e verjaardag van je kindje begint de realiteit tot je door te dringen... OMG...
Je bent een jankerd en een burgertrut geworden. En je vindt het nog prettig ook! Eigenlijk ben je stiekem trots op jezelf, wat je allemaal hebt veranderd voor je kindje. En ach, je bent niet zo’n vreselijke jankerd geworden, het kan altijd nog erger. EN je nieuwe burgertrut look is gelukkig nog niet zo erg als die van sommige andere vrouwen.
Op een avond kom je erachter dat je wél een vreselijke jankerd bent geworden
Zodra je een bevalling op televisie ziet, die je overigens voorheen heel snel zou wegzappen, leef je ineens intens mee. Het moment van de geboorte van de onbekende baby op tv is genoeg om jouw eigen herinnering levendig voor te stellen. Voordat je het weet, zit je met tranen in je ogen op de bank. Het is officieel: je bent een jankerd geworden. ✔ check!
Dat blijkt een mooi moment om foto’s te kijken van je eigen allereerste ervaring als moeder. Nadat je jezelf hebt uitgelachen om hoe je er bij ligt, komt het gevoel van de bevalling weer terug.
Een mooi moment om je Facebookvrienden jouw trots te laten zien, daarbij vergetende dat je waarschijnlijk die foto voor de 3e keer erop zet
Zonder dat je het jezelf realiseert, ben jij ook zo’n moeder. Zo’n moeder die haar profielfoto verandert in een foto van haar kind, zo’n moeder die voornamelijk nog foto’s van haar baby deelt. Zo trots als een pauw. Maar was dat niet het type moeder waarvan je je had voorgenomen nooit te gaan worden?! ✔ check!
Zodra je je dat realiseert, voel je de drang om een avond flink te gaan stappen
Gewoon weer even lekker een avondje losgaan. Zodra het zover is, kom je erachter dat je kleding niet meer klopt. Of niet meer past. Dat ene jurkje vind je nu not done en je hebt een te dikke kont gekregen voor die ene mooie strakke broek.
Shit. Stress! Je wilt gewoon kleren aan die lekker zitten
Je neemt uiteindelijk genoegen met een outfit die je eigenlijk net niks vindt, maar gelukkig bestaat er nog make-up. Je neemt je wel voor om heel snel te gaan shoppen voor jouw stapavondjes.
In de kroeg zit je net lekker te kletsen als je je begint te irriteren aan het volume van de muziek
Na een uur en 2 wijntjes verder begin je aan je kind te denken, toch maar even appen hoe het gaat. Na 1,5 uur wil je heel graag foto’s van je kindje laten zien. Na twee uur begin je moe te worden en stap je over op frisdrank. Drie uur later ben je weer thuis. Je vindt het prima. Je bent even weggeweest, maar niet zo lang dat je de volgende ochtend brak bent. Want tja om 07.00 uur (als je geluk hebt) is jouw mini weer wakker. Burgertrut ✔ check.
Na het eerste jaar ben je blij als je even rustig op de wc kan zitten
Je gaat zelfs tijdschriften bij je toilet leggen, zodat je net even iets langer blijft zitten terwijl je geniet van de rust.
Zelfs boodschappen doen zonder je kleine schatje wordt een momentje van ontspanning.
Wat je voorheen echt verafschuwde, ouders die hun kindje op een vrije dag naar de opvang brengen, begin je nu steeds meer te begrijpen
Gewoon een paar uurtjes, zodat je even kan slapen of dom voor je uit kan staren. Maar toch…. De gedachte ‘wat zouden andere mensen daarvan vinden?!’ houd je eerst nog tegen. Met de nadruk op ‘nog’ ;).
Een paar maanden later boeit het je niet meer wat andere mensen denken. Het is dan eigenlijk heel simpel. De opvang moet toch betaald worden, dus er is niets geks aan dat je jouw kindje een paar uurtjes brengt op een niet-structurele vrije dag. En zo ben je dus ook één van díe ouders geworden. Check ✔. Fuck it, jij hebt recht op rust.
Na het eerste jaar waardeer je het fenomeen nachtrust als nooit tevoren. De gebroken nachten zijn weliswaar normaal geworden, maar toch...
Wat is slapen fijn! Uhu, je vindt het helemaal niet erg dat jouw kindje inmiddels een beetje groter is geworden. Tuurlijk mis je wel eens je kleine pasgeboren frommeltje, maar je komt erachter dat de ontwikkeling van je kindje ook voordelen met zich meebrengt.
Na het eerste jaar durf je ook wat meer naar jezelf te erkennen dat het allemaal soms best veel is
En hoeveel je ook om jouw kindje geeft, sommige relax momentjes zonder je kindje worden heilig voor je. Maar 1 ding is zeker. Het wordt allemaal steeds leuker, fijner en relaxter om moeder te zijn!
Je verandert. En dat voelt goed, meer dan je je nu kunt voorstellen.
