Kindermusthaves

BLOG: Leren van je kind!

BLOG: Leren van je kind!
18 maart Diena is 30 jaar, gelukkig getrouwd met Dave en mama van Liv (1,5 jaar). Diena is gek op zingen, tekenen en alles wat met haar dochtertje te maken heeft.

Ik heb een nieuw huisdier. Een papagaai van 1,5 en ze heet: Liv! 
Dat zorgt voor de meest hilarische 'uitkraamsels', maar tegelijkertijd word je er ook bewust van dat je sommige dingen maar beter kunt inslikken.

Liv laat zien dat YouTube op zijn tijd toch best handig is, ineens telde ze tot 10!
Ik dacht dat ik het verkeerd verstond! 
Ik glom van trots en Liv juichte voor zichzelf.

Ook heeft mevrouw sinds een tijdje last van losse handjes en is natúúrlijk alles: NEE!!!!
Sorry, ik pies soms gewoon in mijn broek om die boeventronie en streken van haar, terwijl ik eigenlijk heel serieus moet zijn.
Ja, natuurlijk kan ik ook streng zijn, sommige dingen mogen echt niet en dat maak ik absoluut duidelijk!

Ik heb besloten geen "strafhoek" te creëeren. Ik heb het geprobeerd een keer of twee, drie.
Liv keek mij aan en dacht dat we iets van tikkertje gingen spelen, ik werd totaal niet serieus genomen! 
De ouderwetse aankijk en uitleg techniek werkt hier nog het beste.
Ze weet het, ik lees van haar gezichtje dat ze het niet zo bedoelde en dat ze weet dat het niet mag wat ze deed. Ze komt me aaien en ze zegt "sorry".
Dat stemmetje... ik smelt daar zooo van!
Mama is niet boos meer liefje...

Ik vind dit echt een pittige fase, maar daarnaast hebben wij zoveel lol samen en merendeels is Liv super lief en vrolijk.
Ik kom er steeds meer achter dat Liv haar persoonlijkheid nu al prachtig is.
Vooral met andere kinderen, ze vindt vooral iets oudere kindjes reuze interessant! Handjes pakken of vragen, kusjes brengen, samen banjeren, spelen en delen, zo aandoenlijk!

Deden wij volwassenen dat ook maar, gewoon liefde geven, zomaar...
Aan iedereen. Kleintjes zien geen religie, geen afkomst, geen verschil in een outfit van de Wibra of Armani, ze hebben geen verwachtingen, vooroordelen, haat gevoelens, enz.
Gewoon heel puur, onschuldig en open...'blank' als een lege bladzijde.
Liv schrijft haar eigen verhaaltje en wij leiden haar.
Ik hoop dat zij altijd zo blijft.
Zij leert van mij...maar ik misschien nog wel veel meer van haar...


Mama's nieuwe haar keuren






Handjes vast met Sem