Kindermusthaves

BLOG: Een feestmaand met ineens een zwart randje

BLOG: Een feestmaand met ineens een zwart randje
02 december Ik ben Lonneke, 30 jaar, samenwonend met Mark en ons zoontje Luca (bijna 2) in Den Haag. Wekelijks geef ik een update over mijn leven als mama en alles wat daarbij komt kijken.

Ik werd vanmorgen vroeg wakker, keek op mijn telefoon: 20 WhatsApps en een paar gemiste oproepen en ik wist het gelijk. Middenin alle feestvoorbereidingen: Luca zijn feestje, sinterklaas, wintersport, is onze lieve en bijzondere opa overleden.
 
Mijn opa was een unieke, leuke, fitte en super positieve man. Je kon met niemand zo fijn kletsen als met hem. Over alles. Toen ik op het einde van mijn zwangerschap bij hem zat en niet meer kon wachten op de bevalling, zei hij: 'meisje, het appeltje valt pas van de boom als het rijp is’. Hij relativeerde alles en was al-tijd positief. ‘Doe je voorzichtig’, zei hij altijd heel lief als je wegging. Heerlijk zo iemand!
 
Luca maakte hem voor het eerst overgroot opa en dat vond hij geweldig. Mijn kleine boef noemde hem ‘opa boven’, dan mocht hij lekker op de lift knopjes drukken. Luca is gek op knopjes en geluidjes, dus de elektrische rolstoel was voor hem het walhalla. Opa lag in een deuk. Wat een wijs jochie hè, zei hij altijd. Als Luca al swipend op mijn mobiel bezig was, was hij altijd sterk onder de indruk. Vooral omdat ik hem wekenlang hebt geprobeerd uit te leggen hoe zijn mobiele telefoon werkte, die hij eigenlijk helemaal niet wilde ;-) Heel eigenwijs keek hij me dan aan en ik wist ‘hij luistert volgens mij niet eens’. Als we hem eigenwijs noemde, zei hij altijd: ‘nee hoor, ik ben niet eigenwijs. Ik doe alles gewoon op mijn eigen wijze’.
 
Lot (mijn jongste zus) sliep vannacht bij hem, ze hadden patat gegeten, er kwamen veel foto’s onze groepsapp binnen en ze hadden grapjes gemaakt. ‘Ik ga je de hele nacht wakker houden’ grapte hij. Dat is ook gebeurd, maar op een andere manier dan dat ze hadden bedoeld. Het was zo heerlijk om naast dochter ook nog kleindochter te zijn. Dat voelde veilig en jong. En voor Luca en Julie een overgroot opa, hoe bijzonder is dat. Hij genoot zo van die kleintjes. 
 
Sommige mensen moeten altijd in je leven blijven. Gewoon omdat ze de wereld een stukje mooier maken en omdat je ze niet kunt missen. Onze opa zou nooit doodgaan.
 
Lief, uniek opa’tje, je was een topper en we missen je nu al. We zullen allemaal voorzichtig blijven doen.
Nooit meer naar opa ‘boven’. Bah, wat naar.