Je weet dat het eerste jaar moederschap achter je ligt als:
Tijdens de 1e verjaardag van je kindje begint de realiteit tot je door te dringen... OMG...
Je bent een jankerd en een burgertrut geworden. En je vindt het nog prettig ook! Eigenlijk ben je stiekem trots op jezelf, wat je allemaal hebt veranderd voor je kindje. En ach, je bent niet zo’n vreselijke jankerd geworden, het kan altijd nog erger. EN je nieuwe burgertrut look is gelukkig nog niet zo erg als die van sommige andere vrouwen.
Op een avond kom je erachter dat je wél een vreselijke jankerd bent geworden
Zodra je een bevalling op televisie ziet, die je overigens voorheen heel snel zou wegzappen, leef je ineens intens mee. Het moment van de geboorte van de onbekende baby op tv is genoeg om jouw eigen herinnering levendig voor te stellen. Voordat je het weet, zit je met tranen in je ogen op de bank. Het is officieel: je bent een jankerd geworden. ✔ check!
Dat blijkt een mooi moment om foto’s te kijken van je eigen allereerste ervaring als moeder. Nadat je jezelf hebt uitgelachen om hoe je er bij ligt, komt het gevoel van de bevalling weer terug.
Een mooi moment om je Facebookvrienden jouw trots te laten zien, daarbij vergetende dat je waarschijnlijk die foto voor de 3e keer erop zet
Zonder dat je het jezelf realiseert, ben jij ook zo’n moeder. Zo’n moeder die haar profielfoto verandert in een foto van haar kind, zo’n moeder die voornamelijk nog foto’s van haar baby deelt. Zo trots als een pauw. Maar was dat niet het type moeder waarvan je je had voorgenomen nooit te gaan worden?! ✔ check!
Zodra je je dat realiseert, voel je de drang om een avond flink te gaan stappen
Gewoon weer even lekker een avondje losgaan. Zodra het zover is, kom je erachter dat je kleding niet meer klopt. Of niet meer past. Dat ene jurkje vind je nu not done en je hebt een te dikke kont gekregen voor die ene mooie strakke broek.
Shit. Stress! Je wilt gewoon kleren aan die lekker zitten
Je neemt uiteindelijk genoegen met een outfit die je eigenlijk net niks vindt, maar gelukkig bestaat er nog make-up. Je neemt je wel voor om heel snel te gaan shoppen voor jouw stapavondjes.
In de kroeg zit je net lekker te kletsen als je je begint te irriteren aan het volume van de muziek
Na een uur en 2 wijntjes verder begin je aan je kind te denken, toch maar even appen hoe het gaat. Na 1,5 uur wil je heel graag foto’s van je kindje laten zien. Na twee uur begin je moe te worden en stap je over op frisdrank. Drie uur later ben je weer thuis. Je vindt het prima. Je bent even weggeweest, maar niet zo lang dat je de volgende ochtend brak bent. Want tja om 07.00 uur (als je geluk hebt) is jouw mini weer wakker. Burgertrut ✔ check.
Na het eerste jaar ben je blij als je even rustig op de wc kan zitten
Je gaat zelfs tijdschriften bij je toilet leggen, zodat je net even iets langer blijft zitten terwijl je geniet van de rust.
Zelfs boodschappen doen zonder je kleine schatje wordt een momentje van ontspanning.
Wat je voorheen echt verafschuwde, ouders die hun kindje op een vrije dag naar de opvang brengen, begin je nu steeds meer te begrijpen
Gewoon een paar uurtjes, zodat je even kan slapen of dom voor je uit kan staren. Maar toch…. De gedachte ‘wat zouden andere mensen daarvan vinden?!’ houd je eerst nog tegen. Met de nadruk op ‘nog’ ;).
Een paar maanden later boeit het je niet meer wat andere mensen denken. Het is dan eigenlijk heel simpel. De opvang moet toch betaald worden, dus er is niets geks aan dat je jouw kindje een paar uurtjes brengt op een niet-structurele vrije dag. En zo ben je dus ook één van díe ouders geworden. Check ✔. Fuck it, jij hebt recht op rust.
Na het eerste jaar waardeer je het fenomeen nachtrust als nooit tevoren. De gebroken nachten zijn weliswaar normaal geworden, maar toch...
Wat is slapen fijn! Uhu, je vindt het helemaal niet erg dat jouw kindje inmiddels een beetje groter is geworden. Tuurlijk mis je wel eens je kleine pasgeboren frommeltje, maar je komt erachter dat de ontwikkeling van je kindje ook voordelen met zich meebrengt.
Na het eerste jaar durf je ook wat meer naar jezelf te erkennen dat het allemaal soms best veel is
En hoeveel je ook om jouw kindje geeft, sommige relax momentjes zonder je kindje worden heilig voor je. Maar 1 ding is zeker. Het wordt allemaal steeds leuker, fijner en relaxter om moeder te zijn!
Je verandert. En dat voelt goed, meer dan je je nu kunt voorstellen.
.jpg)