.png){kind=logo}
16 januari
Mijn naam is Hellen, een 35-jarige moeder met een ADHD brein. Ik ben de trotse mama van Isa (4). Mijn liefde voor Isa is één van mijn grootste drijfveren in de zoektocht naar balans...❤️ Ik werk parttime als onderwijsassistente.
Kleuters zijn leuk. Springerige, doordrenkt met zelfvertrouwen, en leergierige kleine mensjes. Vol energie, en willen graag de wereld om hun heen ontdekken met alle zintuigen die ze hebben.. Love it.
Een kleuter deelt zijn leven in twee tijdperken in, namelijk: 'toen ik nog 3 was' en 'nu'.
Een kleuter heeft een mening. Over alles. Altijd. Overal. Voor elke mening hebben ze een passende gezichtsuitdrukking. Zoals de gezichtsuitdrukking 'jij begrijpt er ook echt helemaal niks van'.
Zo ook onze dochter Isa. Het altijd schattig kijkende meisje heeft nu een scala aan gezichtsuitdrukkingen, inclusief een 'talk to hand, because my face won't listen' uitdrukking.
Ons altijd luisterende, altijd aan regels houdende meisje begint mij uit te dagen.
En ze doet alles graag op haar tempo, en ze heeft geen boodschap aan haasten. Nee, ze praat namelijk bij alles wat ze doet...aan één stuk door. Vaak is er geen speld tussen te krijgen. Want wat zij in haar hoofd heeft, zal exact zo verteld moeten worden. Of ik nou druk bezig ben of niet. Ze komt er dan gewoon bij staan en blijft onverstoord haar verhaal vertellen.
Waar ik echt van kan genieten is het spel van kleuters. Volop in de fantasie en alles is mogelijk. In ons huis worden er complete filmscenario's gespeeld met playmobil, de prinsessenjurken, het poppenhuis en de poppenwagen.
En ook Pinypon, het roze verkeerskleed met autootjes en het keukentje krijgen hele verhaallijnen. Daarbij zijn er altijd minimaal 2 personages die tegen elkaar praten. Soms zelfs meer, maar dat blijkt toch vaak lastig om vol te houden. Al die verschillende stemmetjes zijn moeilijk om te onthouden, want tja, de verhaallijn moet natuurlijk wel kloppen.
En dan ineens zien ze iets in hun ooghoek wat de aandacht trekt. En dan...op naar het volgende. En dat is echt het áller, allerleukste speelgoed wat ze hebben. Dat hebben ze hun héle leven al gewenst. Echt hoor. En dus storten ze zich volledig op het 'nieuwe' speelgoed. De eerder gecreëerde chaos krijgt geen aandacht meer.
Opruimen is voor moeders, niet voor kleuters..
Geen ruimte meer over? Alles wordt dan gewoon op 1 berg geschoven. Sta je op het punt om weg te gaan? Dan is er altijd wel iéts wat nog de aandacht nodig heeft van een kleuter. Of dat nou een stel schoenen is wat scheef staat of dat er ineens een pop mee moet die natuurlijk ook warm aangekleed moet worden...er is altijd iets waardoor je eigenlijk net ff te laat de deur uitstapt.
Kleuters beginnen humor te ontwikkkelen
Ze maken echte grappen die vermakelijk zijn en de meeste lol hebben ze zelf! Dat vraagt om herhaling, dus vervolgens komt de grap nog 10x... (wat dan weer minder grappig is)
Kleuters zijn trots op wat ze kunnen. Ik vind dat fantastisch om te zien. Zij zien alles als hun grootste meesterwerk en gelijk hebben ze. Onze dochter houdt van creatieve activiteiten: knutselen, knippen, plakken, tekenen, schilderen, maar wel allemaal op haar eigen manier. Als ze een 'opdrachtje' moet maken, trekt ze al vrij snel haar eigen plan. Ze ziet in bijna alles potentie om iets mee te maken en ze wil het liefst elke lege verpakking bewaren 'want daar kunnen we dan wel een keer wat van knutselen'.
Kleuters staan onbevangen in het leven. Love it!
Elke dag is een nieuwe dag waarin er weer van alles valt te beleven. Ze ervaren alles heel intens met elke vezel in hun lijf.
Onze dochter kan intens gelukkig zijn als ze een mooie bloem ziet, sneeuw voelt of op het strand is. Ze krijgt 'blijdschapstraantjes' als ze weer een fantastisch idee heeft bedacht waarmee ze ook een ander blij kan maken.
Ze kan intens verdrietig zijn als er iets stuk gaat wat zij een keer heeft gekregen van iemand.
Je weet ook dat je een kleuter in huis hebt, zodra je op je eigen gedrag wordt gewezen
Vooral als je iets doet, wat niet 'hoort'. Zodra een kleuter dat signaleert, hoor je jezelf ineens praten.
Kleuters verzinnen ook hun eigen koosnaampjes voor opa en oma en natuurlijk voor papa en mama. Ook krijgen alle knuffels, poppen, miniatuur beeldjes en speelfiguren een naam.
