.png){kind=logo}
21 juni
Mijn kleine, stoere meisje van 2 jaar. Het lijkt soms al heeeeeel wat, maar wat is nou 2 jaar? Wat wordt ze al groot, hè? Zeggen mensen dan. Maar ik vind het eigenlijk wel meevallen, het is nog steeds een kleine ukkepuk die ik heel gemakkelijk kan optillen zonder dat het te zwaar is en die s’avonds lekker met haar speentje in op me komt liggen. Tuurlijk, als ze naast haar baby neefje Sam ligt, is ze groter. Maar als ik haar naast een kind van 5 jaar zet, is ze weer hartstikke klein. De tijd gaat snel, maar we genieten zo bewust van ons lekkere boefje dat het alleen maar een goed teken is, lijkt mij. Het is ook een soort van standaard opmerking geworden om de hele tijd te roepen hoe hard alles wel niet gaat. Net als dat je mensen zoveel hoort roepen dat ze zoo druk zijn. Ik betrap mezelf er ook op hoor. Dan zeg ik bijvoorbeeld als ik weer een kindje zie na een paar weekjes 'jeetje, wat is hij/zij alweer gegroeid en veranderd zeg', terwijl ik het eigenlijk helemaal niet eens zo zie.
Op sommige momenten vind ik Julie alweer zo’n grote meid, als ze in haar eentje de trap op- en afloopt en dat goed gaat of als ze op zo’n loopfietsje rond sjeest. Maar op andere momenten voelt het weer als mijn baby, als ik haar achter laat op de crèche en ze een beetje moet huilen omdat mama weggaat. Oh kind, wat hou ik toch vreselijk veel van je, denk ik dan. Kom maar weer lekker mee naar huis! Maar dat kan natuurlijk niet, want Juul komt inmiddels wel op een leeftijd dat ze ook aan onbekende ‘oppassen’ en kinderen moet wennen. En als ik haar dan einde dag op ga halen en ze niet mee naar huis wil, omdat ze het zo leuk heeft met alle kindjes, vind ik het weer zo’n stoere meid.
Van de week liepen we met zijn drietjes op het strand, Julie huppelde voor ons uit. Wat heerlijk hè, zeiden we tegen elkaar, dat we haar zo haar gang kunnen laten gaan en ze zichzelf zo goed kan vermaken. Alleen en met andere kindjes. Dat we lekker koffie kunnen drinken EN kletsen samen en dat we kunnen lunchen EN allebei tegelijk ons eten op kunnen eten. Best even fijn voor je relatie ;-) Deze fase is echt top. Ik vind elke fase hartstikke leuk, maar deze is wel erg relaxt. Je kunt zoveel leuke dingen doen met een peuter, je kunt met ze kletsen, je kunt gemakkelijk van verjaardag naar ander feestje zonder dat het ritme overhoop gaat, je hoeft niet meer van alles mee te slepen als je even ergens een bakkie wilt gaan doen, we hebben heerlijke lange nachten en relaxte avonden. Goeie series op Netflix kijken, zit er bijvoorbeeld weer helemaal in. Net als sporten, na een avondje doorzakken nog redelijk relaxt de dag erna doorkomen en ons sociale leven weer een boost geven.
Peuters? Ik ben er dol op!
Op sommige momenten vind ik Julie alweer zo’n grote meid, als ze in haar eentje de trap op- en afloopt en dat goed gaat of als ze op zo’n loopfietsje rond sjeest. Maar op andere momenten voelt het weer als mijn baby, als ik haar achter laat op de crèche en ze een beetje moet huilen omdat mama weggaat. Oh kind, wat hou ik toch vreselijk veel van je, denk ik dan. Kom maar weer lekker mee naar huis! Maar dat kan natuurlijk niet, want Juul komt inmiddels wel op een leeftijd dat ze ook aan onbekende ‘oppassen’ en kinderen moet wennen. En als ik haar dan einde dag op ga halen en ze niet mee naar huis wil, omdat ze het zo leuk heeft met alle kindjes, vind ik het weer zo’n stoere meid.
Van de week liepen we met zijn drietjes op het strand, Julie huppelde voor ons uit. Wat heerlijk hè, zeiden we tegen elkaar, dat we haar zo haar gang kunnen laten gaan en ze zichzelf zo goed kan vermaken. Alleen en met andere kindjes. Dat we lekker koffie kunnen drinken EN kletsen samen en dat we kunnen lunchen EN allebei tegelijk ons eten op kunnen eten. Best even fijn voor je relatie ;-) Deze fase is echt top. Ik vind elke fase hartstikke leuk, maar deze is wel erg relaxt. Je kunt zoveel leuke dingen doen met een peuter, je kunt met ze kletsen, je kunt gemakkelijk van verjaardag naar ander feestje zonder dat het ritme overhoop gaat, je hoeft niet meer van alles mee te slepen als je even ergens een bakkie wilt gaan doen, we hebben heerlijke lange nachten en relaxte avonden. Goeie series op Netflix kijken, zit er bijvoorbeeld weer helemaal in. Net als sporten, na een avondje doorzakken nog redelijk relaxt de dag erna doorkomen en ons sociale leven weer een boost geven.
Peuters? Ik ben er dol op!
.jpg)