Kindermusthaves

Anne Floor blogt: Onregelmatig werken!

Anne Floor blogt: Onregelmatig werken!
11 november Anne Floor is 32 jaar, gelukkig met haar vriend Maurice en de trotse moeder van hun 2 kids: Jette (3 jaar) en Mauk (6 maanden). 

Ik ga naar mijn werk en Jette staat in de deuropening om me uit te zwaaien. 'Ik blijf wel bij de jongens mama'. Ik smelt. Jette houdt het allemaal wel in de gaten.

Van de week stond ze te dansen. Een geconcentreerd gezichtje. Ze doet verschrikkelijk haar best om volledig tegen het ritme in te dansen. Mauk ligt op het kleed en bekijkt haar met een grote lach op zijn gezicht. Maurice staat te koken.

Afgelopen zondag lagen we met zijn drieen in bed (Mauk lag nog op zijn eigen kamer) en Jette fluistert in mijn oor: "I love you". Ik pak haar vast en fluister dat ik ook heel veel van haar hou. Ik stap mijn bed uit om Mauk de fles te geven. Hij kruipt dicht tegen me aan met zijn heerlijke warme, dikke lijfje en terwijl hij drinkt vallen zijn oogjes dicht.

Zomaar wat momenten uit mijn week. Ik typ dit stukje na een late dienst. Het liefst ren ik nu naar boven om ze te knuffelen. Maar dan worden ze wakker en doe ik Maurice zijn werk (die ze met veel moeite stil heeft gekregen) teniet.
Ik hou van mijn werk, van de hectiek, van de complexiteit, van het feit dat ik het idee heb dat ik iets kan betekenen voor kinderen die het nodig hebben. Ik vind onregelmatig werken prettig en het zorgt er op de een of andere manier voor dat ik me meer betrokken voel bij mijn werk.

Maar soms, zoals nu, heb ik het er even moeilijk mee. Ik kom om 21.30 thuis en de kinderen liggen op bed. Morgen moet ik weer om 7.30 op mijn werk zijn en dus mis ik ze weer een hele dag. Ik voel me schuldig dat ik ze geen regelmaat kan bieden. Ik fantaseer hoe het zou zijn om huismoeder te zijn. Mijn kinderen elke dag om me heen, een opgeruimd huis, 's avonds de tijd om lekker te koken.

Ik kan niet zeggen dat dat idee me heel erg tegenstaat. Maar het kan nu niet.
En eerlijk is eerlijk, ik ben ook vaak genoeg heel blij als ik naar mijn werk kan gaan. Als Jette schreeuwend haar boterham weigert te eten, als het huis ontploft is, dan laat ik graag de deur achter me dicht vallen. Doooeeeiiii en succes!!

En ondertussen blijf ik mezelf vertellen dat ik hele makkelijke en flexibele kinderen krijg omdat ik ze mee sleep van hot naar her. We zullen zien...