.png){kind=logo}
12 september
Ik ben een 35 -jarige moeder met een ADHD brein.. Gediagnosticeerd op mijn 32e, na een lange en frusterende zoektocht naar rust.. Ik ben opgegroeid in een gezin met 6 kinderen. Mijn vader en moeder zijn streng gelovig, en op die manier ben ik ook opgevoed. Het niet zelf mogen denken heb ik later goed gecompenseerd..
Als gezin zaten we strak in de structuur. En nog een beetje extra door mijn lieftallige zus met een ADHD brein. Destijds nog niet gediagnosticeerd, maar daar was geen twijfel over mogelijk... Druk, druk en druk... Dat is overigens het algemene beeld van ADHD.
En ik was verre van druk, aan de buitenkant dan...en wat je niet ziet... dat is er niet ;-)
Tot mijn puberteit liep ik aardig mee in de pas, wel had ik wat trekjes die opvallend waren. Geen leerkracht op school hoefde mij op een autoritaire manier de les te lezen, want dan ging er een knop om en werd ik zeer koppig. Ik liet mij op geen enkele manier van mijn stuk brengen. Dit tot groot ongenoegen van de meeste leerkrachten.
Vanaf mijn 12e ging het los, op bijna alle vlakken... Volgas, ongecontroleerd en verwoestend voor mijn omgeving. Op mijn 16e ben ik uit huis gegaan en heb de daarop volgende jaren het leven van een moderne hippie geleefd. Do i need to say more?! ;-) Maar ach, who cares... Alles was toch tijdelijk.
Tot ik op mijn 30e de liefde van mijn leven tegen kwam... BAM... Vanaf dag 1 volgas, vol overgave en alle slechte gewoonten werden overboord gegooid, want ik had 1 grote wens...moeder worden.
Na een half jaar was ik zwanger. Alles ging in de 5e versnelling en dat voelde goed. Heerlijk zelfs.
En toen werd ik moeder! Een droom die werkelijkheid werd, de gedachte dat ik moeder werd gaf me een bepaalde rust. Na een zwangerschap van 35 weken werd onze lieve, mooie en slimme dochter geboren. Te vroeg maar ze was er helemaal klaar voor. Duidelijk een kind van haar moeder!
Na de diagnose heeft het nog een lange tijd geduurd voordat ik naar mezelf kon erkennen dat ik een ADHD brein heb. Heel gek, aangezien ik al de helft van mijn leven op zoek was naar antwoorden. Ineens was het heel definitief, het stond vast dat ik iets 'heb' wat ook niet meer weggaat... 'Slik'
Daarbij kwamen ook de nodige rampscenario's voorbij, want oh oh kan ik dan wel een goede moeder zijn? Wat heeft het voor consequenties voor onze dochter?! Hoe ga ik er in godsnaam voor zorgen dat ik de moeder kan zijn die ik wil zijn?!
Inmiddels ben ik een een stuk verder in dat proces en kan ik relativeren. Maar elke dag is het een zoektocht naar het vinden van balans.
Verder werk ik parttime in het onderwijs en in mijn vrije tijd doe ik van alles, ik hou ervan om mijn creativiteit los te laten. Een andere tijdsinvulling is online shoppen, dromenvangers maken, lezen, Pinterest, en natuurlijk...tijd doorbrengen met mijn lieve dochter.
Mijn zoektocht, ervaringen als moeder met een ADHD brein en mijn gedachten (nou ja... een deel ervan) wil ik graag delen.
Ik heb veel veel zin om dat te kunnen gaan doen met mijn blogs.
Liefs!
Als gezin zaten we strak in de structuur. En nog een beetje extra door mijn lieftallige zus met een ADHD brein. Destijds nog niet gediagnosticeerd, maar daar was geen twijfel over mogelijk... Druk, druk en druk... Dat is overigens het algemene beeld van ADHD.
En ik was verre van druk, aan de buitenkant dan...en wat je niet ziet... dat is er niet ;-)
Tot mijn puberteit liep ik aardig mee in de pas, wel had ik wat trekjes die opvallend waren. Geen leerkracht op school hoefde mij op een autoritaire manier de les te lezen, want dan ging er een knop om en werd ik zeer koppig. Ik liet mij op geen enkele manier van mijn stuk brengen. Dit tot groot ongenoegen van de meeste leerkrachten.
Vanaf mijn 12e ging het los, op bijna alle vlakken... Volgas, ongecontroleerd en verwoestend voor mijn omgeving. Op mijn 16e ben ik uit huis gegaan en heb de daarop volgende jaren het leven van een moderne hippie geleefd. Do i need to say more?! ;-) Maar ach, who cares... Alles was toch tijdelijk.
Tot ik op mijn 30e de liefde van mijn leven tegen kwam... BAM... Vanaf dag 1 volgas, vol overgave en alle slechte gewoonten werden overboord gegooid, want ik had 1 grote wens...moeder worden.
Na een half jaar was ik zwanger. Alles ging in de 5e versnelling en dat voelde goed. Heerlijk zelfs.
En toen werd ik moeder! Een droom die werkelijkheid werd, de gedachte dat ik moeder werd gaf me een bepaalde rust. Na een zwangerschap van 35 weken werd onze lieve, mooie en slimme dochter geboren. Te vroeg maar ze was er helemaal klaar voor. Duidelijk een kind van haar moeder!
Na de diagnose heeft het nog een lange tijd geduurd voordat ik naar mezelf kon erkennen dat ik een ADHD brein heb. Heel gek, aangezien ik al de helft van mijn leven op zoek was naar antwoorden. Ineens was het heel definitief, het stond vast dat ik iets 'heb' wat ook niet meer weggaat... 'Slik'
Daarbij kwamen ook de nodige rampscenario's voorbij, want oh oh kan ik dan wel een goede moeder zijn? Wat heeft het voor consequenties voor onze dochter?! Hoe ga ik er in godsnaam voor zorgen dat ik de moeder kan zijn die ik wil zijn?!
Inmiddels ben ik een een stuk verder in dat proces en kan ik relativeren. Maar elke dag is het een zoektocht naar het vinden van balans.
Verder werk ik parttime in het onderwijs en in mijn vrije tijd doe ik van alles, ik hou ervan om mijn creativiteit los te laten. Een andere tijdsinvulling is online shoppen, dromenvangers maken, lezen, Pinterest, en natuurlijk...tijd doorbrengen met mijn lieve dochter.
Mijn zoektocht, ervaringen als moeder met een ADHD brein en mijn gedachten (nou ja... een deel ervan) wil ik graag delen.
Ik heb veel veel zin om dat te kunnen gaan doen met mijn blogs.
Liefs!
.jpg)
