.png){kind=logo}
25 januari
Vandaag een thema dat altijd enorm veel losmaakt onder moeders. Wat voor veel mama’s gevoelig ligt en waar iedereen zijn mening wel over heeft. We hebben het over: dé borstvoeding. Borstvoeding, wat voor de 1 zo makkelijk lijkt te gaan of gaat en wat voor de andere moeder met een heleboel bloed, zweet en tranen gepaard gaat. En zo’n moeder...ben ik.
Wat leek het me idyllisch en wat was ik er tijdens mijn eerste zwangerschap van overtuigd dat ik het tot in de lengte van dagen zou gaan volhouden. Ik zou mijn kleine wondertje gaan voorzien van vloeibaar goud (de woorden van mijn Kraamverzorgster), hoe mooi is dat? Toen mijn prachtige bundeltje geluk dan ook was geboren, gingen we beide vol enthousiasme van start. De eerste dagen gingen prima, maar al gauw begon de ellende. Geen idee wat er misging, maar de ene zware borstontsteking was nog amper voorbij en de andere diende zich alweer aan. Klappertandend onder mijn 3 dekbedden van de mega hoge koorts kon ik alleen maar kijken naar mijn prachtige ventje en elke 3 uur zat ik huilend van de pijn een voeding te doorstaan (want doorvoeden móet je op dat moment). Alsof er letterlijk met een mes in je wordt gesneden. Ik kan de onmacht weer voelen.
Mijn man die het niet kon aanzien (“en nu kappen met die handel”!), kon niet begrijpen dat ik dit zoooo graag wilde doorzetten. Ikzelf achteraf ook niet. Maar het voelde op dat moment als falen, alsof ik mijn kind niet kon bieden wat overal wordt benoemd als het beste voor je kind. Ik durde amper te zeggen dat ik dacht aan stoppen. Toen ik eenmaal over was gegaan op flesvoeding, was dat gevoel overigens ook al gauw weer over. De blijheid om weer vol energie en pijnloos voor mijn baby te kunnen zorgen, overheerste enorm en voelde als een babyblauwe wolk.
Bij mijn tweede zwangerschap nam ik me voor er dit keer luchtiger in te gaan staan. Ik wilde het heel graag weer opnieuw proberen, maar niet wederom ten koste van het genieten van de eerste weken van mijn newborn. Bij borstontsteking 2 hield ik het dit keer voor gezien (met support van de kraamzorg). Nog te laat naar mijn man zijn mening, maar laten we dit gooien op de hormonen boost die er ook dit keer weer voor zorgde dat ik huilend het eerste flesje stond te maken. En wederom de papa die er geen snars van begreep. Deze keer verliep de overgang van borst naar fles bij mijn kleine Sam minder gemakkelijk dan bij de oudste en stond ik niet echt achter de melkpoeder die ik gebruikte.
Niet alleen had ons kleine mannetje meer last van krampjes, ook zijn huidje had eronder te verduren. Aangezien mijn eigen huid ook niet goed reageert op koemelk, ben ik me gaan verdiepen in andere soorten melkpoeder en zo ontdekte ik (op advies van Vivian Reijs van het online health platform Viv Online) het voor ons ‘vloeibare goud’...Kabrita! Kabrita is flesvoeding op basis van een hoge kwaliteit geitenmelk en staat bekend om een aantal natuurlijke voordelen. Zo bevat de Kabrita geitenmelk flesvoeding een grote hoeveelheid natuurlijke voedingsstoffen, heeft het een unieke vet- en eiwitsamenstelling en is de melk heerlijk mild van smaak. Sam vond het direct lekker en de uitslag nam serieus al na een paar dagen zichtbaar af. Daarnaast is deze Kabrita geitenmelk heel licht verteerbaar, dus ook de krampjes werden gauw minder. Kortom, een blije baby! Én blije mama.
Tot op de dag van vandaag vind ik het super fijn dat ik dit heb ontdekt en wij maken er thuis dan ook veelvuldig gebruik van. Je betaalt er wat meer voor, maar als ik het positieve effect zie bij mijn kleine boy, heb ik het er dubbel en dwars voor over! Mocht ik nog een restje schuldgevoel over hebben gehouden aan het hele borstvoedingsverhaal, dan is dat helemaal verdwenen sinds ik gebruik maak van Kabrita, dat voor mijn gevoel héél dicht bij moedermelk in de buurt komt. Ook voor de rest van het gezin is geitenmelk trouwens een aanrader!
