.png){kind=logo}
16 maart
Eef is mijn naam. Ik ben getrouwd met mijn vrouw (ja, mijn vrouw) Kim. Samen zijn we de mama's van Flip (3). We wonen in Rotterdam.
Het is 19.30 uur. Ik zit met een kop thee op de bank. Flip slaapt. Klinkt ideaal he? Maar hij slaapt al sinds 17.00 uur.
Kan gebeuren natuurlijk na een leuke middag met Kim in Blijdorp, maar sinds vorige week maandag lijkt Flip aan een winterslaap te zijn begonnen.
Eerst werd hij hangerig en had hij koorts. Slaap is het beste medicijn, dus de middagdut werd na ongeveer een jaar in ere hersteld.
Heerlijk! Een tijdschrift lezen, was vouwen, Facebooken of gewoon ook even mijn ogen sluiten. Het kon allemaal.
De koorts was na een dag weg, maar slaap bleef.
Na drie dagen begon ik het al saai te vinden en aaide ik regelmatig over zijn bolletje in de hoop dat hij wakker zou worden. Niets van dat alles. De ogen gingen even open, er volgde een voorzichtige glimlach en hij draaide zich weer om om verder te slapen.
Zelfs 's nachts sliep hij door, met uitzondering van de sprint die hij iedere nacht trekt van zijn bed om zich tussen Kim en mij in te wurmen.
Maandag haalde ik hem eerder op van het kinderdagverblijf, omdat ik bang was dat hij anders daar zou instorten, zoals vorige week al was gebeurd.
De juffies vertelden dat hij een leuke actieve dag had gehad. Ze hadden er niets van gemerkt dat hij niet fit was.
Maar ik was het gebouw nog niet uit of het Flippekind lag te tukken in de kar, zoals we de buggy hier noemen.
Jahaa, hij is 3,5 jaar. Ja, hij kan heel goed lopen. Nee, hij heeft niets aan zijn benen. Die buggy is pure moederlijke gemakzucht om na een werkdag zo snel mogelijk met een lamlendige peuter van crèche naar huis te komen met het OV.
Binnen een week veranderde Flip in ons droomkind: Flip met extra slaapuren.
Maar als dit aan het einde van week nog zo is, ga ik met hem naar de huisarts. Want dit kan toch niet de bedoeling zijn?
Het is 19.30 uur. Ik zit met een kop thee op de bank. Flip slaapt. Klinkt ideaal he? Maar hij slaapt al sinds 17.00 uur.
Kan gebeuren natuurlijk na een leuke middag met Kim in Blijdorp, maar sinds vorige week maandag lijkt Flip aan een winterslaap te zijn begonnen.
Eerst werd hij hangerig en had hij koorts. Slaap is het beste medicijn, dus de middagdut werd na ongeveer een jaar in ere hersteld.
Heerlijk! Een tijdschrift lezen, was vouwen, Facebooken of gewoon ook even mijn ogen sluiten. Het kon allemaal.
De koorts was na een dag weg, maar slaap bleef.
Na drie dagen begon ik het al saai te vinden en aaide ik regelmatig over zijn bolletje in de hoop dat hij wakker zou worden. Niets van dat alles. De ogen gingen even open, er volgde een voorzichtige glimlach en hij draaide zich weer om om verder te slapen.
Zelfs 's nachts sliep hij door, met uitzondering van de sprint die hij iedere nacht trekt van zijn bed om zich tussen Kim en mij in te wurmen.
Maandag haalde ik hem eerder op van het kinderdagverblijf, omdat ik bang was dat hij anders daar zou instorten, zoals vorige week al was gebeurd.
De juffies vertelden dat hij een leuke actieve dag had gehad. Ze hadden er niets van gemerkt dat hij niet fit was.
Maar ik was het gebouw nog niet uit of het Flippekind lag te tukken in de kar, zoals we de buggy hier noemen.
Jahaa, hij is 3,5 jaar. Ja, hij kan heel goed lopen. Nee, hij heeft niets aan zijn benen. Die buggy is pure moederlijke gemakzucht om na een werkdag zo snel mogelijk met een lamlendige peuter van crèche naar huis te komen met het OV.
Binnen een week veranderde Flip in ons droomkind: Flip met extra slaapuren.
Maar als dit aan het einde van week nog zo is, ga ik met hem naar de huisarts. Want dit kan toch niet de bedoeling zijn?
.jpg)
