Kindermusthaves

BLOG: Het overwinnen van een huwelijksdip!

BLOG: Het overwinnen van een huwelijksdip!
23 september Diena is 31 jaar, getrouwd met Dave en mama van Liv (2 jaar). Diena is gek op zingen, tekenen en alles wat met haar dochtertje te maken heeft.

Afgelopen juni vertelde ik in een openhartig blog over mijn huwelijksdip met Dave. Dave is ongeveer 4,5 maand op een andere plek gaan wonen, die keuze maakten wij destijds samen. Natuurlijk kwam hij voor Liv langs om haar te knuffelen, te zien en in bedje te leggen. Gepraat werd er die periode niet, er waren teveel emoties die in de weg stonden. Ik wilde alles op een rijtje zetten, de rust terug in huis...voor mijzelf, maar vooral voor Liv.

We besloten om na al die maanden uit elkaar weer als gezin op vakantie te gaan. Na de vakantie zouden wij samen beslissen over onze toekomst. We hebben samen gepraat, tijd genomen voor elkaar, plezier gehad, nieuwe herinneringen gemaakt, gehuild en gelachen. Liv merkte de verandering tussen ons en dat uitte zich in haar gedrag. Armpjes om ons heen als we bij elkaar stonden, Liv glom helemaal als we elkaar een kus gaven. We besloten ervoor te gaan en het nog een kans geven!

Inmiddels zijn we drie maanden verder. Dave slaapt weer waar hij liggen moet, naast mij. Al was het een lange weg.
Er zijn geen discussies meer, er is rust in huis. Liv springt weer op als papa de sleutel in het slot draait en we missen hem als hij er niet is. We zijn meer een eenheid geworden. Zoals het hoort. We spelen samen met Liv, genieten er meer van en zijn bewuster geworden van wat het voor Liv betekent. Wat het met haar doet én met ons.

Ik heb mij zolang alleen gevoeld. terwijl Dave gewoon in 1 huis met ons woonde.
De waakvlam was uit, mijn gevoel was weg en wij vielen uiteen.
We hebben het laten gebeuren, ongemerkt en sommige dingen bewust.
We hebben allebei fouten gemaakt en we zijn allebei veranderd. Een kind verandert gewoon je hele leven, dat is een feit.

Maar toch hebben wij de handdoek niet in de ring gegooid, al scheelde het niet veel.
We kijken niet meer achterom, het voegt niets meer toe.
We leren elkaar weer opnieuw kennen als de personen die wij nu zijn.
Ik heb het Dave niet makkelijk gemaakt, daar had ik mijn redenen voor. Ik had verdriet, was gekwetst en koppig.
Maar hij kwam terug, hield vol en...hij bleef.
En dat is mijn man!

Ik geniet van hem wanneer hij met Liv een zandkasteel maakt, aanschouwd door een overvol terras, wanneer hij haar uit bedje haalt en haar bij ons in bed legt om nog even te kroelen voordat we heerlijk gaan ontbijten.
Hij geniet meer van haar, ik zie het in alles.
Het vertedert mij wanneer ik hem haar hoor voorlezen en tóch de verschillende stemmetjes doet die hij zo haatte. Ik voel weer kriebels als hij op zijn buik op de grond ligt en zich laat gebruiken als paardje voor de poppen.

Hij is er weer, hij doet nu écht mee.
Hij is er weer, en ik ben zo trots op hem...
Trots op ONS....!