Wil je meer weten over Kabrita? Check dan hun website www.kabrita.com/nl en uiteraard kun je ons ook altijd vragen stellen door te mailen naar hello@kindermusthaves.nl
Lieve groet,
Lonneke & Sam
Wat leek het me idyllisch en wat was ik er tijdens mijn eerste zwangerschap van overtuigd dat ik het tot in de lengte van dagen zou gaan volhouden. Ik zou mijn kleine wondertje gaan voorzien van vloeibaar goud (de woorden van mijn Kraamverzorgster), hoe mooi is dat? Toen mijn prachtige bundeltje geluk dan ook was geboren, gingen we beide vol enthousiasme van start. De eerste dagen gingen prima, maar al gauw begon de ellende. Geen idee wat er misging, maar de ene zware borstontsteking was nog amper voorbij en de andere diende zich alweer aan. Klappertandend onder mijn 3 dekbedden van de mega hoge koorts kon ik alleen maar kijken naar mijn prachtige ventje en elke 3 uur zat ik huilend van de pijn een voeding te doorstaan (want doorvoeden móet je op dat moment). Alsof er letterlijk met een mes in je wordt gesneden. Ik kan de onmacht weer voelen.
Mijn man die het niet kon aanzien (“en nu kappen met die handel”!), kon niet begrijpen dat ik dit zoooo graag wilde doorzetten. Ikzelf achteraf ook niet. Maar het voelde op dat moment als falen, alsof ik mijn kind niet kon bieden wat overal wordt benoemd als het beste voor je kind. Ik durde amper te zeggen dat ik dacht aan stoppen. Toen ik eenmaal over was gegaan op flesvoeding, was dat gevoel overigens ook al gauw weer over. De blijheid om weer vol energie en pijnloos voor mijn baby te kunnen zorgen, overheerste enorm en voelde als een babyblauwe wolk.
Bij mijn tweede zwangerschap nam ik me voor er dit keer luchtiger in te gaan staan. Ik wilde het heel graag weer opnieuw proberen, maar niet wederom ten koste van het genieten van de eerste weken van mijn newborn. Bij borstontsteking 2 hield ik het dit keer voor gezien (met support van de kraamzorg). Nog te laat naar mijn man zijn mening, maar laten we dit gooien op de hormonen boost die er ook dit keer weer voor zorgde dat ik huilend het eerste flesje stond te maken. En wederom de papa die er geen snars van begreep. Deze keer verliep de overgang van borst naar fles bij mijn kleine Sam minder gemakkelijk dan bij de oudste en stond ik niet echt achter de melkpoeder die ik gebruikte.
Niet alleen had ons kleine mannetje meer last van krampjes, ook zijn huidje had eronder te verduren. Aangezien mijn eigen huid ook niet goed reageert op koemelk, ben ik me gaan verdiepen in andere soorten melkpoeder en zo ontdekte ik (op advies van Vivian Reijs van het online health platform Viv Online) het voor ons ‘vloeibare goud’...Kabrita! Kabrita is flesvoeding op basis van een hoge kwaliteit geitenmelk en staat bekend om een aantal natuurlijke voordelen. Zo bevat de Kabrita geitenmelk flesvoeding een grote hoeveelheid natuurlijke voedingsstoffen, heeft het een unieke vet- en eiwitsamenstelling en is de melk heerlijk mild van smaak. Sam vond het direct lekker en de uitslag nam serieus al na een paar dagen zichtbaar af. Daarnaast is deze Kabrita geitenmelk heel licht verteerbaar, dus ook de krampjes werden gauw minder. Kortom, een blije baby! Én blije mama.
Tot op de dag van vandaag vind ik het super fijn dat ik dit heb ontdekt en wij maken er thuis dan ook veelvuldig gebruik van. Je betaalt er wat meer voor, maar als ik het positieve effect zie bij mijn kleine boy, heb ik het er dubbel en dwars voor over! Mocht ik nog een restje schuldgevoel over hebben gehouden aan het hele borstvoedingsverhaal, dan is dat helemaal verdwenen sinds ik gebruik maak van Kabrita, dat voor mijn gevoel héél dicht bij moedermelk in de buurt komt. Ook voor de rest van het gezin is geitenmelk trouwens een aanrader!
Wil je meer weten over Kabrita? Check dan hun website www.kabrita.com/nl en uiteraard kun je ons ook altijd vragen stellen door te mailen naar hello@kindermusthaves.nl
Lieve groet,
Lonneke & Sam
.jpg)
