.png){kind=logo}
24 december
Vandaag verschijnt er weer een leuke blog van Cynthia (31 jaar) op Kindermusthaves! Zij woont samen met haar man Gerrit en hun kids Ruben (4 jaar) en Maxim (1,5 jaar) in Deventer. Lezen jullie mee?
Er zijn een paar dingen die ik eigenlijk wel had willen weten, voordat ik moeder werd.
Laten we beginnen met die eeuwige leugens over doorslapen! Want écht... bestaat dat wel als je eenmaal kinderen hebt? Iedereen die ik van te voren sprak over dit onderwerp hield me voor dat het na een paar maandjes klaar was met de slapeloze nachten. Nou... no way! Ruben is inmiddels 4,5 en ja, hij slaapt sinds een paar maanden (je leest het goed!) steeds beter door, maar ook nú hebben we nog regelmatig gebroken nachten dankzij dit ventje. En ook broertje Maxim die net 2 geworden is, wil nog wel... nou... zéker twee keer peer week mijn nachtrust verstoren! En laat mij dát nou heilig zijn. Ik ben nu eenmaal altijd al een slaapkop geweest. Van kleins af aan ben ik op mijn best wanneer ik klokje rond kan slapen. Ja! Snap ook wel dat dit niet meer kan op een gegeven moment in je leven, maar ik en mijn kussen zijn nou eenmaal best friends! Dus sorry new moms to be... don't get your hopes up als het gaat om doorslapen!
Dan dat mooie advies van de Ouders van Nu of één van die andere blaadjes die je tijdens je zwangerschap zo graag leest. Advies over het aanbieden van groenten en fruit. Lekker een blaadje sla en plakje tomaat tussen de boterham met kaas... eh ja, mijn kind is gek! Zo'n lekkerbek als Ruben was, zo'n "bizarre eter" is hij sinds hij 2 werd. Dus ik houd mijn hart vast nu Maxim die magische leeftijd heeft bereikt. Vooralsnog eet hij nog bananen bij het leven en eet hij liever een bord sperziebonen leeg dan zijn hamburgertje op! Maar even hè... kunnen ze niet gewoon eerlijk zijn in alle magazines? Kunnen we nieuwe papa's en mama's vooraf niet gewoon eerlijk vertellen dat hoe goed ze ook hun best doen met potjes, verse groenten en fruit... de strijd met eten ga je never nooit winnen van je kleine monster als die eenmaal besloten heeft niets meer te willen! En ja, dan ben je dus in één alinea al van "ventje" naar "monster" gedegradeerd :-D
En laten we niet vergeten dat ik voorafgaand aan mijn moederschap, graag had willen weten dat ik niet meer normaal naar het journaal of een documentaire over levensverhalen kan kijken. Nee echt, dat trek ik gewoon niet meer. De angstaanjagende beelden, het geweld, het verdriet... ik wil het niet meer zien! Ik wil niet dat mijn kinderen blootgesteld worden aan die ellende. Het liefst nooit in hun leven. Ze moeten onbezorgd groot en zelfstandig worden. Ik wil dat ze alle mensen om hen heen lief hebben, zoals ze zelf lief gevonden willen worden. Dat ze denken dat de wereld inderdaad bestaat uit lieve papa's en mama's die mee gaan naar zwemles op zaterdagochtend en net zo hard mee slaan op tafel, omdat we spelen dat we een drumband zijn na het eten. Ik wil dat ze denken dat iedereen plezier maakt en dat alle papa's en mama's elkaar troosten als ze verdrietig zijn.
Maar als iemand me vooraf had verteld dat je angsten voor je kind de grootste zijn die je kunt hebben, had ik niet goed genoeg geweten wat hiermee werd bedoeld. Dat je dus écht niet meer zeurt over slapeloze nachten als je daar goed bij stil gaat staan. En je het dan écht niet meer zo belangrijk vindt of ze nou wel of geen groenten en fruit eten (want lang leve de vitaminepillen) en volgens de huisarts komt het ooit goed ;-)
Tja, het cliché is dan toch zo waar: "je krijgt er zoveel voor terug!" En dát... is dus eigenlijk het enige dat je moet weten voordat je moeder (of vader) wordt! En tegelijkertijd is dat het énige wat je past écht beseft, als je eenmaal ouder bent!!
