Kindermusthaves

Wat als....? - Kindermusthaves

Wat als....? - Kindermusthaves
07 juni Ik ben Lonneke, 31 jaar, samenwonend met Mark en ons zoontje Luca (3 jaar) in Den Haag. In oktober is daar zoontje Sam bijgekomen! 
 
Kleine kinderen kleine zorgen, grote(re) kinderen grote(re)zorgen. Ook weer zó een cliché opmerking, maar ook weer zó waar. En dan heb ik het alleen nog maar over de ‘kleine’ zorgen, want kleine kinderen en thank god zijn het gezonde kindjes, dus geen grote zorgen. Sterker nog, het zijn vooral de ‘wat als’ gedachten waar ik wakker van kan liggen.  
 
Zo’n 5 jaar geleden, toen ik überhaupt nog helemaal niet met kinderen krijgen bezig was, maakte ik me nooit echt ergens druk om. Ja, waar we dit weekend zouden gaan stappen en met wie of wat ik aan zou gaan doen. Maar dat was het wel zo’n beetje. Wakker liggen gebeurde weleens, maar ook meestal om iets onbenulligs (help, ik heb een appje gestuurd, maar krijg niks terug…iets in die trant). Kortom, een lekker zorgeloos leventje wat ook heel zorgeloos voelde. Nu leid ik in principe een net zo zorgeloos leventje, alles gaat goed, we zijn gelukkig en we genieten. En daar staan we ook nog eens regelmatig bij stil. Waarom zit het dan in de mens (of in het geval van bij ons thuis in de mama) om je dan alsnog druk te kunnen maken om dingen die helemaal niet aan de hand zijn? 
 
Ik heb het eigenlijk alleen savonds in bed, als ik niet kan slapen. Hét startsein om allerlei doemscenario’s de revue te laten passeren. De verantwoordelijkheid hebben voor 1 kindje was natuurlijk al mega groot, maar voor 2 vind ik af en toe echt nog een overtreffende trap. Voornamelijk omdat je soms handen en ogen tekort komt om alles in de gaten te kunnen houden en te voorkomen. 
 
Wat als…? Wat als Luca geen helmpje op had gehad toen hij vorige week zo viel met zijn fiets? Wat als we over een poosje staan in te checken op Schiphol en er loopt een terrorist rond? Wat als ik iets vergeten was op te ruimen en Sam het tijdens het kruipen in zijn mond had gedaan? Wat als 1 van mijn kindjes of hun papa… Wat als ik ernstig ziek word en mijn kinderen zijn nog klein? Die laatste gedachten overvallen me vooral nadat ik een programma als 'De Reis Van Je Leven' heb zitten kijken. Vreselijk. 
 
En de volgende ochtend ben ik het dan weer kwijt. Overdag ben ik geen bange moeder zeg maar. Ik roep niet de hele tijd ‘kijk uit’ of ‘doe maar niet, dat vind ik eng’ en ik schrik niet bij elk valpartijtje. Ik vind mezelf best wel een stoere moeder zelfs. Hoe het dan komt dat het s’avonds ineens zo op me af kan komen? Geen idee. 
 
Maar goed, ik wens vooral dat de ‘zorgen’ kleine zorgen blijven en dat ik in bed alleen maar aan ‘wat als’ hoef te denken. Ennuh, ik heb zaterdag een feestje, ik ga vanavond eens lekker wakker liggen over wat ik aan moet. En oh ja, ik stuur Mark ook even een appje. Kan ik me er eventjes fijn druk om maken hoe snel ik wat terugkrijg. Even lekker zorgeloos zorgen maken.








Dit leuke lookje al gespot? Te vinden via onderstaand linkje.