.png){kind=logo}
15 juli
Diena is 30 jaar, gelukkig getrouwd met Dave en mama van Liv (2 jaar). Diena is gek op zingen, tekenen en alles wat met haar dochtertje te maken heeft.
Inmiddels is het gewone leven weer begonnen, we hebben de laatste dagen van de vakantie nog heerlijk genoten van dagjes weg met onze Liv. Zo gingen we bijvoorbeeld naar een zorgboerderij bij ons in de buurt, het was prachtig weer! Lekker buiten spelen tussen de beestjes, Liv is er gek op. Het was redelijk druk, Liv stormde meteen op de zandbak af. Dave en ik blijven graag bij haar in de buurt, Liv is nogal klungelig :-). Ons meisje ziet geen gevaar en is daarnaast ook nog eens nergens bang voor. Maar we spelen ook graag mét haar. Tenzij ze een vriendje heeft gemaakt en ze daar lief mee speelt natuurlijk!
Het viel mij op dat er verder geen enkele ouder met zijn kind speelde... Ben ik nou raar?! Maar het kan mij niets schelen. Ik rol met Liv door het zand, stamp net zo hard in de modder en maak bloemenslingers met haar. Ik zag twee jonge meiden van een jaar of 18 afkeurend naar mij kijken alsof ik niet goed bij mijn hoofd was. Éen van hen had een dochtertje van naar ik inschat een jaar of 1,5. Super schattig meisje met prachtige donkere oogjes, zwarte haren met mini krulletjes en de langste wimpers die ik ooit heb gezien. Vanaf het moment dat wij aankwamen, was de moeder van het meisje druk met haar telefoon, selfies maken met haar vriendin, etc. Ondertussen huilde het kleine meisje, maar dat werd niet eens opgemerkt. Ze was gevallen. Iemand attendeerde de moeder en zij ging er uiteindelijk toch maar even naartoe.
Na een koekje was ze stil en speelde ze weer verder. De moeder keek niet op of om! Dave speelde met Liv die van de glijbaan afwilde. Ik keek toe. Ondertussen scande ik de speelplaats af, maar zag het kleine meisje niet meer. Klinkt gek, maar ik kreeg een rotgevoel en een soort van paniek. Ineens zag ik haar en stond ze op het houten hekje van de vijver. Ik rende zo hard als ik kon en trok haar nog net aan haar jurkje terug. Mijn hart zat in mijn keel! Ze keek mij verschrikt aan toen ik met haar neerkwam op de grond. Ik vertelde de kleine meid dat ze dat niet meer moet doen!
Ik pakte haar handje en nam haar mee naar haar moeder...die nog steeds druk op haar mobiel bezig was, kletsend met de vriendin. Ik was perplex en nog in shock van wat er zojuist was gebeurd. Dat ging bij het zien van dit tafereel over in kwaadheid! Ik vertelde haar wat er zojuist was gebeurd en dat zij ten alle tijden op haar kind moet letten, het is je grootste bezit! Ik hou ook van mijn Facebook en andere mobiele zaken, maar mijn kind en haar veiligheid gaat voor ALLES!
Ik heb besloten: geen telefoon meer als ik op pad ben met Liv. Alleen om de tijd te checken. Focus! Éen onbewaakt moment kan alles veranderen...
Inmiddels is het gewone leven weer begonnen, we hebben de laatste dagen van de vakantie nog heerlijk genoten van dagjes weg met onze Liv. Zo gingen we bijvoorbeeld naar een zorgboerderij bij ons in de buurt, het was prachtig weer! Lekker buiten spelen tussen de beestjes, Liv is er gek op. Het was redelijk druk, Liv stormde meteen op de zandbak af. Dave en ik blijven graag bij haar in de buurt, Liv is nogal klungelig :-). Ons meisje ziet geen gevaar en is daarnaast ook nog eens nergens bang voor. Maar we spelen ook graag mét haar. Tenzij ze een vriendje heeft gemaakt en ze daar lief mee speelt natuurlijk!
Het viel mij op dat er verder geen enkele ouder met zijn kind speelde... Ben ik nou raar?! Maar het kan mij niets schelen. Ik rol met Liv door het zand, stamp net zo hard in de modder en maak bloemenslingers met haar. Ik zag twee jonge meiden van een jaar of 18 afkeurend naar mij kijken alsof ik niet goed bij mijn hoofd was. Éen van hen had een dochtertje van naar ik inschat een jaar of 1,5. Super schattig meisje met prachtige donkere oogjes, zwarte haren met mini krulletjes en de langste wimpers die ik ooit heb gezien. Vanaf het moment dat wij aankwamen, was de moeder van het meisje druk met haar telefoon, selfies maken met haar vriendin, etc. Ondertussen huilde het kleine meisje, maar dat werd niet eens opgemerkt. Ze was gevallen. Iemand attendeerde de moeder en zij ging er uiteindelijk toch maar even naartoe.
Na een koekje was ze stil en speelde ze weer verder. De moeder keek niet op of om! Dave speelde met Liv die van de glijbaan afwilde. Ik keek toe. Ondertussen scande ik de speelplaats af, maar zag het kleine meisje niet meer. Klinkt gek, maar ik kreeg een rotgevoel en een soort van paniek. Ineens zag ik haar en stond ze op het houten hekje van de vijver. Ik rende zo hard als ik kon en trok haar nog net aan haar jurkje terug. Mijn hart zat in mijn keel! Ze keek mij verschrikt aan toen ik met haar neerkwam op de grond. Ik vertelde de kleine meid dat ze dat niet meer moet doen!
Ik pakte haar handje en nam haar mee naar haar moeder...die nog steeds druk op haar mobiel bezig was, kletsend met de vriendin. Ik was perplex en nog in shock van wat er zojuist was gebeurd. Dat ging bij het zien van dit tafereel over in kwaadheid! Ik vertelde haar wat er zojuist was gebeurd en dat zij ten alle tijden op haar kind moet letten, het is je grootste bezit! Ik hou ook van mijn Facebook en andere mobiele zaken, maar mijn kind en haar veiligheid gaat voor ALLES!
Ik heb besloten: geen telefoon meer als ik op pad ben met Liv. Alleen om de tijd te checken. Focus! Éen onbewaakt moment kan alles veranderen...
.jpg)