Fijne kerst! Geniet van elkaar. Het is het enige dat telt!
Er zijn een paar dingen die ik eigenlijk wel had willen weten, voordat ik moeder werd.
Laten we beginnen met die eeuwige leugens over doorslapen! Want écht... bestaat dat wel als je eenmaal kinderen hebt? Iedereen die ik van te voren sprak over dit onderwerp hield me voor dat het na een paar maandjes klaar was met de slapeloze nachten. Nou... no way! Ruben is inmiddels 4,5 en ja, hij slaapt sinds een paar maanden (je leest het goed!) steeds beter door, maar ook nú hebben we nog regelmatig gebroken nachten dankzij dit ventje. En ook broertje Maxim die net 2 geworden is, wil nog wel... nou... zéker twee keer peer week mijn nachtrust verstoren! En laat mij dát nou heilig zijn. Ik ben nu eenmaal altijd al een slaapkop geweest. Van kleins af aan ben ik op mijn best wanneer ik klokje rond kan slapen. Ja! Snap ook wel dat dit niet meer kan op een gegeven moment in je leven, maar ik en mijn kussen zijn nou eenmaal best friends! Dus sorry new moms to be... don't get your hopes up als het gaat om doorslapen!
Dan dat mooie advies van de Ouders van Nu of één van die andere blaadjes die je tijdens je zwangerschap zo graag leest. Advies over het aanbieden van groenten en fruit. Lekker een blaadje sla en plakje tomaat tussen de boterham met kaas... eh ja, mijn kind is gek! Zo'n lekkerbek als Ruben was, zo'n "bizarre eter" is hij sinds hij 2 werd. Dus ik houd mijn hart vast nu Maxim die magische leeftijd heeft bereikt. Vooralsnog eet hij nog bananen bij het leven en eet hij liever een bord sperziebonen leeg dan zijn hamburgertje op! Maar even hè... kunnen ze niet gewoon eerlijk zijn in alle magazines? Kunnen we nieuwe papa's en mama's vooraf niet gewoon eerlijk vertellen dat hoe goed ze ook hun best doen met potjes, verse groenten en fruit... de strijd met eten ga je never nooit winnen van je kleine monster als die eenmaal besloten heeft niets meer te willen! En ja, dan ben je dus in één alinea al van "ventje" naar "monster" gedegradeerd :-D
En laten we niet vergeten dat ik voorafgaand aan mijn moederschap, graag had willen weten dat ik niet meer normaal naar het journaal of een documentaire over levensverhalen kan kijken. Nee echt, dat trek ik gewoon niet meer. De angstaanjagende beelden, het geweld, het verdriet... ik wil het niet meer zien! Ik wil niet dat mijn kinderen blootgesteld worden aan die ellende. Het liefst nooit in hun leven. Ze moeten onbezorgd groot en zelfstandig worden. Ik wil dat ze alle mensen om hen heen lief hebben, zoals ze zelf lief gevonden willen worden. Dat ze denken dat de wereld inderdaad bestaat uit lieve papa's en mama's die mee gaan naar zwemles op zaterdagochtend en net zo hard mee slaan op tafel, omdat we spelen dat we een drumband zijn na het eten. Ik wil dat ze denken dat iedereen plezier maakt en dat alle papa's en mama's elkaar troosten als ze verdrietig zijn.
Maar als iemand me vooraf had verteld dat je angsten voor je kind de grootste zijn die je kunt hebben, had ik niet goed genoeg geweten wat hiermee werd bedoeld. Dat je dus écht niet meer zeurt over slapeloze nachten als je daar goed bij stil gaat staan. En je het dan écht niet meer zo belangrijk vindt of ze nou wel of geen groenten en fruit eten (want lang leve de vitaminepillen) en volgens de huisarts komt het ooit goed ;-)
Tja, het cliché is dan toch zo waar: "je krijgt er zoveel voor terug!" En dát... is dus eigenlijk het enige dat je moet weten voordat je moeder (of vader) wordt! En tegelijkertijd is dat het énige wat je past écht beseft, als je eenmaal ouder bent!!
Fijne kerst! Geniet van elkaar. Het is het enige dat telt!
.jpg)
