.png){kind=logo}
25 juni
Mijn BF (buurvrouw friend) is net terug van een paar dagen Barcelona. Oh! Lekker!! Ik was stiekem een beetje jaloers. Ed Sheeran's Barcelona galmde lekker door de speakers in de auto, maar ik vond de straten van mijn wijkje nèt even minder romantisch ogen dan die van Barcelona.
Ruim 2,5 jaar terug waren Gerrit en ik voor het laatst in Barça. Samen met een paar vrienden hebben we onwijs genoten. Met een enorme toeter, want Maxim zou met een week of 8 al geboren worden... geen sangria dus, maar wel tapas en heel veel fun!
Een paar weken daarvoor was ik nog met mijn moeder in Valencia, ook al zo'n heerlijke stad!! Overigens besloot Maxim dáar in het zonnetje dat hij een stuitligging wel eens wilde proberen! Grrr!
Eigenlijk proberen Gerrit en ik minstens één keer per jaar op vakantie te gaan met z'n tweetjes. Al is het maar een weekendje.
De allereerste keer dat we dat deden als papa en mama, was toen Ruben 8 weken oud was. Oh wat was dat een fijn nachtje! In een gezellige B&B vlakbij het pittoreske Volendam. Ja, 8 weken is snel... maar we moésten! Ruben had zo vreselijk last van darmkrampen, was echt een huilbaby en wij kónden even niet meer. Alles was nieuw, we deden maar wat en we wisten ons geen raad! Mijn moeder gaf Ruben alle liefde en aandacht die hij nodig had en wij konden éven tot rust komen.
Sindsdien besloten we het er hoe dan ook in te houden om af en toe samen, of alleen, weg te gaan. Ik kan me een discussie met vrienden een jaar later, nog goed herinneren. Want wíj hadden toch zélf gekozen voor een kindje, onze ouders (lees: oppas) toch niet... toen we zeiden dat we lekker 6 dgn naar Lissabon zouden gaan. Hmm? En dús, omdat we graag een kindje wilde, mogen we niet af en toe even weg van dat lieve (inmiddels niet meer huilende) kindje? Vreemd!
Naast de nodige weekendjes samen, zijn we ook wel eens apart van elkaar weg geweest. Gerrit met z'n ouders naar Singapore, met vrienden naar de F1 in Hongarije en met de motor naar de Ardennen. Ik met vriendinnen naar Berlijn, met mijn moeder dus naar Valencia en vorig jaar alleen naar Thailand, m'n schoonzusje bezocht. En ik kan dat iedereen aanraden!!
Het is zó lekker om even géén mama te zijn. Om even niét op de klok te hoeven kijken, om te eten wanneer je wilt, nóg een winkeltje in te gaan, te blijven hangen op het terras... een boék te lezen! Oh wat kan dát lekker zijn... een boék lezen! Niet vluchtig een magazine, maar gewoon een écht boek!!
Van de week wilde Gerrit en ik even samen een drankje doen in de stad, even op het terras in de zon... even wat vieren. Ik appte ons oppasmeisje pas laat op de middag met de vraag of ze toevallig een paar uurtjes kon komen. En daar was ze! Het enthousiasme waarmee de jongens haar onthaalde, het relaxte waarmee ze ons overlaadden met kusjes en knuffels voordat we op de fiets stapte (ja vrienden, ik op de fiets ja!), het zelfverzekerde waarmee ze weer met haar naar binnen gingen... Dít was onze verdienste, bedachten we ons al babbelend op de fiets. Ze weten dat papa en mama soms even weg gaan... maar ze weten ook dat we áltijd weer terugkomen!
Ruim 2,5 jaar terug waren Gerrit en ik voor het laatst in Barça. Samen met een paar vrienden hebben we onwijs genoten. Met een enorme toeter, want Maxim zou met een week of 8 al geboren worden... geen sangria dus, maar wel tapas en heel veel fun!
Een paar weken daarvoor was ik nog met mijn moeder in Valencia, ook al zo'n heerlijke stad!! Overigens besloot Maxim dáar in het zonnetje dat hij een stuitligging wel eens wilde proberen! Grrr!
Eigenlijk proberen Gerrit en ik minstens één keer per jaar op vakantie te gaan met z'n tweetjes. Al is het maar een weekendje.
De allereerste keer dat we dat deden als papa en mama, was toen Ruben 8 weken oud was. Oh wat was dat een fijn nachtje! In een gezellige B&B vlakbij het pittoreske Volendam. Ja, 8 weken is snel... maar we moésten! Ruben had zo vreselijk last van darmkrampen, was echt een huilbaby en wij kónden even niet meer. Alles was nieuw, we deden maar wat en we wisten ons geen raad! Mijn moeder gaf Ruben alle liefde en aandacht die hij nodig had en wij konden éven tot rust komen.
Sindsdien besloten we het er hoe dan ook in te houden om af en toe samen, of alleen, weg te gaan. Ik kan me een discussie met vrienden een jaar later, nog goed herinneren. Want wíj hadden toch zélf gekozen voor een kindje, onze ouders (lees: oppas) toch niet... toen we zeiden dat we lekker 6 dgn naar Lissabon zouden gaan. Hmm? En dús, omdat we graag een kindje wilde, mogen we niet af en toe even weg van dat lieve (inmiddels niet meer huilende) kindje? Vreemd!
Naast de nodige weekendjes samen, zijn we ook wel eens apart van elkaar weg geweest. Gerrit met z'n ouders naar Singapore, met vrienden naar de F1 in Hongarije en met de motor naar de Ardennen. Ik met vriendinnen naar Berlijn, met mijn moeder dus naar Valencia en vorig jaar alleen naar Thailand, m'n schoonzusje bezocht. En ik kan dat iedereen aanraden!!
Het is zó lekker om even géén mama te zijn. Om even niét op de klok te hoeven kijken, om te eten wanneer je wilt, nóg een winkeltje in te gaan, te blijven hangen op het terras... een boék te lezen! Oh wat kan dát lekker zijn... een boék lezen! Niet vluchtig een magazine, maar gewoon een écht boek!!
Van de week wilde Gerrit en ik even samen een drankje doen in de stad, even op het terras in de zon... even wat vieren. Ik appte ons oppasmeisje pas laat op de middag met de vraag of ze toevallig een paar uurtjes kon komen. En daar was ze! Het enthousiasme waarmee de jongens haar onthaalde, het relaxte waarmee ze ons overlaadden met kusjes en knuffels voordat we op de fiets stapte (ja vrienden, ik op de fiets ja!), het zelfverzekerde waarmee ze weer met haar naar binnen gingen... Dít was onze verdienste, bedachten we ons al babbelend op de fiets. Ze weten dat papa en mama soms even weg gaan... maar ze weten ook dat we áltijd weer terugkomen!
.jpg)
