Kindermusthaves

BLOG: Peuter alert!

BLOG: Peuter alert!
08 februari Ik ben Lonneke, 30 jaar, samenwonend met Mark en ons zoontje Luca (2 jaar) in Den Haag. Wekelijks geef ik een update over mijn leven als mama en alles wat daarbij komt kijken.
 
Mijn kind is 2 en dus een peuter. Heel leuk, ik ben dol op peuters. Baby’s vind ik ook lief en schattig, maar peuters zijn toch wel de grote grappenmakers. Hoe schattig ze er op het eerste gezicht ook uitzien, het zijn eigenlijk allemaal stiekem kleine mini tornado’s. Die zelf bepalen waar ze zin in hebben....en of ze mee naar huis gaan...en of ze willen eten....en of ze mee naar buiten gaan....en of.... Kortom, die eigenlijk alles doen wat we nou net even niet willen dat ze doen.
 
Met een kleine tornado naar de supermarkt gaan bijvoorbeeld, is best een uitdaging. Van het rennen met zo’n mini kar door alle paden (‘pas op voor je kuiten mensen’) tot het ‘af’ stapelen van alle boodschappenmandjes bij de kassa (terwijl ik z.s.m. die pinpas erdoor heen haal om in recordtijd af te rekenen) tot er bij de kassa achterkomen dat er minimaal 5 producten in mijn kar liggen die niet op mijn lijstje stonden (en zeker niet onder opvoedkundig verantwoord vallen). Vaders hebben hier minder problemen mee hoor ik om me heen. Waar ik dit peuter walhalla graag vermijd, neemt Mark onze zoon bij voorkeur juist mee hier naartoe. Lachen joh, zegt ie dan.
 
Of schoonmaken en opruimen met een peuter in de buurt....niet nodig! Waar ik iets opberg, wordt er namelijk ergens anders weer net zo hard wat uit de kast getrokken (maar dan nog net wat meer). Ben ik de ramen aan het zemen van de woonkamerdeuren plakt Luca zijn handjes alweer vast op de grote spiegel (die ik 1 seconde daarvoor heb gedaan). En als ik even gauw wil stofzuigen, kan ik 1 haal over de vloer doen en dan wordt de ‘UIT’ knop alweer ingedrukt door de grijpgrage handjes van mijn 2-jarige. Tegelijkertijd wordt het snoer naar binnen gezogen (de andere knop) en gebruikt hij de stofzuiger als auto. Luca is gek op knopjes, vanmorgen bij de bakker ging het licht ineens uit (Luca, dat mag echt niet!), bij de kapper drukte hij constant op de föhn (En nu is het klaar!) en bij de lift is de alarm knop niet veilig (Nee hoor, niks aan de hand, we zitten niet opgesloten.....).
 
Alles is ‘ikke doen’. Van zijn luier afhalen voor het douchen tot de plant water geven tot alle deuren openen en sluiten (met nadruk op ‘alle’) tot gel in zijn haar tot tanden poetsen. En o, wee als ik als mama iets te pro-actief doe. Behalve speelgoed opruimen...dat is ‘mama doen’. En alles is natuurlijk ‘nee’. ‘Nee, niet broodje eten’, ‘nee, niet moe’, ‘nee, niet douchen’. Zie maar eens op een relaxte wijze bij de uitgang te komen na een ochtend spelen in Ballorig. ‘Neeeeeeeee, niet...naar....huis’!!!!
 
Tot slot is het met een peuter lastig om alles in huis heel én mooi te houden. Een Ipad die is gevallen en onder de barsten zit, auto’tjes die overal overheen worden gereden, behalve over het autokleed (vooral hoogglans schijnt lekker soepel te rijden), vlekken op de vloer en bank omdat alles lekt en knoeit, de babyfoon is ‘ineens’ kapot. Het ‘gooien’ is ook zomaar ontdekt (wat we heeeeel snel weer aan het afleren zijn na een deuk in de voordeur) en de kamerplant is ineens ‘dood’ aan het gaan (wat zo goed als onmogelijk schijnt te zijn). Zal er soms wat in gegooid worden wat niet hoort?
 
Het vergt soms enig geduld, tactiek, onderhandelingsvermogen, consequentheid en een poker face, maar ik heb het er allemaal zooooo graag voor over. Waarom? Omdat mijn peuter nu de grootste knuffelkont is die er bestaat, de leukste gesprekjes begint te voeren, heeeeeel erg aanstekelijk kan lachen, eigenlijk altijd vrolijk is en zijn mama het middelpunt is van het hele omniversum.... Peuters....I love them!


Lekker OVERAL overheen rijden....


Julie kwam logeren, 1 groot feest!


Naar de kapper, zolang stil zitten was écht een uitdaging!


Korte haartjes!