BLOG: buitenspelen versus IPAD

17 juni Ik ben Lonneke, 29 jaar, samenwonend met Mark en ons zoontje Luca (18 maanden) in Den Haag. Wekelijks geef ik een update over mijn leven als mama en alles wat daarbij komt kijken.

Vorige week was het nationale Buitenspeeldag. Geen huiswerk, geen TV of IPADS…alleen maar lekker buitenspelen. Buitenspelen is gezond, blijkt uit onderzoek, kinderen hebben buiten minder stress, vertonen minder agressie en het voorkomt overgewicht. Klinkt goed, en ook wel een tikkeltje logisch, maar toch schijnen kinderen steeds minder buiten te komen dan vroeger. Als ik zelf terug denk aan vroeger, waren wij voor mijn gevoel altijd buiten aan het spelen: verstoppertje, buskruit, tikkertje, honden uitlaten in de buurt, etc. Maar misschien is dat in mijn herinnering wel meer dan dat het in werkelijkheid was.

Ons kleine mannetje is dol op buiten spelen, zodra er een deur naar buiten opengaat, vliegt hij erheen met zijn bah (lees bal) en wil hij niet meer naar binnen. Hij komt vaak op het strand en is dan druk in de weer met emmertjes en schepjes en gaat bij voorkeur constant van de glijbaan, omringd door andere kindjes. Heerlijk om hem zo bezig te zien, kan hij lekker zijn energie kwijt en weer thuis valt hij gelijk in een diepe slaap. Ik ga eigenlijk altijd wel even met hem naar buiten: in de wagen naar de supermarkt of een stukje fietsen, vind ik zelf ook lekker en we hebben altijd een heleboel lol saampjes! Heel soms is hij ook in zo’n bui dat hij geen zin heeft in de wagen of het fietsstoeltje en dan loop/fiets ik rond met een krijsend boefje, waarbij ik dan net doe alsof ik dan nog steeds heel relaxt ben en me totaal niet opgelaten voel enzo. Hoort er allemaal bij, kinderen zijn gewoon altijd heerlijk zichzelf.

Maar daar tegenover staat dat Luca alles wat met elektronica te maken heeft ook geweldig interessant vindt: IPAD, afstandsbedieningen, telefoons…en maar swipen! Zodra er voor hem iets van dit alles binnen handbereik ligt, is het niet veilig. Zo is laatst het beeldscherm van Mark zijn IPHONE in 100 stukjes gevallen en regelmatig horen we hem ineens face-timen met 1 van de opa’s en oma’s, waarbij voornamelijk de opa of oma aan het woord is en de kleine gebiologeerd naar het scherm zit te staren. Luca is nog niet echt een spraakzame beller ;-). Als wij TV zitten te kijken, gaat het volume constant aan/uit en harder/zachter, Luca weet de knopjes aan de zijkant van de TV gemakkelijk te vinden en het kan ook zomaar gebeuren dat het zonnescherm ineens uitrolt….ja hoor, weer de afstandsbediening in het zicht laten liggen.

Persoonlijk vinden Mark en ik het wel een beetje bij deze tijd horen dat kinderen hiermee in aanraking komen en wij zoeken daarin naar de juiste balans. Na een hele dag buiten of op pad te zijn geweest, mag hij best eventjes een spelletje op dat apparaat doen en als ik voor werk een belangrijk telefoontje moet plegen, leid ik Luca ook echt wel eens af met baby TV. En heel stiekem geef ik ook weleens mijn IPhone als hij geen zin heeft om zijn broodje te eten (dan lukt het ineens wel). Ach, zolang ik merk dat hij veel liever buiten speelt, geen stress of overgewicht heeft en geen agressie vertoont, laat ik hem even lekker swipen… Daarna gaan we gewoon weer fijn naar buiten saampjes :-)