.png){kind=logo}
25 november
Lieke is 27 jaar en woont met haar man Les en dochtertje Julie in Amsterdam. Zij is 1 van de oprichtsters van Kindermusthaves en Lieke is begin dit jaar voor het eerst moeder geworden.
Al van jongs af aan plan ik (tot zover dat mogelijk is) een bepaalde weg in mijn leven. Of dit nou altijd positief is, ben ik nog niet helemaal achter, maar dit zit nou eenmaal in mijn karakter.
Ik ben de middelste van 3 meiden en dit hield letterlijk in dat ik heel graag alles wilde doen wat mijn oudere zus (Lonneke) deed, maar het ook heerlijk vond en stiekem nog steeds af en toe vind om mee te doen aan de fase van mijn jongere zusje (Lotte). Vroeger betekende dit dat ik op vakantie overdag met Lot bommetjes aan het maken was in het zwembad (natuurlijk uit het zicht van de jongens van het animatie team) en s’avonds het +16 bandje (lees: een geel bandje die je op het all-inclusive park kreeg als je ouder was dan 16 en dus alcohol mocht drinken) deelde met mijn zus in de disco en heel stoer Breezers stond te drinken. Mijn groene bandje (onder 16 en alcohol verboden) verstopte ik dan onder mijn brede Guess horloge en niemand die het door had, althans dat dacht ik. Ik kom er steeds meer achter dat mijn ouders toch niet helemaal gek waren!
Als ik nu terugkijk op mijn jeugd dan heb ik de meeste plannen eigenlijk ook wel nagestreefd, waar ik zeker trots op ben. Toch moet ik toegeven dat ik alles best wel romantiseerde voordat ik ergens aan begon. Dit is namelijk de minder leuke kant hiervan. Vooraf zie ik alleen maar de leuke dingen, dus de tegenvallers komen dan net iets harder aan. Dit zijn mijn woorden. Les zijn woorden zijn: ‘Jullie zussen missen een broer in het gezin’. Volgens hem zijn wij al snel gepikeerd als we kritiek krijgen. Mark de vriend van mijn zus is het hier eigenlijk wel mee eens. Misschien hebben ze hier ook een beetje gelijk in, maar toch gaat mijn voorkeur uit naar de iets mindere harde versie van kritiek ;).
Van 1 ding droom ik al van jongs af aan en dat is moeder worden. Later in mijn jeugd voegde ik hier aan toe dat ik moeder wilde worden in een stad (Amsterdam), zodat ik met mijn Bugaboo over de grachten heen kon crossen, veel koffie kon gaan drinken met mijn vriendinnen, hun kindjes en mooie wandelingen door het Vondelpark kon gaan maken. Ik zag het helemaal voor me en als ik dit type klinkt het ook mooi!
Deze droom is uitgekomen, wat was ik blij dat ik zwanger mocht raken, wat is Amsterdam een heerlijke stad en wat is mama zijn leuk!!!
Dan de andere kant van mijn droom. Wat zijn de stoepen in Amsterdam smal voor mijn wagen en waarom fietst iedereen zo hard. Koffie drinken doe ik vaak, maar dan alleen met Julie (gelukkig vindt Juul horeca leuk), want ik ben 1 van de eerste van mijn vriendinnen die moeder is geworden, dus iedereen werkt fulltime. Het Vondelpark is te ver om te lopen en de tram en mijn Bugaboo zijn ook nog niet echt vriendjes van elkaar. En ben ik nou zo’ n chaoot in het huishouden of is dit iets wat bij een gezinnetje hoort?
Wederom heb ik dit deel van moeder worden ook een beetje onderschat. De eerste weken was ik nog te onzeker om door de stad heen te crossen, mijn vriendinnen gaan logisch door met hun vrije leventje, bij mij is dat net iets moeilijker geworden en iets meer ruimte in mijn huisje zal toch lekker zijn. Een kindje opvoeden is best pittig en voorheen voelde ik mezelf een soort van onsterfelijk en nu denk ik vaak: Wat als ………?
Gelukkig is het gevoel waar ik over droomde voor mijn dochtertje nog veel en veel mooier dan ik ooit had gedacht en valt het niet in woorden uit te drukken. Ook komt de structuur in ons leven steeds meer terug, is de onzekerheid zo goed als verdwenen en wordt Julie met de dag grappiger en wijzer.