Onze dochter noemt mij momenteel 'Mampje'. Haar pop heet 'Kortjakje' en haar knuffelhondje heet 'Madeliefje'.
Briljant toch?!
Kleuters zijn leuk. Springerige, doordrenkt met zelfvertrouwen, en leergierige kleine mensjes. Vol energie, en willen graag de wereld om hun heen ontdekken met alle zintuigen die ze hebben.. Love it.
Een kleuter deelt zijn leven in twee tijdperken in, namelijk: 'toen ik nog 3 was' en 'nu'.
Een kleuter heeft een mening. Over alles. Altijd. Overal. Voor elke mening hebben ze een passende gezichtsuitdrukking. Zoals de gezichtsuitdrukking 'jij begrijpt er ook echt helemaal niks van'.
Zo ook onze dochter Isa. Het altijd schattig kijkende meisje heeft nu een scala aan gezichtsuitdrukkingen, inclusief een 'talk to hand, because my face won't listen' uitdrukking.
Ons altijd luisterende, altijd aan regels houdende meisje begint mij uit te dagen.
En ze doet alles graag op haar tempo, en ze heeft geen boodschap aan haasten. Nee, ze praat namelijk bij alles wat ze doet...aan één stuk door. Vaak is er geen speld tussen te krijgen. Want wat zij in haar hoofd heeft, zal exact zo verteld moeten worden. Of ik nou druk bezig ben of niet. Ze komt er dan gewoon bij staan en blijft onverstoord haar verhaal vertellen.
Waar ik echt van kan genieten is het spel van kleuters. Volop in de fantasie en alles is mogelijk. In ons huis worden er complete filmscenario's gespeeld met playmobil, de prinsessenjurken, het poppenhuis en de poppenwagen.
En ook Pinypon, het roze verkeerskleed met autootjes en het keukentje krijgen hele verhaallijnen. Daarbij zijn er altijd minimaal 2 personages die tegen elkaar praten. Soms zelfs meer, maar dat blijkt toch vaak lastig om vol te houden. Al die verschillende stemmetjes zijn moeilijk om te onthouden, want tja, de verhaallijn moet natuurlijk wel kloppen.
En dan ineens zien ze iets in hun ooghoek wat de aandacht trekt. En dan...op naar het volgende. En dat is echt het áller, allerleukste speelgoed wat ze hebben. Dat hebben ze hun héle leven al gewenst. Echt hoor. En dus storten ze zich volledig op het 'nieuwe' speelgoed. De eerder gecreëerde chaos krijgt geen aandacht meer.
Opruimen is voor moeders, niet voor kleuters..
Geen ruimte meer over? Alles wordt dan gewoon op 1 berg geschoven. Sta je op het punt om weg te gaan? Dan is er altijd wel iéts wat nog de aandacht nodig heeft van een kleuter. Of dat nou een stel schoenen is wat scheef staat of dat er ineens een pop mee moet die natuurlijk ook warm aangekleed moet worden...er is altijd iets waardoor je eigenlijk net ff te laat de deur uitstapt.
Kleuters beginnen humor te ontwikkkelen
Ze maken echte grappen die vermakelijk zijn en de meeste lol hebben ze zelf! Dat vraagt om herhaling, dus vervolgens komt de grap nog 10x... (wat dan weer minder grappig is)
Kleuters zijn trots op wat ze kunnen. Ik vind dat fantastisch om te zien. Zij zien alles als hun grootste meesterwerk en gelijk hebben ze. Onze dochter houdt van creatieve activiteiten: knutselen, knippen, plakken, tekenen, schilderen, maar wel allemaal op haar eigen manier. Als ze een 'opdrachtje' moet maken, trekt ze al vrij snel haar eigen plan. Ze ziet in bijna alles potentie om iets mee te maken en ze wil het liefst elke lege verpakking bewaren 'want daar kunnen we dan wel een keer wat van knutselen'.
Kleuters staan onbevangen in het leven. Love it!
Elke dag is een nieuwe dag waarin er weer van alles valt te beleven. Ze ervaren alles heel intens met elke vezel in hun lijf.
Onze dochter kan intens gelukkig zijn als ze een mooie bloem ziet, sneeuw voelt of op het strand is. Ze krijgt 'blijdschapstraantjes' als ze weer een fantastisch idee heeft bedacht waarmee ze ook een ander blij kan maken.
Ze kan intens verdrietig zijn als er iets stuk gaat wat zij een keer heeft gekregen van iemand.
Je weet ook dat je een kleuter in huis hebt, zodra je op je eigen gedrag wordt gewezen
Vooral als je iets doet, wat niet 'hoort'. Zodra een kleuter dat signaleert, hoor je jezelf ineens praten.
Kleuters verzinnen ook hun eigen koosnaampjes voor opa en oma en natuurlijk voor papa en mama. Ook krijgen alle knuffels, poppen, miniatuur beeldjes en speelfiguren een naam.
Onze dochter noemt mij momenteel 'Mampje'. Haar pop heet 'Kortjakje' en haar knuffelhondje heet 'Madeliefje'.
Briljant toch?!
.jpg)
