.png){kind=logo}
28 mei
Vandaag verschijnt er weer een leuke blog van Cynthia (31 jaar) op Kindermusthaves! Zij woont samen met haar man Gerrit en hun kids Ruben (bijna 4 jaar) en Maxim (1,5 jaar) in Deventer. Lezen jullie mee?
Het lot van tweede zijn... daar zal Maxim zich in moeten schikken. Wat dit betekent verschilt per dag. Het ene moment staat hij op een voetstuk bij zijn broer, het andere moment is Ruben hem liever kwijt dan rijk.
Ik vraag me wel eens af of Maxim zo snel en uitdagend is met alles, omdat hij niet achter wil blijven ten opzichte van zijn grote broer... of dat Ruben nu veel drukker en uitdagender is, omdat híj niet achter wil blijven ten opzichte van zijn broertje! :-)
Ruben was eigenlijk een vrij rustig kind. Hij was niet bang aangelegd, best wel impulsief, maar absoluut nooit onvoorzichtig. Maar als ik nu soms zie wat hij ineens uithaalt, dan houd ik m'n hart vast!
Maxim daarentegen is vanaf het begin een woesteling, onbeholpen en lomp... alles behalve voorzichtig! En het lijkt soms wel alsof Ruben dat van hém over heeft genomen. Of heeft Ruben dit stilletjes ontwikkeld, omdat hij nu eenmaal ouder wordt, meer ontdekt én nu grote broer is? We zullen het nooit weten, want Ruben is nu eenmaal grote broer en Maxim is als tweede kind, zijn kleine broertje.
Ze zijn engeltjes en bengeltjes samen. Het ene moment vreten ze elkaar op en kunnen ze hun liefde voor elkaar niet kwijt! Maar sóms...!!! Sóms (lees: vaak) zou ik ze allebei wel in de schuur willen zetten zodat ik ze niet hoor kibbelen. Wat de één in z'n handen heeft wil de ander! Zit Maxim met hamertje tik, wil Ruben hamertje tik spelen... Speelt Ruben met de piano, wil Maxim met de piano... een lullig stuiterballetje van de Action kan al voor een kwartier getrek, geschreeuw en gemopper zorgen. Om over de huilbuien na afloop maar niet te spreken. Vervolgens haal ik nog eens diep adem om mijn innerlijke zenn-modus te vinden, terwijl de jongens alweer lachend achter elkaar aan rennen!
Maxim is gék op vogeltjes en Ruben op kriebelbeestjes. Zo wil het dat ik een kind heb dat de hele dag met een bakje loopt dat hij vol slakjes en wormpjes stopt om vervolgens aan Maxim de "vangst van de dag" te laten zien; én eentje die achter ieder vliegje en elke willekeurige eend of vogel aan rent! Gelukkig zijn er door de enorme kracht aan enthousiasme van beiden, nog geen diertjes gesneuveld. Oké, de pissebed die een liefdesverklaring van Ruben kreeg terwijl hij hem op zijn hand zat te bestuderen en op een paar centimer van zijn gezicht hield, na dan. Die is "lekker gaan zwemmen" in de wc! Bleh! ;-)
Tja, Maxim heeft het soms zwaar te verduren als Ruben hem weg duwt... als hij niet mee mag spelen... óf als Ruben er in bad voor zorgt dat Maxim "overspoeld" wordt door golven en gespetter!
Maar gelukkig wordt Maxim óók overspoeld met liéfde van zijn grote broer. Hij ging Maxim helemaal uit zichzelf troosten toen hij schrok van de buurman die de heg ging snoeien. En als ik boos word op Maxim zegt Ruben: "Nou! Mama! Niet boos doen tegen Maxim. Hij is nog maar klein!" En het mooie is: andersom zie ik het ook ontstaan.
Kom niet aan Maxim, dan kom je aan Ruben... en vise versa! En ik denk dat dát het lot van Maxim is: een sterke arm om hem heen van zijn grote broer!! Eehh ja... de ene keer in de vorm van een wurggreep, de andere keer als troost! Liefde kan soms hard zijn ;-)
Fijn weekend allemaal!
