.png){kind=logo}
25 oktober
Mijn naam is Hellen, een 35-jarige moeder met een ADHD brein. Ik ben de trotse mama van Isa (4). Mijn liefde voor Isa is één van mijn grootste drijfveren in de zoektocht naar balans.. ❤️. Ik werk parttime in het speciaal onderwijs als onderwijsassistente.
Waar kan ik de gebruiksaanwijzing voor het zwanger zijn vinden?
Zwanger zijn... Daar zijn ongeschreven regels voor. Zoals de zwangerschap verborgen houden tot de 12 weken echo, mysterieus doen over het geslacht van de baby, en de naam pas ná de geboorte bekend maken. Ook draait de wereld op dat moment alleen om de zwangere vrouw. Het gewicht van de vrouw en zo min mogelijk aankomen is ook een hot item tijdens de zwangerschap. Én natuurlijk is de pufklas een onderwerp van gesprek.
Niks mis mee! Alleen laat ik nou niet zo goed zijn in ongeschreven regels ontcijferen ;). Ik voldeed niet geheel aan het protocol 'Hoe te gedragen tijdens de zwangerschap'.
De zwangerschap.. So far so good..
De zwangerschap verliep goed. Ik had geen extreme lichamelijke klachten en de echo's waren gelukkig ook allemaal goed. Wel bleek dat ik rhesus (D)-negatief ben, en Isa rhesus (D)-positief. Hierdoor kon de rhesus (D)-factor van Isa aanleiding zijn tot het vormen van antistoffen door mij voor Isa. Euhm antistoffen aanmaken voor mijn eigen kind? Kan dat!? Nou ja dus.
Daarvoor heb ik een spuit gehad in de 30e week en gelijk na de bevalling. Geen idee wat er in die spuit zat, maar dat maakte mij ook niet uit.
Hét zwangerschapsgevoel... Euhm..
Ik zou hét zwangerschapsgevoel zo niet kunnen benoemen. Ik volgde de ongeschreven regels van een zwangerschap in ieder geval niet. Zodra wij wisten van de zwangerschap, mocht de hele wereld het weten, zo ook over het geslacht. Mijn gewicht boeide me niet en had echt geen idee hoeveel de weegschaal aangaf voor mijn zwangerschap. Zo min mogelijk aankomen kwam niet eens in mij op. De pufklas heb ik wel over geslagen.
Ik was zwanger. PUNT.
Ik stond ook niet geheel in contact met mijn gevoel. Ik was zwanger PUNT. De eerste periode heb ik me ook niet heel erg bezig gehouden met babyspullen. Tuurlijk keek ik wel naar babykleertjes en namen. maar toch was het nog een 'ver van mijn bed show'. Meubels & de kinderwagen waren dan weer wél vroeg in de zwangerschap uitgekozen, de praktische dingen ;).
Een nieuwe fulltime baan.
Toen ik 3 maanden zwanger was, kreeg ik een nieuwe baan. Ik ging fulltime werken als onderwijsassistent op een basisschool voor speciaal onderwijs. Ik kreeg op mijn werk bijna dagelijks te maken met agressie, maar ik stond er niet bij stil dat ik mijzelf misschien wat meer op de achtergrond zou moeten houden. Laat ik voorop stellen dat de agressie niet op mij gericht was ;).
Vanaf dag 1 ging ik volgas, en mijn enthousiasme was enorm groot. Ik ging er helemaal voor. Ik was een zwangere sprinkhaan die alle kanten op sprong en deed het allemaal wel even. Totdat ik thuis kwam, daar veranderde ik een vermoeid kreng.
Het besef dat ik het rustiger aan moest gaan doen.
Het besef dat ik het toch wel rustiger aan moest gaan doen, kwam toen ik 6 maanden zwanger was. Ik had al een vrij dikke buik toen ik op mijn werk, als een ninja, in een conflict situatie sprong. De agressie was dusdanig heftig dat ik op de grond terecht kwam met de leerling.
Dit kan echt niet meer!
Vervolgens moest ik de rest van de dag gewoon nog werken, aangezien het voorval om 9.00u in de ochtend voorviel. En dat was het punt waarop ik mijn grens heb gevoeld. Aan het eind van de dag was ik gesloopt, mijn lichaam deed pijn en mijn buik voelde gespannen. Ik was 6 maanden zwanger, maar qua buikomvang dachten sommige mensen dat ik al op het eind liep.
