.png){kind=logo}
12 augustus
Diena is 30 jaar, gelukkig getrouwd met Dave en mama van Liv (2 jaar). Diena is gek op zingen, tekenen en alles wat met haar dochtertje te maken heeft.
Mamaaaaaaa, waar ben je?!
Liv is elke ochtend mijn wekker. Ik loop naar haar kamertje, mijn ogen nog dichtgeplakt en een Tina Turner kapsel. Het is 6:00 uur. Goedemorgen Liv!
Liv is klaarwakker en heeft er zin in.
Ze loopt elke ochtend de huiskamer in alsof ze alles voor het eerst ziet, inclusief de nodige "oeeeh" en "aaaah" kreetjes.
We gaan wassen, verschonen en aankleden.
Ik pak voor haar iets te drinken en wil voor ons een bord pap maken.
Maar Liv heeft een ander plan en drukt zichzelf zowat door de voorraadkast heen.
BUMBA, BUMBA!! Ohhhhh nee, mevrouwtje! Dat dacht ik niet.
Papa heeft een tijd geleden voor het eerst Bumba cakejes meegenomen, lees: suikerbommetjes met een Bumba wikkel.
De slimmerds.
Liv is helemaal hysterisch als ze de verpakking ziet of al weet dat ze ergens zijn.
Uiteraard krijgt zij ze niet, we eten pap!
Wat later weet ze het niet meer, maar de vraag naar Bumba (cake dus) komt meerdere keren op de dag terug.
Ik ben vaak consequent, ze krijgt ze niet op commando en ook niet te vaak.
Ik geef haar liever een broodje / cracker / beschuit / rijstwafel of fruit en komkommer of tomaat. Ik neem ook altijd gesmeerde bruine broodjes en fruit mee als we ergens heen gaan waarbij ik zo min mogelijk producten met suiker gebruik.
Liv krijgt ook eigenlijk nooit snoep, ook sla ik het af als een ander het aanbiedt. Ik wil het nu gewoon niet of in elk geval zo min mogelijk. Sap krijgt ze wel, maar meer water dan siroop. Al vindt ze 'gewoon' water ook prima. Chocomel, Fristi, etc komt er sowieso niet in, wat een troep.
IJs vindt ze interessant, maar ze kraait er niet naar en eet het niet op...gelukkig.
Natuurlijk mag ze wel eens iets lekkers, maar Liv eet net zo goed een portie gamba's of een broodje makreel met mama bij de visboer. Kijk, daar hou ik van!
Nu kan ik het nog beïnvloeden, straks op school minder of niet.
Mensen vinden mij altijd te streng op dat gebied of kijken mij raar aan als ze iets aan willen bieden en ik zeg dat Liv dat niet mag.
"Ooh, waarom niet? Heeft ze ADHD?"
Uhhh nee, ze mag het gewoon niet, maar misschien voorkomt het ADHD, zeg ik dan maar.
Ik vind het ook heel brutaal wanneer mensen niet vragen of zij mijn dochter iets mogen geven, maar het gewoon doen. Natuurlijk het is vast lief bedoeld, dat snap ik ook heus wel.
Maar Liv krijgt andere lekkere dingetjes en voor hetzelfde geldt heeft ze een allergie.
Er zijn zoveel dingen die lekker en gezond(er) zijn...en er is niemand die zo lekker havermoutkoekjes bakt als Liv haar papa.
Heeeel vervelend...!!!
Mamaaaaaaa, waar ben je?!
Liv is elke ochtend mijn wekker. Ik loop naar haar kamertje, mijn ogen nog dichtgeplakt en een Tina Turner kapsel. Het is 6:00 uur. Goedemorgen Liv!
Liv is klaarwakker en heeft er zin in.
Ze loopt elke ochtend de huiskamer in alsof ze alles voor het eerst ziet, inclusief de nodige "oeeeh" en "aaaah" kreetjes.
We gaan wassen, verschonen en aankleden.
Ik pak voor haar iets te drinken en wil voor ons een bord pap maken.
Maar Liv heeft een ander plan en drukt zichzelf zowat door de voorraadkast heen.
BUMBA, BUMBA!! Ohhhhh nee, mevrouwtje! Dat dacht ik niet.
Papa heeft een tijd geleden voor het eerst Bumba cakejes meegenomen, lees: suikerbommetjes met een Bumba wikkel.
De slimmerds.
Liv is helemaal hysterisch als ze de verpakking ziet of al weet dat ze ergens zijn.
Uiteraard krijgt zij ze niet, we eten pap!
Wat later weet ze het niet meer, maar de vraag naar Bumba (cake dus) komt meerdere keren op de dag terug.
Ik ben vaak consequent, ze krijgt ze niet op commando en ook niet te vaak.
Ik geef haar liever een broodje / cracker / beschuit / rijstwafel of fruit en komkommer of tomaat. Ik neem ook altijd gesmeerde bruine broodjes en fruit mee als we ergens heen gaan waarbij ik zo min mogelijk producten met suiker gebruik.
Liv krijgt ook eigenlijk nooit snoep, ook sla ik het af als een ander het aanbiedt. Ik wil het nu gewoon niet of in elk geval zo min mogelijk. Sap krijgt ze wel, maar meer water dan siroop. Al vindt ze 'gewoon' water ook prima. Chocomel, Fristi, etc komt er sowieso niet in, wat een troep.
IJs vindt ze interessant, maar ze kraait er niet naar en eet het niet op...gelukkig.
Natuurlijk mag ze wel eens iets lekkers, maar Liv eet net zo goed een portie gamba's of een broodje makreel met mama bij de visboer. Kijk, daar hou ik van!
Nu kan ik het nog beïnvloeden, straks op school minder of niet.
Mensen vinden mij altijd te streng op dat gebied of kijken mij raar aan als ze iets aan willen bieden en ik zeg dat Liv dat niet mag.
"Ooh, waarom niet? Heeft ze ADHD?"
Uhhh nee, ze mag het gewoon niet, maar misschien voorkomt het ADHD, zeg ik dan maar.
Ik vind het ook heel brutaal wanneer mensen niet vragen of zij mijn dochter iets mogen geven, maar het gewoon doen. Natuurlijk het is vast lief bedoeld, dat snap ik ook heus wel.
Maar Liv krijgt andere lekkere dingetjes en voor hetzelfde geldt heeft ze een allergie.
Er zijn zoveel dingen die lekker en gezond(er) zijn...en er is niemand die zo lekker havermoutkoekjes bakt als Liv haar papa.
Heeeel vervelend...!!!
.jpg)