Het lot van tweede zijn... daar zal Maxim zich in moeten schikken. Wat dit betekent verschilt per dag. Het ene moment staat hij op een voetstuk bij zijn broer, het andere moment is Ruben hem liever kwijt dan rijk.
Ik vraag me wel eens af of Maxim zo snel en uitdagend is met alles, omdat hij niet achter wil blijven ten opzichte van zijn grote broer... of dat Ruben nu veel drukker en uitdagender is, omdat híj niet achter wil blijven ten opzichte van zijn broertje! :-)
Ruben was eigenlijk een vrij rustig kind. Hij was niet bang aangelegd, best wel impulsief, maar absoluut nooit onvoorzichtig. Maar als ik nu soms zie wat hij ineens uithaalt, dan houd ik m'n hart vast!
Maxim daarentegen is vanaf het begin een woesteling, onbeholpen en lomp... alles behalve voorzichtig! En het lijkt soms wel alsof Ruben dat van hém over heeft genomen. Of heeft Ruben dit stilletjes ontwikkeld, omdat hij nu eenmaal ouder wordt, meer ontdekt én nu grote broer is? We zullen het nooit weten, want Ruben is nu eenmaal grote broer en Maxim is als tweede kind, zijn kleine broertje.
Ze zijn engeltjes en bengeltjes samen. Het ene moment vreten ze elkaar op en kunnen ze hun liefde voor elkaar niet kwijt! Maar sóms...!!! Sóms (lees: vaak) zou ik ze allebei wel in de schuur willen zetten zodat ik ze niet hoor kibbelen. Wat de één in z'n handen heeft wil de ander! Zit Maxim met hamertje tik, wil Ruben hamertje tik spelen... Speelt Ruben met de piano, wil Maxim met de piano... een lullig stuiterballetje van de Action kan al voor een kwartier getrek, geschreeuw en gemopper zorgen. Om over de huilbuien na afloop maar niet te spreken. Vervolgens haal ik nog eens diep adem om mijn innerlijke zenn-modus te vinden, terwijl de jongens alweer lachend achter elkaar aan rennen!
Maxim is gék op vogeltjes en Ruben op kriebelbeestjes. Zo wil het dat ik een kind heb dat de hele dag met een bakje loopt dat hij vol slakjes en wormpjes stopt om vervolgens aan Maxim de "vangst van de dag" te laten zien; én eentje die achter ieder vliegje en elke willekeurige eend of vogel aan rent! Gelukkig zijn er door de enorme kracht aan enthousiasme van beiden, nog geen diertjes gesneuveld. Oké, de pissebed die een liefdesverklaring van Ruben kreeg terwijl hij hem op zijn hand zat te bestuderen en op een paar centimer van zijn gezicht hield, na dan. Die is "lekker gaan zwemmen" in de wc! Bleh! ;-)
Tja, Maxim heeft het soms zwaar te verduren als Ruben hem weg duwt... als hij niet mee mag spelen... óf als Ruben er in bad voor zorgt dat Maxim "overspoeld" wordt door golven en gespetter!
Maar gelukkig wordt Maxim óók overspoeld met liéfde van zijn grote broer. Hij ging Maxim helemaal uit zichzelf troosten toen hij schrok van de buurman die de heg ging snoeien. En als ik boos word op Maxim zegt Ruben: "Nou! Mama! Niet boos doen tegen Maxim. Hij is nog maar klein!" En het mooie is: andersom zie ik het ook ontstaan.
Kom niet aan Maxim, dan kom je aan Ruben... en vise versa! En ik denk dat dát het lot van Maxim is: een sterke arm om hem heen van zijn grote broer!! Eehh ja... de ene keer in de vorm van een wurggreep, de andere keer als troost! Liefde kan soms hard zijn ;-)
Fijn weekend allemaal!
.jpg)
