Kindermusthaves

BLOG: De onzekerheid van een jonge en alleenstaande moeder!

BLOG: De onzekerheid van een jonge en alleenstaande moeder!
09 februari Ik ben Femke, 20 jaar oud en de (jonge) alleenstaande mama van Fay. Fay is nu 3 maanden oud en we wonen samen in Veghel. Eén van mijn favo hobby's is het ontdekken van leuke merkjes voor mijn kleine meisje. 

Binnen 12 weken moest ik me voorbereiden op een verantwoordelijke en zorgzame rol. Het leven als een zorgeloze student moest ik laten vallen en ik was ontzettend bang voor wat er komen zou gaan. Niet alleen hoe Fay zich zou ontwikkelen, maar ook hoe mijn privé leven eruit zou komen te zien. Zou ik nog steeds mijn vriendinnen kunnen zien? Hoe zal iedereen reageren op Fay? Zullen ze mij nu alleen maar interessant vinden omdat ik een baby heb? Of gaan ze me juist minder leuk vinden? Al die vragen maakte mij tijdens mijn zwangerschap ontzettend onzeker, bovenop alle vragen en onzekerheden die iedere moeder heeft voordat zij bevalt van haar eerste kind. Ik wilde dat het zo snel mogelijk voorbij was en ik mijn 'nieuwe' plekje zou vinden. 

Toen Fay er eenmaal was, kwam iedereen in de kraamweek langs. Vriendinnen, vrienden, familie en collega's, ze vonden Fay allemaal ontzettend leuk. Deze bezoekjes draaiden vooral om Fay en over hoe vreselijk een bevalling wel niet is. Ik probeerde me dan groot te houden. Ik had pijn, maar daarnaast had ik ook ontzettend veel verdriet. Die nieuwe rol beviel me helemaal niet. Ik wist me geen houding te geven op dat soort momenten.  

Wanneer ik met Fay bij vriendinnen langs ga, wordt het al snel ingewikkeld. Ik weet me dan geen houding te geven. Mijn verantwoordelijke rol botst op dat moment met mijn zorgeloze en nuchtere rol. Hierdoor ontstaat er een hele rare sfeer. 

Na 4 maanden heeft alles een plekje gekregen en heb ik mezelf  twee verschillende rollen toebedeeld. In beide rollen gedraag ik me anders, de situatie bepaalt welke rol ik aanneem. Op deze manier kan ik nog steeds de 'oude Femke' zijn. Ik hou mijn vriendinnen en vrienden voor de gek en het lukt me om op die avondjes met hun weer even net zo zorgeloos te zijn als vroeger. 

Zorgeloos en nuchter ben ik totaal niet op de momenten dat ik met Fay samen ben. Wanneer ik dan weer in de auto stap, voel ik aan alles dat mijn rol meteen verandert. Ik wil zo snel mogelijk naar huis, naar mijn kleine meisje toe. Want ik mis haar, terwijl ik daar in mijn andere rol geen last van heb. Als een echte mama voel ik me verantwoordelijk en neem ik een hoop zorgen mee. Tegelijkertijd voel ik me wel ontzettend trots wanneer ik met Fay door de straten loop. Als een echte mama, hoe vervelend de situatie ook is.

Als ik Fay uitzwaai wanneer ze naar haar papa gaat, voel ik me als een moeder die met een brok in haar keel haar kindje uitzwaait voor het eerste schoolreisje. De 'oude Femke' zou hier nooit last van hebben gehad. Daar ben ik veel te nuchter voor. 

Soms kan ik er wel om lachen, hoe ik op dezelfde dag twee verschillende personen kan zijn. Hoe gedachten en gevoelens in één keer om kunnen slaan. Misschien maakt dat mij juist wel hoe ik echt ben. Verantwoordelijk, zorgzaam, maar ook zorgeloos en nuchter tegelijk.