Hoe erg ook, maar ik had daarvoor geen moment erbij stil gestaan dat het schadelijk voor de baby kon zijn. De agressie was niet gericht op mij, dus wat kon er gebeuren. Hoezo naïef!
Wist ik veel wat voor invloed stress op de baby kon hebben. Het schaamrood staat mij zo weer op de kaken, als ik eraan denk hoe weinig ik daarbij stil stond. Ook ging ik niet in op het aanbod van collega's om mij bepaalde dingen uit handen te nemen.
Remmen en terugschakelen. De zwangerschap werd écht.
Ik ben op de spreekwoordelijke rem gaan staan en ben in gesprek gegaan met mijn leidinggevende. Vanaf dat moment werkte ik alleen de lesuren. Het werk bleef zwaar, mede doordat ik op het werk nauwelijks gas kon terugnemen. Ik kan niet op halve kracht werken.
Vanaf dat ik 7 maanden zwanger was, ben ik 1 dag minder gaan werken. Ik trok het gewoon niet meer. Daardoor moest ik verplicht 6 weken voor de uitgerekende datum met zwangerschapsverlof gaan.
En toen was daar het zwangerschapsverlof.. Zes weken uitrusten en voorbereiden. Toch?!
Het plan was om ongeveer 6 weken te gaan uitrusten, voorbereiden, nesteldrang krijgen en zorgen dat de babykamer klaar is. Prachtig plan!
Dag 1 heb ik doorgebracht op de bank wachtend op mijn nesteldrang.
Welkom nesteldrang.. Djjieeez.. Finally.
Dag 2 van mijn verlof N.E.S.T.E.L.D.R.A.N.G.
Dag 3 van mijn verlof.. R.E.P.E.A.T.
Dag 4 van mijn verlof.. Eeeuhm, ok, mijn buik is scheef. Weird. Zal wel. Doorgaan met nestelen.
Ennnnn KLAAR! Op dag 5 moest ineens de administratie op orde zijn aangezien ik nogal van het stapelen ben.
Vanaf dat moment zou ik gaan uitrusten, relaxen enzo. Tja.
Ik had kunnen weten dat er een reden was dat ik INEENS álles geregeld wilde hebben...
En waarom dat was lees je in mijn volgende blog!
Liefs
Waar kan ik de gebruiksaanwijzing voor het zwanger zijn vinden?
Zwanger zijn... Daar zijn ongeschreven regels voor. Zoals de zwangerschap verborgen houden tot de 12 weken echo, mysterieus doen over het geslacht van de baby, en de naam pas ná de geboorte bekend maken. Ook draait de wereld op dat moment alleen om de zwangere vrouw. Het gewicht van de vrouw en zo min mogelijk aankomen is ook een hot item tijdens de zwangerschap. Én natuurlijk is de pufklas een onderwerp van gesprek.
Niks mis mee! Alleen laat ik nou niet zo goed zijn in ongeschreven regels ontcijferen ;). Ik voldeed niet geheel aan het protocol 'Hoe te gedragen tijdens de zwangerschap'.
De zwangerschap.. So far so good..
De zwangerschap verliep goed. Ik had geen extreme lichamelijke klachten en de echo's waren gelukkig ook allemaal goed. Wel bleek dat ik rhesus (D)-negatief ben, en Isa rhesus (D)-positief. Hierdoor kon de rhesus (D)-factor van Isa aanleiding zijn tot het vormen van antistoffen door mij voor Isa. Euhm antistoffen aanmaken voor mijn eigen kind? Kan dat!? Nou ja dus.
Daarvoor heb ik een spuit gehad in de 30e week en gelijk na de bevalling. Geen idee wat er in die spuit zat, maar dat maakte mij ook niet uit.
Hét zwangerschapsgevoel... Euhm..
Ik zou hét zwangerschapsgevoel zo niet kunnen benoemen. Ik volgde de ongeschreven regels van een zwangerschap in ieder geval niet. Zodra wij wisten van de zwangerschap, mocht de hele wereld het weten, zo ook over het geslacht. Mijn gewicht boeide me niet en had echt geen idee hoeveel de weegschaal aangaf voor mijn zwangerschap. Zo min mogelijk aankomen kwam niet eens in mij op. De pufklas heb ik wel over geslagen.
