Kindermusthaves

Cynthia blogt: Karakter vol pit!

Cynthia blogt: Karakter vol pit!
24 augustus Vandaag verschijnt Cynthia (30 jaar) voor de tweede keer met haar blog op Kindermusthaves! Zij woont samen met haar man Gerrit en hun kids Ruben (3 jaar) en Maxim (7,5 maand) in Deventer. Lezen jullie weer mee? 

Het is iets over 11:00 als Ruben binnenkomt van buitenspelen en vraagt  of hij Ice Age mag kijken. "Natuurlijk schat! Gaan we even samen de Chuggingtontrein opruimen en dan zet mama hem aan." Na flink gedram en "Nee jij moet dat alleen doen" -op repeat, besloot ik dat er dan maar helemaal geen Ice Age gekeken werd. Toen dat uitmonden in een hardgehuil, besefte ik ‘meneertje is hartstikke moe’. De lieve schat had deze week drie ipv twee dagen hard gespeeld bij het kdv. In de zandbak,knutselen, met water spelen, zingen en dansen. Hé, daar zouden we allemaal kapot van zijn!

Toen begon de échte ellende en werd een soort hysterisch geschreeuw ingezet door zoonlief. Die ik op dát moment even iets minder lief vond. Maar oké… rustig en duidelijk blijven, dan gaat het vast over. Mijn inner-mama had er op dat moment nog een rotsvast vertrouwen in! Maxim was al wakker, dus de extreme decibellen van zijn broer zouden hem niet uit dromenland halen.

Rustig worden: op de zitzak in z’n kamer, op bed, languit op de grond... rustig worden zag Ruben even niét zitten. Want hij was niehiet moehoe!! Zn ogen hingen dicht, omdat hij niet wilde slapen. Eehh... juist ja.

De kracht van de herhaling, daar ging ik voor. Maar mijn rustige ik begon ook ongeduldig te worden. Over het groeiende schaamtegevoel richting de (vooral verhuizende nieuwe!) buren nog maar niet te spreken! Na twee waarschuwingen over een koude douche, besloot ik daad bij het woord te voegen. De schrikreactie waar ik op hoopte, mondde uit op nóg meer hysterie en m’n moederhart begon mee te snikken. Hoe kon ik dát ook bedenken!!! Het arme  kind was gewoon hartstikke moe, omdat wij zo nodig moeten werken en ik vrijdag een dagje naar m’n ouders wilde om
's avonds met schoonzussen en mama een hapje aan de Utrechtse grachten te eten!

Uiteindelijk wilde hij dan tóch wel even uitrusten op mama's bed. (Gelukkig, mijn schuldgevoel werd naar de achtergrond geschoven: hij wilde op míjn plekje!) De tv moest wel aan, want hij ging uitrusten en niet slapen toch?!! Binnen no time was hij in een diepe slaap. Ik ging nog even kijken en werd overspoeld door liefde voor dit mooie jochie!! Dat kleine, complete mensje dat zo netjes zijn yoghurt eet, zo goed kan praten, lieve grote broer is en zo heerlijk zelfverzekerd in het leven staat. Dat mooie jongetje van nog maar 3 met zóveel pit, dat sinds zijn komst mijn leven zó volmaakt zinvol heeft gemaakt!