Kindermusthaves

BLOG : De rol van papa\'s

BLOG : De rol van papa\'s
02 december Diena is 31 jaar, getrouwd met Dave en mama van Liv (2 jaar). Diena is gek op zingen, tekenen en alles wat met haar dochtertje te maken heeft.

Wij moeders nemen een groot gedeelte van de verzorging en opvoeding van onze kroost voor onze rekening. En wij verdienen een medaille, absoluut!
En dat wrijven wij er dikwijls in bij de papa's. Ja heus, jij óok!
Maar eigenlijk zijn onze mannen best onmisbaar en dat mag ook eens gezegd worden.

Ik ben heel blij om na een lange dag, met heel wat peuter puber uitbarstingen, Dave z'n gezicht te zien! Even wat adem, twee handen extra en een nieuw focuspunt voor Liv.

Liv is toch wat anders bij haar papa dan dat zij zich bij mij gedraagt. 
Terwijl ik halverwege de dag het geduld een beetje verloren ben ;-), heeft Dave dat op die momenten nog volledig. 
Liv is altijd blij als papa thuiskomt.
Ze is na een dwarse dag ineens weer het zonnetje in huis en dat vind ik heel fijn!

Ook al is hij zelf moe na een lange werkdag, hij helpt mij met alles. Heel lief en echt wat mij dan even ontlast.
Met z'n tweeën gaat het toch gemakkelijker, zo'n terror aapje van 2 jaar. 

Dave gaat nog even met haar spelen, maakt het eten verder klaar of gaat het huis stofzuigen. Het ligt eraan hoe laat hij klaar is, maar hij pakt net even die handige dingen of huishoudelijke taken aan wat mij dan zo helpt. Hij gaat met haar puzzelen, voorlezen, doet haar in badje, nog even dansen, stoeien, knuffelen...heerlijk!
Daar krijg ik zelf weer nieuwe energie van en een glimlach op m'n gezicht.

Ik hoor Liv dan schateren vanuit de keuken en als ik m'n hoofd om de hoek steek, ligt Dave languit op de grond haar te kietelen. Dave is het tegenovergestelde van mij, hij is heel rustig en na een intensieve dag of een 'rotdag' brengt hij vaak alles weer in balans.

Maar hij doet ook echt vader/dochter dingen met haar. Het stoere werk. Voetballen (dat vindt Liv geweldig), stoeien, vliegtuigen kijken, etc. Ik hou van zijn eigen dingetjes met haar en Liv ook. Vaak kleine dingen, soms ook hele grote ontroerende dingen. Als hij zaterdag 'papa dag' heeft en ik kom thuis uit mijn werk besta ik vaak niet eens meer.
Twee handen op één buik!

Ach, die mannen vullen ons mooi aan, remmen ons af, leren ons ook dingen over het ouderschap, geven ons een andere kijk op dingen, sussen de boel soms en nemen ons dingen uit handen. Ik ben heel blij dat de papa van Liv nog steeds bij ons is en wij één front vormen. Het had anders kunnen zijn, maar we knokken nog steeds hard voor ons gezinnetje.
Het is het zo waard!

Lang leve de papa's (en respect voor de mama's die het alleen doen)!