Kindermusthaves

Eef blogt: Buiten plassen!

Eef blogt: Buiten plassen!
10 november Eef is mijn naam. Ik ben getrouwd met mijn vrouw (ja, mijn vrouw) Kim. Samen zijn we de mama's van Flip (3). We wonen in Rotterdam.

Voordat Flip werd geboren, waren Kim en ik ervan overtuigd dat wij alles in huis hadden om Flip tot een eerlijke, liefdevolle, grappige en woest aantrekkelijke man te laten opgroeien.

Nu Flip er is, merken we dat een papa geen overbodige luxe is. Niet in verband met de vijfmaal daagse 'vechtsessies', want daar zijn we inmiddels zelf best bedreven in. En bovendien hebben we leuke mannelijke hulptroepen, die Flip zo nu en dan entertainen tot hij erbij neervalt.
Nee, het gaat om het plassen. De controle over 'piemie', zoals Flip hem zelf noemt.
Flip is overdag zo goed als zindelijk. Hij gaat meestal pas op het allerlaatste moment - lees: net iets te laat - naar de wc, maar hij gaat.

Maar wat als er geen toilet in de buurt is? Bijvoorbeeld in het park, achterop de fiets of in de auto?

Daar komt het grote voordeel van 'de piemie' om de hoek kijken, dachten Kim en ik als piemelnitwits. Hup een hoekje of boom opzoeken en legen die blaas.

Maar zo makkelijk is dat helemaal niet. Het buiten plassen zonder je broek, schoenen of voorhoofd van je moeder (echt gebeurd) te raken blijkt nog knap lastig.

Flip begint zijn plas-sessie meestal aarzelend, waardoor de eerste druppels op zijn broek vallen in plaats van in het gras of de stoeptegels. En de laatste druppels komen doorgaans ook op deze plekken terecht. 
Ik sta inmiddels tijdens het plassen achter hem kreten te slaken als: 'Kracht zetten' 'Doorplassen, doorplassen doorplassen!' 'Tegen dit grassprietje blijven plassen, blijven plassen, blijven plassen Flip!'

Gelukkig bood opa afgelopen weekend uitkomst. Hij beschreef de diverse stappen van het buiten plassen. Door de knieën en naar voren hangen tijdens de start. In die positie blijven staan en de laatste druppels 'afkloppen'.
Weer wat geleerd! Op naar het volgende mannenvraagstuk.