.png){kind=logo}
18 januari
Ik ben Lisette, net 37 geworden (eerste keer dat ik het zo typ en voel me ineens heel oud ;-)) en ik woon in Heemskerk. Ik ben getrouwd met Sander en moeder van 3 kinderen. Een meisje/jongen tweeling van 6,5 en een kleine man van 16 maanden.
Toen onze tweeling voor het eerst naar de basisschool ging, was ik zo’n afzijdige moeder. Onze kinderen zaten in 2 verschillende klassen, dus ik hoorde nergens echt bij. Ik stond heel lekker rustig in het midden van het schoolplein bij het hek en keek naar de verschillende groepjes moeders die zich overal verzamelde. In het begin vond ik het nog wel jammer, ik stond daar maar en niemand keek ook maar op of om als ik eraan kwam. Ik gaf de moeders namen naar aanleiding van het groepje waar in ze zich in plaatsten. Zo was er het groepje met de sportmoeders, vaak in sportkleren en op sportschoenen, het groepje met de business moms, in zakelijke outfit en vaak op hoge hakken. Dan waren er nog de yogamoeders, altijd relaxed en in de meest aparte outfits en natuurlijk de “help…. Ik heb een baby en slaap al nachten niet” moeders met zwarte kringen onder de ogen, joggingbroeken en een paardenstaart of knot. En dan nog de populaire moeders, in de strakke en dure designer jeans, haren netjes in de krul of heel mooi stijl en eruit zien alsof ze helemaal geen kinderen hebben.
Maar alles veranderde in januari. Ik was inmiddels zwanger van een kleine broer of zus voor onze tweeling (toen wisten we nog niet wat het zou gaan worden). Onze tweeling had 2 dagen ervoor “bekend gemaakt” dat er een kleine spruit aan zat te komen door allebei een T-shirt te dragen met daarop “geef me een kus, want ik word grote zus” en “ik ben super stoer, want ik word grote broer” en het nieuws had zich razendsnel over het schoolplein verspreid. Op de eerste dag na de bekendmaking had ik al het gevoel dat er iets aan het veranderen was, want ik werd ineens nagestaard en er werden heel wat blikken in mijn richting geschoten. Maar op dag 2 veranderde mijn schoolplein carrière voorgoed. Ik stond weer eens wat te staan bij het hek toen 1 van de moeders uit het groepje 'populair' ook het plein op kwam lopen en naast mij kwam staan. Verbaasd keek ik haar aan en ze begon meteen te praten. En niet zomaar te praten. Nee, er kwam een heel verhaal over een andere moeder die bij haar man weg was, omdat hij een nieuwe relatie had met zijn secretaresse. Verbaasd keek ik om me heen, stond er nog een andere moeder waar dit verhaal voor bedoeld was of zag ze me misschien voor iemand anders aan? Al snel sloten er steeds meer moeders aan en vlak voordat de kinderen “losgelaten” werden, stond ik midden tussen een groepje druk roddelende moeders en vroeg ik mij af… zouden ze ook zo over mij gepraat hebben?
De volgende dag ging ik weer op mijn vertrouwde plekje staan, denkende dat de vorige dag vast een éénmalig incident was geweest. Maar niets was minder waar. Moeders uit verschillende groepjes kwamen naast mij staan en begonnen en gesprek. Sportmoeder, business mom en yogamoeder spraken mij aan en ik kwam in een totaal andere wereld terecht, de wereld van de schoolplein moeders. Mijn mening werd gevraagd over de meest uiteenlopende dingen en ongevraagd werd mijn buik door alle soorten moeders betast. Ik was ineens geen hekbloempje meer en na een aantal dagen klepte ik lekker mee. Van de beste peuterspeelzaal tot de knappe leerkracht van groep 8 die een oogje zou hebben op de lerares van groep 3, ik werd overal van op de hoogte gehouden en het enige wat ik had hoeven doen…. was zwanger worden. Wel merkte ik dat ik nog zeker niet helemaal geaccepteerd was in de groepjes, mijn mening werd nog wel degelijk op een gouden schaaltje gewogen en al snel begon ik het heel vermoeiend te vinden allemaal. Hoe zwangerder ik werd, hoe vermoeider ik werd en hoe meer ik terugverlangde naar de tijd dat ik gewoon rustig kon staan wachten zonder al die verhalen. Gelukkig voor mij brak de zomervakantie aan en kreeg ik 6 weken “rust”. Na de zomervakantie beviel ik van onze jongste telg en werd ik onder applaus (ja,echt!) terug verwelkomd op het schoolplein, waar iedereen kwam kijken naar onze nieuwste aanwinst. Inmiddels waren er veel moeder verhuisd naar het grote plein en was er nieuwe aanwas van nieuwe moeders van nieuwe kleuters. Dit zorgde ervoor dat ik niet langer de nieuwe moeder was en nu stond ik gewoon lekker tussen de verschillende groepjes in en gaf af en toe een mening, maar ik hoefde niet meer overal mijn mening over te geven. Het was dan toch eindelijk gebeurd…. Ik was geaccepteerd….
Inmiddels zijn we alweer halverwege groep 3 en ben ook ik naar het grote plein verhuisd. Daar sta ik nu samen met de andere ex-kleutermoeders aan de kant en zie ik het hele schouwspel opnieuw beginnen tussen de moeders van groep 3 tot en met 8. Wat zijn schoolpleinmoeders toch vreemde wezens ;-)……..
