.png){kind=logo}
23 februari
Ik ben Lonneke, 30 jaar, samenwonend met Mark en ons zoontje Luca (2 jaar) in Den Haag. Wekelijks geef ik een update over mijn leven als mama en alles wat daarbij komt kijken.
Voordat Luca werd geboren, kon ik het zo goed.... Ik kon me er helemaal aan over geven zonder enkel schuldgevoel. Waar ik het over heb? Ik heb het over 'niks doen'. Gewoon een hele dag of middag helemaal niks doen. Lekker een filmpje of serietje kijken, niet denkend aan de rommel om me heen of aan de was die nog in de wasmachine moest. Nee hoor, geen enkele vorm van vrije tijd stress.
Nu, met een peuter in huis, heb ik minder vrije tijd dan pakweg 2 jaar geleden. Dus zou je denken dat op de spaarzame momenten dat ik alleen thuis ben en er even geen Kindermusthaves op me ligt te wachten, ik languit op de bank plof met een kop thee en een kek mama binnen handbereik.....maar niets is minder waar. Ik kom juist op die momenten in een soort van stress modus.
Luca ging bijvoorbeeld vorig weekend logeren, want Mark en ik hadden die avond een feestje. Na het wegbrengen van mijn kind kwam ik rond een uurtje of 3 thuis. Mark was voetballen en aangezien we pas om 20.00 uur die avond weg hoefden, had ik het rijk alleen. Wat zeer sporadisch voorkomt. En waar ik dus eigenlijk even keihard van zou moeten genieten. Maar het gaat eigenlijk al een beetje mis bij het feit dat ik het mega saai vind als Luca er niet is. Dat het me nooit is opgevallen vroeger hoe stil het was in huis ;-) Ok, even lekker hard de radio aanzetten.
Ik neem plaats op de bank, open mijn tijdschrift, maar na de eerste 2 regels ben ik al afgeleid. En lig ik om me heen te kijken. Eigenlijk moet de keuken schoongemaakt worden, er ligt een ultra hoge stapel was vóór de wasmachine en wanneer heb ik ook alweer voor het laatst gestofzuigd? Ook moet mijn kast opgeruimd worden en die van Luca en die van Mark.... En als ik nou heel snel even langs de supermarkt sjees dan hoef ik morgen niet meer. En dan komt het: STRESS! Want waarmee ga ik nou in hemelsnaam beginnen? Ik heb maar een paar uurtjes en moet me ook nog klaarmaken voor vanavond?
Om 19.00 uur komt Mark thuis en treft me oververhit aan. Schat, lekker relaxt middagje gehad? En ben je al bijna klaar, we moeten zo weg!? Grrrrr.....NU EVEN NIET!! Ik moet eerst ontstressen.
Deze blog schrijf ik vanuit het prachtige Oostenrijk en we hebben hier heeeeeerlijke stressloze dagen ;-)
Liefs van ons!
Voordat Luca werd geboren, kon ik het zo goed.... Ik kon me er helemaal aan over geven zonder enkel schuldgevoel. Waar ik het over heb? Ik heb het over 'niks doen'. Gewoon een hele dag of middag helemaal niks doen. Lekker een filmpje of serietje kijken, niet denkend aan de rommel om me heen of aan de was die nog in de wasmachine moest. Nee hoor, geen enkele vorm van vrije tijd stress.
Nu, met een peuter in huis, heb ik minder vrije tijd dan pakweg 2 jaar geleden. Dus zou je denken dat op de spaarzame momenten dat ik alleen thuis ben en er even geen Kindermusthaves op me ligt te wachten, ik languit op de bank plof met een kop thee en een kek mama binnen handbereik.....maar niets is minder waar. Ik kom juist op die momenten in een soort van stress modus.
Luca ging bijvoorbeeld vorig weekend logeren, want Mark en ik hadden die avond een feestje. Na het wegbrengen van mijn kind kwam ik rond een uurtje of 3 thuis. Mark was voetballen en aangezien we pas om 20.00 uur die avond weg hoefden, had ik het rijk alleen. Wat zeer sporadisch voorkomt. En waar ik dus eigenlijk even keihard van zou moeten genieten. Maar het gaat eigenlijk al een beetje mis bij het feit dat ik het mega saai vind als Luca er niet is. Dat het me nooit is opgevallen vroeger hoe stil het was in huis ;-) Ok, even lekker hard de radio aanzetten.
Ik neem plaats op de bank, open mijn tijdschrift, maar na de eerste 2 regels ben ik al afgeleid. En lig ik om me heen te kijken. Eigenlijk moet de keuken schoongemaakt worden, er ligt een ultra hoge stapel was vóór de wasmachine en wanneer heb ik ook alweer voor het laatst gestofzuigd? Ook moet mijn kast opgeruimd worden en die van Luca en die van Mark.... En als ik nou heel snel even langs de supermarkt sjees dan hoef ik morgen niet meer. En dan komt het: STRESS! Want waarmee ga ik nou in hemelsnaam beginnen? Ik heb maar een paar uurtjes en moet me ook nog klaarmaken voor vanavond?
Om 19.00 uur komt Mark thuis en treft me oververhit aan. Schat, lekker relaxt middagje gehad? En ben je al bijna klaar, we moeten zo weg!? Grrrrr.....NU EVEN NIET!! Ik moet eerst ontstressen.
Deze blog schrijf ik vanuit het prachtige Oostenrijk en we hebben hier heeeeeerlijke stressloze dagen ;-)
Liefs van ons!
.jpg)