.png){kind=logo}
10 mei
Ik ben Lieke, 29 jaar, getrouwd met Les en woonachtig in Den Haag met ons dochtertje Julie (bijna 2 jaar). Naast het zijn van een enorm trotse mama, ben ik oprichtster van Kindermusthaves (mijn grote passie waar ik heeeeel graag heel veel uren in steek).
Als moeder kom je met je kleintje(s) vaak op plaatsen waar veel andere kindjes zijn en het valt mij op dat kinderen elkaar al op jonge leeftijd dwars kunnen zitten. Julie is bijna 2 en vrij ondernemend aangelegd. Jongere kindjes vindt ze lief, ze duwt elke baby zijn speen in de mond en aait over hun hoofdje, maar dan is haar aandacht voor de baby’s wel weer verslapt. Interessanter vindt ze de ‘grote’ kinderen die ze tegenkomt in speeltuintjes en op het strand enzo. Daar wil Juul graag mee ‘spelen’. Echt spelen is het nog niet op haar leeftijd, meer speelgoed ‘lenen’, beetje brabbelen naar de kinderen en veel achter ze aanlopen en bij ze zitten. Vooral het speelgoed lenen gaat op deze leeftijd niet altijd goed. Maar hoeveel speelgoed ik ook meeneem, dat van andere kindjes is altijd net wat leuker ;-)
Een ander voorbeeld is het speelhuisje op het strand, een erg populair ding onder de kids. Zodra wij aankomen, rent Julie ook naar ‘het’ huisje om aan de deur te gaan trekken. Die meestal wel door iemand is opgeëist en die geen andere kinderen in zijn domein toelaat. Het gevolg zijn dan opmerkingen als: ‘nee, die baby mag er niet in’ (tja logisch, in hun ogen is mijn halve peuter die nog niet echt praat nog een baby) of ze houden de deur aan de binnenkant zo stevig vast dat ze er niet in kan. Gelukkig heb ik een vrij volhardende dochter die haar hoofd vervolgens via het raam naar binnen steekt en net zo hard gaat staan schreeuwen tot ze eieren voor hun geld kiezen en haar binnen laten. In mezelf denk ik dan wel een beetje trots ‘goed zo ‘baby’, kom maar lekker voor jezelf op’. En als we dan vervolgens weggaan, hoor ik ze nog net zeggen ‘gelukkig, de baby gaat weg’.
Als het op fysiek gebied aankomt, dan kan ze nog niet zoveel uitrichten. Zo werd ze gister ineens in de houtgreep genomen door een jochie van 2,5. Zijn moeder kwam net iets langzamer toesnellen dan ik, Julie gillen, hoofdje onder het zand, je kent het vast wel. Ja, zegt de moeder ‘mijn kind houdt nogal van knuffelen’. Ah, lief hoor, lachte ik een beetje als een boer met kiespijn. Ik dacht bij mezelf: ‘als dit knuffelen is, wat doet hij dan als hij boos is’. Maar goed, dat zei ik natuurlijk niet hardop, voor hetzelfde geldt heb je met een Haagse hooligan te maken. Ligt altijd gevoelig hè, als het om je kind gaat.
Feit blijft dat je als ouder het liefste wil dat elk kind leuk doet tegen jouw kind en als dat niet het geval is, je het liefste direct wilt ingrijpen of wilt roepen ‘blijf met je tengels van mijn dochter af’. Maar dat is natuurlijk ook niet goed, mijn kleine meisje leert alleen maar van dit soort dingen en zoals ik al aangaf, ben ik altijd wel voorzichtig met het aanspreken van andermans kinderen. Tot slot wil ik geen over beschermende moeder worden die overal bovenop zit, maar Juul de kans geven om zelf de wereld te ontdekken. Om dat te bereiken, zal ik denk ik regelmatig even op mijn tong moeten bijten en eerst kijken hoe de kids het onderling oplossen. Daarbij komt dat als we een jaar verder zijn Juul waarschijnlijk iemand in de houtgreep legt en de moeder van dat kindje aan komt snellen ;-) En dan kom ik wat langzamer aansnellen, ondertussen bij mezelf denkend ‘ach kijk die moeder, die moet ook nog leren om het allemaal een beetje los te laten’. Ja, zo gaat dat waarschijnlijk. Maar tot het zover is, blijf ik denken: blijf met je tengels van mijn kind af!
