.png){kind=logo}
05 april
Ik ben Lonneke, 31 jaar, samenwonend met Mark en ons zoontje Luca (3 jaar) in Den Haag. In oktober is daar zoontje Sam bijgekomen!
Sam is deze week alweer 6 maandjes oud. Mijn heerlijke kleine knuffelbeertje is niet meer weg te denken uit ons gezin. En wederom vind ik het per dag leuker worden. Het gekraai, de wijze oogjes die je zo lief aan kunnen staren, de interactie tussen hem en zijn broer. Als er iemand is die zich afvraagt of je van je 2e kindje evenveel gaat houden als de eerste…jazeker. Geen enkele twijfel over mogelijk.
Als moeder van een tweede heb ik dit eerste halfjaar een aantal mijlpalen bereikt, dingen die me de eerste maand vrij onmogelijk leken!
Een nacht zonder onderbrekingen
Waar Luca de eerste periode standaard doorsliep als Sammie wakker werd voor zijn voeding, werden de rollen omgedraaid toen Sam ging doorslapen. Luca riep zo’n 2x per nacht om mama en Sam sliep door. Toen kwam er een fase dat de kindjes elkaar afwisselden in de nacht en last but not least….komen er steeds meer nachten voor dat onze boefjes hun papa en mama de hele nacht laten tukken. THANK YOU!
Zonder hulp mijn baby in de draagdoek krijgen
Zo’n ding is serieus hogere wiskunde. Na tig keer hetzelfde filmpje op YouTube te hebben gekeken, krijg ik het inmiddels voor elkaar. In mijn eentje. Daar komt bij dat Sam het ‘erin hijs’ gedeelte niet zo heel plezierig vindt, dus het moet ook nog eens in up tempo gebeuren. Maar als hij eenmaal hangt…dan is het fijn joh!
Luca zijn gang laten gaan met Sam
‘Mama, kijk mij eens’! Ik draai me hoofd op en zie dat Sam net door Luca in de ‘sta positie’ wordt gehesen. Met een big smile. Ook is het mijn oudste zijn missie om zijn broertje te leren op zijn buik te draaien en dus helpt hij vaak (letterlijk!) een handje mee. Eén van de dingen die ik me had voorgenomen, was dat ik niet constant ‘kijk uit’ en ‘voorzichtig’ met Sam zou gaan roepen. En dat lukt. Luca is hartstikke lief voor hem en doet op zijn manier enorm zijn best om zachtjes met zijn babybroertje om te gaan. Neemt niet weg dat Sam al meer te verduren heeft gehad dan Luca in zijn eerste half jaar.
Aandacht verdelen
Hoe doe ik dat straks? Vroeg ik mezelf weleens af. Zal ik Sam net zo kunnen vertroetelen als Luca destijds en zal ik net zo veel leuke dingen kunnen blijven doen met Luca als voor de geboorte van zijn broertje. Nou echt, dat gaat zo vanzelf. Sam is geen baby die ik in de box kan neerleggen en die zich daar uren in vermaakt, nee ook mijn tweede baby eist zijn plek op en heeft ons het liefst in het vizier. Dus we hebben er alweer een heeeeeeleboel knuffeluurtjes, speelmomenten en wandelingetjes in de draagzak opzitten. En aan de andere kant slaapt ons kleine boefje weer zo gemakkelijk en lang in de kinderwagen dat ik alle tijd heb voor Luca. En soms…dan willen ze allebei de aandacht. En dan wint degene die het hardste huilt ;-)
Dus alles loopt op rolletjes….
Ja, hoor! Al zou het leuk zijn als de strijk niet wekelijks tot het plafond zou reiken, als mijn kinderen groenten heeeeeel lekker zouden vinden, als het huis niet regelmatig een ontplofte speelgoed bende zou zijn en als ik eens een sport zou gaan oppakken. En oh ja, ik zou wel wat vaker nagellak op mijn nagels willen hebben. Maar ach, misschien halen we dat het komende half jaar ;-)
De draagdoek heb ik ingeruild voor een draagzak van Snoozebaby, een topper! Te vinden via onderstaande link.
