Kindermusthaves

BLOG: de Club van Relaxte Moeders!

BLOG: de Club van Relaxte Moeders!
01 februari Ik ben Lisette, net 37 geworden (eerste keer dat ik het zo typ en voel me ineens heel oud ;-)) en ik woon in Heemskerk. Ik ben getrouwd met Sander en moeder van 3 kinderen. Een meisje/jongen tweeling van 6,5 en een kleine man van 16 maanden.

Overal zie ik tegenwoordig de hashtag #clubvanrelaxtemoeders verschijnen. Bij de meest vage berichten komt hij voorbij en op de facebookpagina zag ik dat deze club inmiddels meer dan 100.000 moeders telt. Ik zie vriendinnen van mij lid zijn en vrolijk strooien met de hashtag bij allerlei berichten en ik denk elke keer….’ik ben gewoon geen relaxte moeder’.

Ik hou er niet van als mijn kinderen op weg naar school door de plassen stampen en met natte schoenen aankomen. Ik hou er niet van als mijn kind een snotneus heeft. Ik hou er niet van als mijn kind het restaurant op zijn kop zet. Ik wil niet dat mijn kind uit school bij iemand gaat spelen en pizza eet. Mijn kinderen van 6 mogen geen cola van mij en zelfs geen prik. Ik hou er niet van als mijn kinderen door een gesprek van volwassenen heen praten. Sterker nog…ik vind het verschrikkelijk. Ik ben dus echt geen relaxte moeder. Ik speel met mijn kinderen, ik bak met mijn kinderen, ik doe gek met ze, ik ren met ze door de bossen, we worden samen vies, ik sta op het schoolplein op Sinterklaas te wachten met een pietenmuts op en ik leer ze dingen, maar ik vind het soms echt niet relaxt allemaal. En ik ben niet a-relaxt omdat ik boos ben of omdat ik ze het plezier niet gun, maar ik doe het meeste uit zelfbescherming voor hun…. Als ze met natte voeten op school komen en een hele dag in natte schoenen zitten, dan zijn mijn kinderen meteen verkouden. Als ik ze met oud en nieuw wakker had gemaakt om middernacht, dan had ik verschrikkelijk ellendige kinderen gehad op 1 januari die boos zouden zijn omdat ik ze uit bed heb gehaald. Ze mogen geen cola, gewoon omdat het slecht is en geen pizza uit school, omdat ik ten eerste niet wil dat ze te dik worden en ten tweede wel wil dat ze ’s avonds hun bord gewoon leegeten. Voor snotneuzen heb ik geen “zelfbescherming” excuus, ik haat gewoon snotneuzen. En dat ze niet door een gesprek tussen 2 grote mensen heen mogen praten, dat komt omdat ik het gewoon super onbeleefd vind.

Nee…mijn kinderen mogen niet elke dag bij andere kinderen spelen en nee… ik neem niet elke dag kinderen mee naar huis. Wij hebben ook een kleine man en ik kan gewoon niet elke dag 5 kinderen vermaken als ze allebei een vriendje/vriendinnetje meenemen. En al zou ik het wel kunnen, ik wil het gewoon niet. Soms zijn ze gewoon moe en dan willen we gewoon een dagje rust.

Mijn kinderen gaan elke dag op tijd naar bed. Ik begrijp van anderen (blijkbaar wel relaxte moeders) dat kinderen van 6  tegenwoordig rustig om 21.00 uur of zelfs 22.00 uur nog rustig rondhupsen door de kamer. Dat gebeurt hier dus gewoon niet, want ze hebben hun slaap nodig en mijn kinderen zijn gewoon moe aan het einde van de dag. En ik ook! Ja mensen, ook ik wil ’s avonds nog even zelf rustig iets doen voor mezelf. Ik begrijp van mensen dat dat echt niet relaxt is, je leeft voor je kinderen en dat 24 uur per dag. Nou leef ik ook voor mijn kinderen, maar ik ben op sommige dagen echt wel blij als iedereen gevoed, schoon geschrobd en gepoetst in bed ligt.

Het gekke is, dat als ik op school meehelp met kersstukjes maken of bij het kerstdiner, de kinderen allemaal bij mij in het groepje willen. Ik ben met onze zoon mee geweest op schoolreisje en ik had een groep met 8 jongens, waarvan de moeders mij van te voren succes kwamen wensen…en het was hartstikke leuk. Nee, ze mochten van mij niet wegrennen. Nee, ze mochten van mij hun jas niet uit bij de eerst zonnestraal en nee, ze mochten niet tegen een boom plassen midden in een pretpark, maar ik heb ze er niet over horen klagen. De dagen erna kwamen moeders mij op het schoolplein bedanken voor de goede zorgen en mijn zoon is nog nooit zo populair geweest als daarna! Alle jongens wilde komen spelen, terwijl ze daarvoor eigenlijk amper naar mijn mannetje omkeken.

Het rare is dat als ik het manifest van de club zo lees, het niet overkomt als super relaxtheid, maar meer een soort ‘zorg goed voor jezelf en dan zijn je kids gelukkig’. Dat is dus eigenlijk wat ik ook vind, maar de berichten waar de hashtag volop in gebruikt wordt, die hebben het juist over de dingen die ik zo a-relaxt vind allemaal. Ik heb dus een beetje het idee dat de club zelf en de moeders die er lid van zijn, een beetje andere ideeën hebben over wat een relaxte moeder is.

Mijn uiteindelijke conclusie: de hashtag #clubvanrelaxtemoeders, die ga je bij mij niet zien. Maar zolang mijn kinderen me elke dag vertellen hoeveel ze van me houden, ze trots zijn als ik mee mag op schoolreis, zolang mijn groepje als eerste vol is bij het kiezen bij welke moeder je in de groep wilt op de jaarlijkse feestdag of bij het maken van de pepernoten en zolang iedereen altijd bij ons wil spelen, maak ik me er geen zorgen over dat mijn kinderen last hebben van mijn “a-relaxtheid”.