Ik was zwanger. PUNT.
Ik stond ook niet geheel in contact met mijn gevoel. Ik was zwanger PUNT. De eerste periode heb ik me ook niet heel erg bezig gehouden met babyspullen. Tuurlijk keek ik wel naar babykleertjes en namen. maar toch was het nog een 'ver van mijn bed show'. Meubels & de kinderwagen waren dan weer wél vroeg in de zwangerschap uitgekozen, de praktische dingen ;).
Een nieuwe fulltime baan.
Toen ik 3 maanden zwanger was, kreeg ik een nieuwe baan. Ik ging fulltime werken als onderwijsassistent op een basisschool voor speciaal onderwijs. Ik kreeg op mijn werk bijna dagelijks te maken met agressie, maar ik stond er niet bij stil dat ik mijzelf misschien wat meer op de achtergrond zou moeten houden. Laat ik voorop stellen dat de agressie niet op mij gericht was ;).
Vanaf dag 1 ging ik volgas, en mijn enthousiasme was enorm groot. Ik ging er helemaal voor. Ik was een zwangere sprinkhaan die alle kanten op sprong en deed het allemaal wel even. Totdat ik thuis kwam, daar veranderde ik een vermoeid kreng.
Het besef dat ik het rustiger aan moest gaan doen.
Het besef dat ik het toch wel rustiger aan moest gaan doen, kwam toen ik 6 maanden zwanger was. Ik had al een vrij dikke buik toen ik op mijn werk, als een ninja, in een conflict situatie sprong. De agressie was dusdanig heftig dat ik op de grond terecht kwam met de leerling.
Dit kan echt niet meer!
Vervolgens moest ik de rest van de dag gewoon nog werken, aangezien het voorval om 9.00u in de ochtend voorviel. En dat was het punt waarop ik mijn grens heb gevoeld. Aan het eind van de dag was ik gesloopt, mijn lichaam deed pijn en mijn buik voelde gespannen. Ik was 6 maanden zwanger, maar qua buikomvang dachten sommige mensen dat ik al op het eind liep.
Hoe erg ook, maar ik had daarvoor geen moment erbij stil gestaan dat het schadelijk voor de baby kon zijn. De agressie was niet gericht op mij, dus wat kon er gebeuren. Hoezo naïef!
Wist ik veel wat voor invloed stress op de baby kon hebben. Het schaamrood staat mij zo weer op de kaken, als ik eraan denk hoe weinig ik daarbij stil stond. Ook ging ik niet in op het aanbod van collega's om mij bepaalde dingen uit handen te nemen.
Remmen en terugschakelen. De zwangerschap werd écht.
Ik ben op de spreekwoordelijke rem gaan staan en ben in gesprek gegaan met mijn leidinggevende. Vanaf dat moment werkte ik alleen de lesuren. Het werk bleef zwaar, mede doordat ik op het werk nauwelijks gas kon terugnemen. Ik kan niet op halve kracht werken.
Vanaf dat ik 7 maanden zwanger was, ben ik 1 dag minder gaan werken. Ik trok het gewoon niet meer. Daardoor moest ik verplicht 6 weken voor de uitgerekende datum met zwangerschapsverlof gaan.
En toen was daar het zwangerschapsverlof.. Zes weken uitrusten en voorbereiden. Toch?!
Het plan was om ongeveer 6 weken te gaan uitrusten, voorbereiden, nesteldrang krijgen en zorgen dat de babykamer klaar is. Prachtig plan!
Dag 1 heb ik doorgebracht op de bank wachtend op mijn nesteldrang.
Welkom nesteldrang.. Djjieeez.. Finally.
Dag 2 van mijn verlof N.E.S.T.E.L.D.R.A.N.G.
Dag 3 van mijn verlof.. R.E.P.E.A.T.
Dag 4 van mijn verlof.. Eeeuhm, ok, mijn buik is scheef. Weird. Zal wel. Doorgaan met nestelen.
Ennnnn KLAAR! Op dag 5 moest ineens de administratie op orde zijn aangezien ik nogal van het stapelen ben.
Vanaf dat moment zou ik gaan uitrusten, relaxen enzo. Tja.
Ik had kunnen weten dat er een reden was dat ik INEENS álles geregeld wilde hebben...
En waarom dat was lees je in mijn volgende blog!
Liefs
.jpg)