Sam is deze week alweer 6 maandjes oud. Mijn heerlijke kleine knuffelbeertje is niet meer weg te denken uit ons gezin. En wederom vind ik het per dag leuker worden. Het gekraai, de wijze oogjes die je zo lief aan kunnen staren, de interactie tussen hem en zijn broer. Als er iemand is die zich afvraagt of je van je 2e kindje evenveel gaat houden als de eerste…jazeker. Geen enkele twijfel over mogelijk.
Als moeder van een tweede heb ik dit eerste halfjaar een aantal mijlpalen bereikt, dingen die me de eerste maand vrij onmogelijk leken!
Een nacht zonder onderbrekingen
Waar Luca de eerste periode standaard doorsliep als Sammie wakker werd voor zijn voeding, werden de rollen omgedraaid toen Sam ging doorslapen. Luca riep zo’n 2x per nacht om mama en Sam sliep door. Toen kwam er een fase dat de kindjes elkaar afwisselden in de nacht en last but not least….komen er steeds meer nachten voor dat onze boefjes hun papa en mama de hele nacht laten tukken. THANK YOU!
Zonder hulp mijn baby in de draagdoek krijgen
Zo’n ding is serieus hogere wiskunde. Na tig keer hetzelfde filmpje op YouTube te hebben gekeken, krijg ik het inmiddels voor elkaar. In mijn eentje. Daar komt bij dat Sam het ‘erin hijs’ gedeelte niet zo heel plezierig vindt, dus het moet ook nog eens in up tempo gebeuren. Maar als hij eenmaal hangt…dan is het fijn joh!
Luca zijn gang laten gaan met Sam
‘Mama, kijk mij eens’! Ik draai me hoofd op en zie dat Sam net door Luca in de ‘sta positie’ wordt gehesen. Met een big smile. Ook is het mijn oudste zijn missie om zijn broertje te leren op zijn buik te draaien en dus helpt hij vaak (letterlijk!) een handje mee. Eén van de dingen die ik me had voorgenomen, was dat ik niet constant ‘kijk uit’ en ‘voorzichtig’ met Sam zou gaan roepen. En dat lukt. Luca is hartstikke lief voor hem en doet op zijn manier enorm zijn best om zachtjes met zijn babybroertje om te gaan. Neemt niet weg dat Sam al meer te verduren heeft gehad dan Luca in zijn eerste half jaar.
Aandacht verdelen
Hoe doe ik dat straks? Vroeg ik mezelf weleens af. Zal ik Sam net zo kunnen vertroetelen als Luca destijds en zal ik net zo veel leuke dingen kunnen blijven doen met Luca als voor de geboorte van zijn broertje. Nou echt, dat gaat zo vanzelf. Sam is geen baby die ik in de box kan neerleggen en die zich daar uren in vermaakt, nee ook mijn tweede baby eist zijn plek op en heeft ons het liefst in het vizier. Dus we hebben er alweer een heeeeeeleboel knuffeluurtjes, speelmomenten en wandelingetjes in de draagzak opzitten. En aan de andere kant slaapt ons kleine boefje weer zo gemakkelijk en lang in de kinderwagen dat ik alle tijd heb voor Luca. En soms…dan willen ze allebei de aandacht. En dan wint degene die het hardste huilt ;-)
Dus alles loopt op rolletjes….
Ja, hoor! Al zou het leuk zijn als de strijk niet wekelijks tot het plafond zou reiken, als mijn kinderen groenten heeeeeel lekker zouden vinden, als het huis niet regelmatig een ontplofte speelgoed bende zou zijn en als ik eens een sport zou gaan oppakken. En oh ja, ik zou wel wat vaker nagellak op mijn nagels willen hebben. Maar ach, misschien halen we dat het komende half jaar ;-)
De draagdoek heb ik ingeruild voor een draagzak van Snoozebaby, een topper! Te vinden via onderstaande link.
.jpg)