.png){kind=logo}
03 maart
Ik sta in de keuken een eitje te bakken voor mijn kleine vrouwtje en mijzelf.
Wachten vindt Liv dan wel eens lastig.
Ze ijsbeert van de gang naar de keuken en houdt mij goed in de gaten.
Ze loopt op mij af en ik zak door mijn knieën.
"Bijna klaar liefje".
Liv blijft mij maar aan kijken zonder iets te zeggen.
Ik kijk in haar prachtige doordringende kraaloogjes.
Ook ik zeg niets, ik blijf kijken en ik besef wat voor mooi moment dit is.
Dan aait ze mijn wang en valt mij daarna om mijn nek...
Zij overvalt mij..ze is pas 1,5 en heeft nu al het vermogen haar liefde te uiten op zo'n mooie manier.
Een traan rolt over mijn wang en ik pak haar nog steviger beet.
"Mama is zo blij met jou, I love you liefje".
Als een koala beertje zit zij nog om mij heen geklemd.
Ik heb met 1 hand het vuur uitgezet.
Ik had gelukkig alles klaar gezet, alleen het eitje nog op het brood en we kunnen smullen.
Het broodje ei met kaas gaat er goed in! Lekker bekertje karnemelk erbij, perfecte lunch.
Na het eten gaan we voor Liv haar poppen natuurlijk ook wat lekkers bakken in Liv haar keukentje.
Het regent, we gaan straks wel naar buiten. Wij hebben geen haast ;-)
Ik zit te kijken hoe Liv denkbeeldig haar popjes hapjes geeft van een...hamburger, patatje, broodje?
Ik ben best gezegend. Ik werk maar twee dagen in de week, ik kan de tijd nemen voor haar. Ik kan genieten van haar, stilstaan bij momenten..
Daar hebben Dave en ik voor gekozen.
Oké...we leven inderdaad niet in weelde, nee.
We moeten letten op de kleintjes, dat klopt.
Maar daarnaast ben ik eigenlijk schathemeltje rijk!
Mensen vragen mij, "wanneer nemen jullie de tweede"?
Uhm misschien "nemen" we wel helemaal geen tweede. Je ziet de blikken al voor je wanneer ik dat zeg natuurlijk.
Het is geen brood kopen en een grote verantwoordelijkheid.
Daarbij ben ik dankbaar dat het ons gegeven is om de titel papa en mama te kunnen en mogen dragen.
Sommige moeders kunnen nooit zelf een kind dragen. We "nemen" niets.
Liv was ons gegund, geschonken en toevertrouwd.
Ik ben sowieso al compleet met alleen Liv.
Ik denk aan de mensen om mij heen.
Een vriendinnetje die op de echo haar kindje levenloos ziet liggen in haar buik.
Het hartje was gestopt.
Het kleine frummeltje was zo welkom en gegund. Maar het mocht niet zo zijn.
Ik hoorde haar stem overslaan en de tranen van intens verdriet aan de andere kant van de lijn, ik brak. Waarom zij?
Ik ben er nog verdrietig van. Zó oneerlijk.
Het blijft een wonder, ik blijf het zeggen.
Besef dat het niet vanzelfsprekend is, je krijgt het!
Besef, als je weer eens boos wordt op je stoute doerak omdat hij op het behang getekend heeft of iets stuk heeft gemaakt, niet luistert of alle energie uit je zuigt...
Sommige mensen doen er een moord voor!
Samen naar de eendjes
Lekker genieten van de buitenlucht
Spelen met vriendinnetje Tess
Wachten vindt Liv dan wel eens lastig.
Ze ijsbeert van de gang naar de keuken en houdt mij goed in de gaten.
Ze loopt op mij af en ik zak door mijn knieën.
"Bijna klaar liefje".
Liv blijft mij maar aan kijken zonder iets te zeggen.
Ik kijk in haar prachtige doordringende kraaloogjes.
Ook ik zeg niets, ik blijf kijken en ik besef wat voor mooi moment dit is.
Dan aait ze mijn wang en valt mij daarna om mijn nek...
Zij overvalt mij..ze is pas 1,5 en heeft nu al het vermogen haar liefde te uiten op zo'n mooie manier.
Een traan rolt over mijn wang en ik pak haar nog steviger beet.
"Mama is zo blij met jou, I love you liefje".
Als een koala beertje zit zij nog om mij heen geklemd.
Ik heb met 1 hand het vuur uitgezet.
Ik had gelukkig alles klaar gezet, alleen het eitje nog op het brood en we kunnen smullen.
Het broodje ei met kaas gaat er goed in! Lekker bekertje karnemelk erbij, perfecte lunch.
Na het eten gaan we voor Liv haar poppen natuurlijk ook wat lekkers bakken in Liv haar keukentje.
Het regent, we gaan straks wel naar buiten. Wij hebben geen haast ;-)
Ik zit te kijken hoe Liv denkbeeldig haar popjes hapjes geeft van een...hamburger, patatje, broodje?
Ik ben best gezegend. Ik werk maar twee dagen in de week, ik kan de tijd nemen voor haar. Ik kan genieten van haar, stilstaan bij momenten..
Daar hebben Dave en ik voor gekozen.
Oké...we leven inderdaad niet in weelde, nee.
We moeten letten op de kleintjes, dat klopt.
Maar daarnaast ben ik eigenlijk schathemeltje rijk!
Mensen vragen mij, "wanneer nemen jullie de tweede"?
Uhm misschien "nemen" we wel helemaal geen tweede. Je ziet de blikken al voor je wanneer ik dat zeg natuurlijk.
Het is geen brood kopen en een grote verantwoordelijkheid.
Daarbij ben ik dankbaar dat het ons gegeven is om de titel papa en mama te kunnen en mogen dragen.
Sommige moeders kunnen nooit zelf een kind dragen. We "nemen" niets.
Liv was ons gegund, geschonken en toevertrouwd.
Ik ben sowieso al compleet met alleen Liv.
Ik denk aan de mensen om mij heen.
Een vriendinnetje die op de echo haar kindje levenloos ziet liggen in haar buik.
Het hartje was gestopt.
Het kleine frummeltje was zo welkom en gegund. Maar het mocht niet zo zijn.
Ik hoorde haar stem overslaan en de tranen van intens verdriet aan de andere kant van de lijn, ik brak. Waarom zij?
Ik ben er nog verdrietig van. Zó oneerlijk.
Het blijft een wonder, ik blijf het zeggen.
Besef dat het niet vanzelfsprekend is, je krijgt het!
Besef, als je weer eens boos wordt op je stoute doerak omdat hij op het behang getekend heeft of iets stuk heeft gemaakt, niet luistert of alle energie uit je zuigt...
Sommige mensen doen er een moord voor!
Samen naar de eendjes
Lekker genieten van de buitenlucht
Spelen met vriendinnetje Tess
.jpg)