.png){kind=logo}
03 februari
Eef is mijn naam. Ik ben getrouwd met mijn vrouw (ja, mijn vrouw) Kim. Samen zijn we de mama's van Flip (3). We wonen in Rotterdam.
Mama, wat is een afwas?
Wekenlang trip ik al down memory lane. Flip heeft Kinderen voor Kinderen ontdekt. En wat blijkt. Ik ken alle songteksten nog!
Het begon zo. Flip had bij vriendinnetje Sol gespeeld. Een dag later vroeg hij of hij het liedje mocht luisteren van de kindjes die niets lusten, dat hij tijdens het spelen had gehoord.
Navraag leerde dat de dvd van Kinderen voor Kinderen op had gestaan.
En *plop* in een fractie van een seconde werd mijn interne Kinderen voor Kinderen-jukebox geactiveerd.
"Gaat het liedje zo? Kom eet je bie baa boe baa bord nou leeg. Zit niet zo lang te zie zaa zeuren." En ja hoor, het was raak! Flip zong direct mee.
Sindsdien draait YouTube overuren. Van 'Ochtendhumeur' tot 'Stuntelkampioen' en van 'Klein is fijn' tot 'Ik ben toch zeker Sinterklaas niet?', Flip vindt ze allemaal even leuk. En ik ook!
Ik vind de nummers vaker nog prachtiger dan dat ik ze vroeger vond. Zo had ik vroeger geen idee dat het liedje 'Met één been op de stoep' over een dwangneurose ging. Ik dacht dat die meisje gewoon over een gek loopje zongen.
Maar Kinderen voor Kinderen brengt ook een duidelijke generatiekloof aan het licht.
Zo vraagt Flip als hij de clip van het lied 'Afwaspotpourri' bekijkt; "wat doen die kindjes?" "De afwas, dat zie je toch wel", antwoord ik. Flip:
"Maar wat is een afwas dan?"
Help, mijn kind weet niet wat afwassen is!
Flip betrekken bij de vaat staat bij deze op de to do-lijst voor onze volgende kampeervakantie!
Maar ook echte wereldproblematiek komt met de zingende Gooische kids Flips wereld binnen.
Het lied 'Tweedehands jas' gaat over het dragen van bont: [????] 'Een jas die al van een ander is geweest. Nee niet van een mens, maar wel van een beest. Zo'n jas die eerst van een zeehondje was' [????]
Flip snapt er geen snars van. "Mama, draagt een zeehond ook een jas? En wat is villen?", klinkt er vanaf de achterbank in de auto.
Ik begin voorzichtig iets uit te leggen over warme zachte haren van zeehonden waar mensen jassen van maken.
Gelukkig luistert mijn driejarige ook nu niet naar me. Hij zingt inmiddels luidkeels: 'Wij willen kip, patat en appelmoes met grote klodders mayonaise'.
Mooi zo, dat verhaal over die zeehondenjas komt nog wel een keer. Over een jaar of vijftien ;)
Mama, wat is een afwas?
Wekenlang trip ik al down memory lane. Flip heeft Kinderen voor Kinderen ontdekt. En wat blijkt. Ik ken alle songteksten nog!
Het begon zo. Flip had bij vriendinnetje Sol gespeeld. Een dag later vroeg hij of hij het liedje mocht luisteren van de kindjes die niets lusten, dat hij tijdens het spelen had gehoord.
Navraag leerde dat de dvd van Kinderen voor Kinderen op had gestaan.
En *plop* in een fractie van een seconde werd mijn interne Kinderen voor Kinderen-jukebox geactiveerd.
"Gaat het liedje zo? Kom eet je bie baa boe baa bord nou leeg. Zit niet zo lang te zie zaa zeuren." En ja hoor, het was raak! Flip zong direct mee.
Sindsdien draait YouTube overuren. Van 'Ochtendhumeur' tot 'Stuntelkampioen' en van 'Klein is fijn' tot 'Ik ben toch zeker Sinterklaas niet?', Flip vindt ze allemaal even leuk. En ik ook!
Ik vind de nummers vaker nog prachtiger dan dat ik ze vroeger vond. Zo had ik vroeger geen idee dat het liedje 'Met één been op de stoep' over een dwangneurose ging. Ik dacht dat die meisje gewoon over een gek loopje zongen.
Maar Kinderen voor Kinderen brengt ook een duidelijke generatiekloof aan het licht.
Zo vraagt Flip als hij de clip van het lied 'Afwaspotpourri' bekijkt; "wat doen die kindjes?" "De afwas, dat zie je toch wel", antwoord ik. Flip:
"Maar wat is een afwas dan?"
Help, mijn kind weet niet wat afwassen is!
Flip betrekken bij de vaat staat bij deze op de to do-lijst voor onze volgende kampeervakantie!
Maar ook echte wereldproblematiek komt met de zingende Gooische kids Flips wereld binnen.
Het lied 'Tweedehands jas' gaat over het dragen van bont: [????] 'Een jas die al van een ander is geweest. Nee niet van een mens, maar wel van een beest. Zo'n jas die eerst van een zeehondje was' [????]
Flip snapt er geen snars van. "Mama, draagt een zeehond ook een jas? En wat is villen?", klinkt er vanaf de achterbank in de auto.
Ik begin voorzichtig iets uit te leggen over warme zachte haren van zeehonden waar mensen jassen van maken.
Gelukkig luistert mijn driejarige ook nu niet naar me. Hij zingt inmiddels luidkeels: 'Wij willen kip, patat en appelmoes met grote klodders mayonaise'.
Mooi zo, dat verhaal over die zeehondenjas komt nog wel een keer. Over een jaar of vijftien ;)
.jpg)
