Kindermusthaves

BLOG: 9 maanden verder en talloze ‘goedbedoelde’ adviezen rijker!

BLOG: 9 maanden verder en talloze ‘goedbedoelde’ adviezen rijker!
16 februari Lieke is 27 jaar en woont met haar man Les en dochtertje Julie in Amsterdam. Zij is 1 van de oprichtsters van Kindermusthaves en vorig jaar voor het eerst moeder geworden. 

Julie is inmiddels bijna 9 maanden en volgens de boeken ben ik nu dus geheel ontzwangerd. 9 maanden op, 9
maanden af, die kennen jullie vast ook wel. Lichamelijk was ik al snel weer fit, geestelijk weet ik eigenlijk niet. Ik ben er nog niet uit of ik elk humeur schommelingetje aan mijn zwangerschapshormonen wil toekennen ;-)
 
In elk geval ben ik de afgelopen 9 maanden enorm gegroeid in mijn rol als moeder. Waar je op het begin nog hartstikke onzeker bent en aan alles moet wennen, chronisch slaaptekort hebt en je je regelmatig afvraagt of je alles wel goed doet, zijn mijn dochter en ik inmiddels helemaal aan elkaar gewend en hoef ik maar naar haar te kijken om te weten wat ze nodig heeft of wat eraan scheelt. Volop genieten!
 
Aan 1 ding kan ik echter maar niet wennen. Dat zijn al die (vast enorm goedbedoelde) adviezen en opmerkingen van bekenden, vage bekenden en ook gewoon volslagen onbekenden. 
 
Eigenlijk begon dat al tijdens de zwangerschap. Jeetje, wat een kleine buik nog! Is dat wel normaal? Of: goed blijven bewegen hoor, is belangrijk. En: je moet lekker veel klassieke muziek luisteren, worden ze rustig van. 
 
Verder heb je nog: 
 
-       Weten jullie wat het wordt? Maar dat is toch helemaal niet leuk!
-       Lon kreeg een keer van een serveerster (?) te horen: ah, je had zeker liever een meisje in je buik gehad? (Mijn zus haar reactie laat ik even weg ;-))
-       Ja, je ziet het nu wel een beetje in je gezicht. Pas op hoor, moet er straks ook allemaal weer vanaf. 
-       Je gaat toch wel borstvoeding geven?
-       Vroeger bevielen we allemaal thuis. 
-       Geniet er maar van, voor je het weet, zijn het vervelende pubers. 
-       Was het gepland?
 
Maar goed, daar zat ik nog zo in de zwangerschaps ‘flow’, dat ging mijn ene oor in en mijn andere oor uit. 
 
Toen Julie er eenmaal was, vond ik het lastiger om ermee om te gaan. Als je voor het eerst nogal onzeker naar buiten gaat, zit je er niet op te wachten dat een onbekend mens je vertelt dat je baby er te koud bij ligt (30 graden). Of de ‘ah joh, laat lekker even huilen’ opmerking als je op het begin nog zoekende bent op de momenten dat je newborn huilt. 
Gevolgd door vragen als: 'Heeft ze misschien een poepbroek?' 'Krijgt ze een tandje?'  

Verder heb je natuurlijk ook nog de 'onderlinge strijd onder moeders vragen': Slaapt Julie eigenlijk al door? Geef jij een potje!? Vers is veel beter. Hoe lang duurde het bij jullie voordat het 'raak' was? 

Tja....

En weet je wat het grappige is? Ik betrap mezelf er tegenwoordig ook op dat ik ook weleens dit soort vragen stel aan andere (aankomende) moeders. Even later denk ik dan: 'niet doen, Liek....gewoon NIET doen'!