Kindermusthaves

BLOG: Poepexplosie in de dierentuin

BLOG: Poepexplosie in de dierentuin
26 april Eef is mijn naam. Ik ben getrouwd met mijn vrouw (ja, mijn vrouw) Kim. Samen zijn we de mama's van Flip (3). We wonen in Rotterdam.

De zon schijnt! Hup naar Blijdorp, naar Bokito. De zilverruggorilla is Flips favoriete inwoner van de diergaarde. 

We warende toegangspoort nog niet gepasseerd of Flip vroeg: "mag ik een ijsje?". "Tuurlijk kind, de zon schijnt!" Bij het winkeltje bleken de softijsjes wel erg groot. Maar hee, dat was onze trek ook en dus genoten we samen van onze ysco's. 

Had ik al geschreven dat Flip die ochtend diarree had? Nee he? Dat was ik op de dag zelf helaas ook vergeten.

We bekeken de flamingo's, de wolven, het nijlpaard, de giraffen, het slurfhondje en de krokodillen om te eindigen in binnenspeeltuin Biotopia.

De zandbak in, de glijbaan af, het klimrek op. Ik bekeek het van een afstandje. Flip rende vrolijk rond, totdat hij plots stil stond om vervolgens wijdbeens naar me toe te lopen. "Mama, ik heb in mijn broek gepoept". En terwijl ik hem optilde om hem naar de wc te brengen voelde ik de smurrie al door zijn broek heen komen.

God zij geprezen dat ik een pak snoetenpoetsers bij me had en extra kleding.

In de baby-verschoonruimte kalmeerde ik Flip en trok ik zijn broek en onderbroek uit. Alles zat onder. HELP! Ik begon te vegen en te vegen en te vegen. 

Net op het moment dat ik de poepexplosie bijna onder controle had, vertelde Flip dat hij nog meer moest poepen. Dus rende ik met het halfnaakte manneke naar de toiletten. 

Terwijl ik hem met zijn poepbenen op de wc zette, haastte ik me terug naar de verschoonruimte om daar alles schoon te maken en vroeg Flip om op het toilet op me te wachten.

Dat duurde hem te lang, want opeens stond hij achter me om me te vertellen dat de poep aan zijn benen kriebelde.

Snel terug naar de wc waar ik de rest van het pak snoetenpoetsers heb gebruikt om Flip en het toilet schoon te maken.
 
Toen de klus geklaard was, zei Flip: "Dat is ook nog mijn poep", terwijl hij naar een veeg op de muur wees. Het leek me sterk, maar toen ik het laatste vochtige doekje over de muur haalde, poetste ik de veeg weg.

Snel stopte ik alle vieze kleren in de tas en hup richting uitgang. Maar hee, we hadden Bokito nog niet gezien!

Flip wilde heel graag nog even kijken. Vooruit dan maar, slechter kon deze dag niet worden, dacht ik.

Toen we het binnenverblijf van de gorilla's binnenliepen keken we zo tegen de billen van Bokito aan. De aap stond met beide been gestrekt voorover geklapt.

"Wat is hij aan het doen?" vroeg Flip. De mevrouw naast ons vertelde geschokt dat Bokito zijn eigen drollen aan het opeten was. Flip vond het hilarisch. Ik kon een kokhalsneiging net onderdrukken. 

Na zijn hapje kwam de apenkoning overeind om zijn toeschouwers te bekijken. Een paar tellen later, klapte hij weer voorover om de verorberde drol uit te braken. En voordat we ons uit de voeten konden maken, zag ik de reuzeaap weer een hap nemen van zijn poepbraaksel. 

O mijn hemel! We gaan NU weg. Er zit een grens aan de hoeveelheid viezigheid die ik op een dag kan verdragen.