TIP: Druk al de prachtige foto's van je kindje af en verzamel ze in een toffe box! Check onderstaande link voor meer info!
Als moeder kom je met je kleintje(s) vaak op plaatsen waar veel andere kindjes zijn en het valt mij op dat kinderen elkaar al op jonge leeftijd dwars kunnen zitten. Julie is bijna 2 en vrij ondernemend aangelegd. Jongere kindjes vindt ze lief, ze duwt elke baby zijn speen in de mond en aait over hun hoofdje, maar dan is haar aandacht voor de baby’s wel weer verslapt. Interessanter vindt ze de ‘grote’ kinderen die ze tegenkomt in speeltuintjes en op het strand enzo. Daar wil Juul graag mee ‘spelen’. Echt spelen is het nog niet op haar leeftijd, meer speelgoed ‘lenen’, beetje brabbelen naar de kinderen en veel achter ze aanlopen en bij ze zitten. Vooral het speelgoed lenen gaat op deze leeftijd niet altijd goed. Maar hoeveel speelgoed ik ook meeneem, dat van andere kindjes is altijd net wat leuker ;-)
Een ander voorbeeld is het speelhuisje op het strand, een erg populair ding onder de kids. Zodra wij aankomen, rent Julie ook naar ‘het’ huisje om aan de deur te gaan trekken. Die meestal wel door iemand is opgeëist en die geen andere kinderen in zijn domein toelaat. Het gevolg zijn dan opmerkingen als: ‘nee, die baby mag er niet in’ (tja logisch, in hun ogen is mijn halve peuter die nog niet echt praat nog een baby) of ze houden de deur aan de binnenkant zo stevig vast dat ze er niet in kan. Gelukkig heb ik een vrij volhardende dochter die haar hoofd vervolgens via het raam naar binnen steekt en net zo hard gaat staan schreeuwen tot ze eieren voor hun geld kiezen en haar binnen laten. In mezelf denk ik dan wel een beetje trots ‘goed zo ‘baby’, kom maar lekker voor jezelf op’. En als we dan vervolgens weggaan, hoor ik ze nog net zeggen ‘gelukkig, de baby gaat weg’.
Als het op fysiek gebied aankomt, dan kan ze nog niet zoveel uitrichten. Zo werd ze gister ineens in de houtgreep genomen door een jochie van 2,5. Zijn moeder kwam net iets langzamer toesnellen dan ik, Julie gillen, hoofdje onder het zand, je kent het vast wel. Ja, zegt de moeder ‘mijn kind houdt nogal van knuffelen’. Ah, lief hoor, lachte ik een beetje als een boer met kiespijn. Ik dacht bij mezelf: ‘als dit knuffelen is, wat doet hij dan als hij boos is’. Maar goed, dat zei ik natuurlijk niet hardop, voor hetzelfde geldt heb je met een Haagse hooligan te maken. Ligt altijd gevoelig hè, als het om je kind gaat.
Feit blijft dat je als ouder het liefste wil dat elk kind leuk doet tegen jouw kind en als dat niet het geval is, je het liefste direct wilt ingrijpen of wilt roepen ‘blijf met je tengels van mijn dochter af’. Maar dat is natuurlijk ook niet goed, mijn kleine meisje leert alleen maar van dit soort dingen en zoals ik al aangaf, ben ik altijd wel voorzichtig met het aanspreken van andermans kinderen. Tot slot wil ik geen over beschermende moeder worden die overal bovenop zit, maar Juul de kans geven om zelf de wereld te ontdekken. Om dat te bereiken, zal ik denk ik regelmatig even op mijn tong moeten bijten en eerst kijken hoe de kids het onderling oplossen. Daarbij komt dat als we een jaar verder zijn Juul waarschijnlijk iemand in de houtgreep legt en de moeder van dat kindje aan komt snellen ;-) En dan kom ik wat langzamer aansnellen, ondertussen bij mezelf denkend ‘ach kijk die moeder, die moet ook nog leren om het allemaal een beetje los te laten’. Ja, zo gaat dat waarschijnlijk. Maar tot het zover is, blijf ik denken: blijf met je tengels van mijn kind af!
TIP: Druk al de prachtige foto's van je kindje af en verzamel ze in een toffe box! Check onderstaande link voor meer info!
.jpg)