Mama zijn....I LOVE IT!!
Al van jongs af aan plan ik (tot zover dat mogelijk is) een bepaalde weg in mijn leven. Of dit nou altijd positief is, ben ik nog niet helemaal achter, maar dit zit nou eenmaal in mijn karakter.
Ik ben de middelste van 3 meiden en dit hield letterlijk in dat ik heel graag alles wilde doen wat mijn oudere zus (Lonneke) deed, maar het ook heerlijk vond en stiekem nog steeds af en toe vind om mee te doen aan de fase van mijn jongere zusje (Lotte). Vroeger betekende dit dat ik op vakantie overdag met Lot bommetjes aan het maken was in het zwembad (natuurlijk uit het zicht van de jongens van het animatie team) en s’avonds het +16 bandje (lees: een geel bandje die je op het all-inclusive park kreeg als je ouder was dan 16 en dus alcohol mocht drinken) deelde met mijn zus in de disco en heel stoer Breezers stond te drinken. Mijn groene bandje (onder 16 en alcohol verboden) verstopte ik dan onder mijn brede Guess horloge en niemand die het door had, althans dat dacht ik. Ik kom er steeds meer achter dat mijn ouders toch niet helemaal gek waren!
Als ik nu terugkijk op mijn jeugd dan heb ik de meeste plannen eigenlijk ook wel nagestreefd, waar ik zeker trots op ben. Toch moet ik toegeven dat ik alles best wel romantiseerde voordat ik ergens aan begon. Dit is namelijk de minder leuke kant hiervan. Vooraf zie ik alleen maar de leuke dingen, dus de tegenvallers komen dan net iets harder aan. Dit zijn mijn woorden. Les zijn woorden zijn: ‘Jullie zussen missen een broer in het gezin’. Volgens hem zijn wij al snel gepikeerd als we kritiek krijgen. Mark de vriend van mijn zus is het hier eigenlijk wel mee eens. Misschien hebben ze hier ook een beetje gelijk in, maar toch gaat mijn voorkeur uit naar de iets mindere harde versie van kritiek ;).
Van 1 ding droom ik al van jongs af aan en dat is moeder worden. Later in mijn jeugd voegde ik hier aan toe dat ik moeder wilde worden in een stad (Amsterdam), zodat ik met mijn Bugaboo over de grachten heen kon crossen, veel koffie kon gaan drinken met mijn vriendinnen, hun kindjes en mooie wandelingen door het Vondelpark kon gaan maken. Ik zag het helemaal voor me en als ik dit type klinkt het ook mooi!
Deze droom is uitgekomen, wat was ik blij dat ik zwanger mocht raken, wat is Amsterdam een heerlijke stad en wat is mama zijn leuk!!!
Dan de andere kant van mijn droom. Wat zijn de stoepen in Amsterdam smal voor mijn wagen en waarom fietst iedereen zo hard. Koffie drinken doe ik vaak, maar dan alleen met Julie (gelukkig vindt Juul horeca leuk), want ik ben 1 van de eerste van mijn vriendinnen die moeder is geworden, dus iedereen werkt fulltime. Het Vondelpark is te ver om te lopen en de tram en mijn Bugaboo zijn ook nog niet echt vriendjes van elkaar. En ben ik nou zo’ n chaoot in het huishouden of is dit iets wat bij een gezinnetje hoort?
Wederom heb ik dit deel van moeder worden ook een beetje onderschat. De eerste weken was ik nog te onzeker om door de stad heen te crossen, mijn vriendinnen gaan logisch door met hun vrije leventje, bij mij is dat net iets moeilijker geworden en iets meer ruimte in mijn huisje zal toch lekker zijn. Een kindje opvoeden is best pittig en voorheen voelde ik mezelf een soort van onsterfelijk en nu denk ik vaak: Wat als ………?
Gelukkig is het gevoel waar ik over droomde voor mijn dochtertje nog veel en veel mooier dan ik ooit had gedacht en valt het niet in woorden uit te drukken. Ook komt de structuur in ons leven steeds meer terug, is de onzekerheid zo goed als verdwenen en wordt Julie met de dag grappiger en wijzer.
Mama zijn....I LOVE IT!!
.jpg)