Kindermusthaves

Blog: Waar alle ouders tegenop zien!

Blog: Waar alle ouders tegenop zien!
10 april Het worden van een ouder brengt een heleboel nieuwe ervaringen met zich mee. En dat zijn dus ook nieuwe ervaringen die je liever uit de weg gaat, waar je van walgt of waar je voordat je ouder werd nooit bij stil hebt gestaan. Nee, het leven als ouder is zo makkelijk nog niet. Waar je voorheen met gemak moeilijke situaties kon ontwijken, weglachen, wegzuipen of weet ik veel wat voor manieren je kon gebruiken, kom je nu als ouder in situaties waar je het liefst zo hard mogelijk van wegrent. Om vervolgens in de foetus houding op de bank te gaan liggen en om hard te hopen dat een volwassene het van je overneemt.

You can run, but you can’t hide

Want wat dacht je van de allereerste ervaring met het worden van een ouder. De gedachte dat je gaat bevallen. OMG. De maximale score op de lijst ‘ waar zie je tegenop’. De ultieme eerste ‘waar ben ik in fucking vredesnaam aan begonnen’ gedachte. Want tja, de baby moet er toch echt een keer uit. Nou wil je dat ook echt wel na ongeveer 9 maanden, alleen neemt dat niet deze gedachte weg. Hoeveel voorbereidingen je ook treft, hoe gedetailleerd je je bevallingsplan ook maakt, je hebt geen idee wat er gaat gebeuren. En wanneer, waar, hoe en hoelang het duurt.

Laten we eerlijk zijn, de gedachte dat je met je benen in de stijgbeugels ligt terwijl iemand jouw geboortekanaal bekijkt, is toch enigszins stressverhogend te noemen. En hoe ga je fysiek uit de strijd die bevallen heet, komen? Met een vernaggelt lichaam? Want hoe moet je van omvang ‘meloen’ weer veranderen naar ‘druif’... Hoe dan?!

En als je baby is geboren, dan zijn er hele lange lijsten te maken waar je tegenop ziet

De eerste keer dat je aan je lot wordt overgelaten....na de kraamweek. Wie heeft bedacht dat je het dan ineens allemaal alleen moet kunnen? Met je iniemini baby voor de 1e keer in de maxicosi naar de supermarkt, in je eentje. Expeditie Robinson is er niets bij. Je eerste moeder survival.

En wat dacht je van de 1e keer jouw baby uit handen geven, omdat je weer gaat werken. Garantie voor een hoog cortisol level en een 'telefooncheck'...elke 10 seconden.

De eerste paar keer dat je op pad gaat terwijl je borstvoeding geeft. Moet je dan wel of niet die gemakkelijke bh aan doen, niet vergeten een doek mee te nemen en een check welke restaurants er zitten langs de route die je gaat wandelen. Just in case.

Of om gewoon weer deel te nemen aan sociale interacties, ik bedoel snappen ze nou echt niet dat de wereld bestaat uit BABY.

De zindelijkheidstraining gaat ook geen enkele ouder juichend tegemoet

Een bezoekje aan de dokter, de check up bij CJG (djiezus, alweer een omslagdoek vergeten). Te horen krijgen of je kleine schatje wel in zijn curve groeit. Allemaal van die ‘mag ik ze overslaan’ momenten.

En laat de kinderziektes aub voorbij gaan aan jouw kind

Ook is elke diarree luier een ding waar geen enkele ouder juichend op afgaat. Maar ook kots opruimen. De koppigheidsfase of die vreselijke buurtkinderen die komen spelen. Weekboodschappen doen met je gillende en koppige peuter, is ook best wel een ding waar je tegenop ziet.

Het bijhouden van (of überhaupt beginnen met) het fotoboek

Om er na 20 jaar achter te komen dat de foto’s nog steeds los in het lege fotoboek liggen.
Loslaten. Ook zo’n ding. Het liefst laat je ze pas buitenspelen, uit het zicht en aan de overkant van de straat, als ze 12 jaar zijn.

Als we het dan toch over kinderen van 12 jaar hebben… De seksuele ontwikkeling! OMFG neeeee…. Praten over erecties, menstruaties, eicellen en zaadcellen… pas als ze 21 jaar zijn toch?!

Het grootste ding waar je als ouder tegenop kijkt, is toch wel dat je kleine schatje groot gaat worden

Zo groot dat ze je niet meer nodig hebben. Dat ze gekwetst gaan worden of het moeilijk krijgen in de puberteit. Dat je kind afstand gaat nemen. En dan natuurlijk….. het moment dat ze gaan uitvliegen. SLIK!