Toen onze tweeling voor het eerst naar de basisschool ging, was ik zo’n afzijdige moeder. Onze kinderen zaten in 2 verschillende klassen, dus ik hoorde nergens echt bij. Ik stond heel lekker rustig in het midden van het schoolplein bij het hek en keek naar de verschillende groepjes moeders die zich overal verzamelde. In het begin vond ik het nog wel jammer, ik stond daar maar en niemand keek ook maar op of om als ik eraan kwam. Ik gaf de moeders namen naar aanleiding van het groepje waar in ze zich in plaatsten. Zo was er het groepje met de sportmoeders, vaak in sportkleren en op sportschoenen, het groepje met de business moms, in zakelijke outfit en vaak op hoge hakken. Dan waren er nog de yogamoeders, altijd relaxed en in de meest aparte outfits en natuurlijk de “help…. Ik heb een baby en slaap al nachten niet” moeders met zwarte kringen onder de ogen, joggingbroeken en een paardenstaart of knot. En dan nog de populaire moeders, in de strakke en dure designer jeans, haren netjes in de krul of heel mooi stijl en eruit zien alsof ze helemaal geen kinderen hebben.
Maar alles veranderde in januari. Ik was inmiddels zwanger van een kleine broer of zus voor onze tweeling (toen wisten we nog niet wat het zou gaan worden). Onze tweeling had 2 dagen ervoor “bekend gemaakt” dat er een kleine spruit aan zat te komen door allebei een T-shirt te dragen met daarop “geef me een kus, want ik word grote zus” en “ik ben super stoer, want ik word grote broer” en het nieuws had zich razendsnel over het schoolplein verspreid. Op de eerste dag na de bekendmaking had ik al het gevoel dat er iets aan het veranderen was, want ik werd ineens nagestaard en er werden heel wat blikken in mijn richting geschoten. Maar op dag 2 veranderde mijn schoolplein carrière voorgoed. Ik stond weer eens wat te staan bij het hek toen 1 van de moeders uit het groepje 'populair' ook het plein op kwam lopen en naast mij kwam staan. Verbaasd keek ik haar aan en ze begon meteen te praten. En niet zomaar te praten. Nee, er kwam een heel verhaal over een andere moeder die bij haar man weg was, omdat hij een nieuwe relatie had met zijn secretaresse. Verbaasd keek ik om me heen, stond er nog een andere moeder waar dit verhaal voor bedoeld was of zag ze me misschien voor iemand anders aan? Al snel sloten er steeds meer moeders aan en vlak voordat de kinderen “losgelaten” werden, stond ik midden tussen een groepje druk roddelende moeders en vroeg ik mij af… zouden ze ook zo over mij gepraat hebben?
De volgende dag ging ik weer op mijn vertrouwde plekje staan, denkende dat de vorige dag vast een éénmalig incident was geweest. Maar niets was minder waar. Moeders uit verschillende groepjes kwamen naast mij staan en begonnen en gesprek. Sportmoeder, business mom en yogamoeder spraken mij aan en ik kwam in een totaal andere wereld terecht, de wereld van de schoolplein moeders. Mijn mening werd gevraagd over de meest uiteenlopende dingen en ongevraagd werd mijn buik door alle soorten moeders betast. Ik was ineens geen hekbloempje meer en na een aantal dagen klepte ik lekker mee. Van de beste peuterspeelzaal tot de knappe leerkracht van groep 8 die een oogje zou hebben op de lerares van groep 3, ik werd overal van op de hoogte gehouden en het enige wat ik had hoeven doen…. was zwanger worden. Wel merkte ik dat ik nog zeker niet helemaal geaccepteerd was in de groepjes, mijn mening werd nog wel degelijk op een gouden schaaltje gewogen en al snel begon ik het heel vermoeiend te vinden allemaal. Hoe zwangerder ik werd, hoe vermoeider ik werd en hoe meer ik terugverlangde naar de tijd dat ik gewoon rustig kon staan wachten zonder al die verhalen. Gelukkig voor mij brak de zomervakantie aan en kreeg ik 6 weken “rust”. Na de zomervakantie beviel ik van onze jongste telg en werd ik onder applaus (ja,echt!) terug verwelkomd op het schoolplein, waar iedereen kwam kijken naar onze nieuwste aanwinst. Inmiddels waren er veel moeder verhuisd naar het grote plein en was er nieuwe aanwas van nieuwe moeders van nieuwe kleuters. Dit zorgde ervoor dat ik niet langer de nieuwe moeder was en nu stond ik gewoon lekker tussen de verschillende groepjes in en gaf af en toe een mening, maar ik hoefde niet meer overal mijn mening over te geven. Het was dan toch eindelijk gebeurd…. Ik was geaccepteerd….
Inmiddels zijn we alweer halverwege groep 3 en ben ook ik naar het grote plein verhuisd. Daar sta ik nu samen met de andere ex-kleutermoeders aan de kant en zie ik het hele schouwspel opnieuw beginnen tussen de moeders van groep 3 tot en met 8. Wat zijn schoolpleinmoeders toch vreemde wezens ;-)……..
.jpg)