Kindermusthaves

BLOG: Opkomen voor je kids!

BLOG: Opkomen voor je kids!
26 augustus Diena is 31 jaar, gelukkig getrouwd met Dave en mama van Liv (2 jaar). Diena is gek op zingen, tekenen en alles wat met haar dochtertje te maken heeft.

Het is prachtig weer, we gaan vandaag iets leuks doen! Lekker de buitenlucht in, Liv is gek op schommelen en glijden van de glijbaan. Ik besluit af te spreken met mijn vriendin om met onze meiden naar de natuurspeeltuin hier in de buurt te gaan, super leuke plek! Liv heeft hier haar tweede verjaardag ook gevierd.

Zodra ze de glijbaan ziet, is ze niet te houden. Ze sprint erop af, het is druk en ze moet drie peuters ontwijken.
Het is net een blind paard, heerlijk! In haar enthousiasme dringt ze per ongeluk voor bij de glijbaan, twee koppies kijken haar verbaasd aan alsof ze willen zeggen: 'uhhh hallo, waar kom jij vandaan'? Ik sta er bij en zeg: Liv, jij mag zo glijden, de andere kindjes waren eerst. Liv snapt mij en laat de twee kindjes voor gaan. 'Goed van jou, Liv! Op je beurt wachten'! 

Whieeeee, roept Liv wanneer ze naar beneden gaat. Heerlijk dat vrolijke koppie! We bestellen wat te drinken en nemen een stuk fruit. Hop, gauw weer verder spelen. Ondertussen zijn er zo'n 12 kinderen in de kleine speeltuin. Meestal speel ik gewoon met Liv mee en hou ik haar goed in de gaten. Ik scan met mijn ogen het hele tafereel van spelende kids.

Liv zit nu in de zandbak en op dat moment zie ik net een jongetje zijn grote schep optillen, hij maakt zich klaar om Liv daar een lel mee te verkopen. Waarom? Omdat ze lief meehelpt een zandkasteel te maken. Ik verander binnen een fractie van een seconde in een hyena en slaak een kreet: 'pas op jij, dat mag niet!' (jij rotzakje gaat er door mijn hoofd!). 
Het jongetje laat van schrik zijn schep vallen.

De moeder is nergens te bekennen. Liv heeft niet eens iets gemerkt en kijkt mij met vragende oogjes aan.
Ik ga gehurkt bij hen zitten en zeg tegen het jongetje: ik snap dat jij zelf graag een heel mooi zandkasteel wil maken, maar Liv is nog te klein om dat te begrijpen en wil jou daar graag bij helpen. Je mag een ander kindje niet slaan, ze bedoelt het lief.
Het jongetje kijkt naar Liv en geeft haar een schepje: 'ze mag mij wel helpen...'
Dat vind ik heel erg lief van jou, zeg ik. 
Twee minuten later kijk ik naar een vertederend plaatje van twee kindjes die heerlijk spelen samen.

Liv is heel lief en sociaal naar andere kinderen toe, helpt graag en is vreselijk nieuwsgierig. Het doet haar niet veel als haar speelgoed wordt afgepakt, ze vlindert gewoon weer verder naar iets anders. Liv komt graag troosten als een ander kind huilt en aait kindjes om lief te zijn.

Maar als een ander kind Liv slaat, schopt of duwt, ben ik er als de kippen bij. Soms kijk ik hoe ze het zelf oplost, maar dat ligt aan de situatie. Als ze echt pijn heeft en huilt verander ik in hyena Diena! Als iemand jouw kind pijn doet, gebeurt dat gewoon en dat is ook logisch. Mocht Liv zelf iets doen bij een ander, zal ik haar daar ook op wijzen en ook ingrijpen. Tot nu toe is ze vreselijk lief tegen anderen, maar dan kan natuurlijk veranderen. Ik vind ook dat je als moeder de andere ouder daar best op kunt aanspreken...of het kind zelf. Maar is ook situatie afhankelijk.

Liv is geen engel, maar ze komt voor haar mama natuurlijk wel dicht in de buurt ;-) Hoe doen jullie dat?